به گزارش خبرنگار سینما صبا، مجموعه موزه سینمای ایران از جمله زیرمجموعه‌های سازمان سینمایی است که مدیرانش بیشتر از آن که خود را در تیتر رسانه‌ها قرار دهند و به شوآف معمول سایر مدیران بپردازند، تلاش کرده‌اند تا کار خود را جدی و روزآمد پیش ببرند.

گردآوری، حفاظت و معرفی اسناد، مدارک و میراث سینمایی، میزبانی هفته‌های بین‌المللی، موضوعی و تخصصی فیلم با مشارکت سایر مراکز و موسسات سازمان،  اهتمام به هویت فرهنگی بصری فضای موزه، برگزاری نشست‌های گفتمانی و تحلیلی با همکاری معاونت‌های مربوطه، برنامه‌ریزی برای برقراری همکاری و مبادلات تخصصی با آرشیوها و موزه‌های داخلی و خارجی، تبدیل موزه سینما به پاتوق فرهنگی و سینمایی و برپایی بزرگداشت و نکوداشت پیشکسوتان و مفاخر سینمای ایران، ثبت تاریخ شفاهی، توسعه مطالعات و تبادل تاریخ سینمای ایران و تشویق ثبت آثار سینمایی و تصویری، ارتباط با موزه‌های بین‌المللی و داخلی و همکاری بیشتر با وزارت میراث فرهنگی و گردشگری،  توسعه دیجیتالی و مدرن سازی موزه سینما در جهت نمایش بهتر میراث و یادگاری‌های سینماگران، جمع‌آوری و نگهداری کلیه اطلاعات، اسناد، مدارک، عکس‌ها، کتاب‌ها، جزوات، نشریات ادواری و موردی، فیلم‌های سینمایی، وسایل و تجهیزات مورد استفاده در امر تولید و نمایش محصولات سینمایی، ایجاد شرایط و زمینه مناسب جهت توسعه و تکمیل و غنای بیشتر موزه محور فعالیت‌هایی بود که دو سال پیش، در حکم محمد خزاعی برای مجید اسماعیلی به عنوان مدیرعامل موزه سینما تعریف شد و او و همکارانش در امور اجرایی و روابط‌عمومی موزه، بی‌سروصدا روزها و شب‌های شلوغ موزه را طی این دو سال رقم زدند. رصد اخبار نشان می‌دهد ضبط تاریخ شفاهی سینمای ایران با ۴۰ نفر و پخش کلیپ زادروز هنرمندان در فضای مجازی، راه‌اندازی غرفه محمدرضا دلپاک، علیرضا خمسه، ارشا اقدسی و اضافه شدن الواح و جوایز به غرفه‌های ماه چهره خلیلی، پوران درخشنده، ابو الفضل جلیلی و… تغییر در تالارهای مختلف، راه‌اندازی اتاق دفاع مقدس و اتاق کودک و بخش تاریخ زمان و یک سالن به نام اینورسیومدیا در این دوره اتفاق افتاد. موزه در برپایی تعدادی از جشنواره‌های سینمایی مثل فجر و حقیقت هم یک پای ثابت بود. یک دوره جشنواره فیلم فجر توسط موزه برگزار شد و کارگاه‌های بین‌الملل جشنواره را از زمان ادغام مجدد موزه انجام داد، ضمن آن که جشنواره آموزشگاه‌های سینمایی هم در این مکان برگزار شد.

برگ‌‌های برنده

بر این اساس، به گواه آمار موزه سینما یکی از پرکارترین ادوار خود را پشت سر گذاشته است. از روزآمدی در موزه‌داری، طراحی و نگهداری غرفه‌ها و رکوردشکنی در میزبانی از مخاطبان در این دوره (همانند بازدیدهای نوروزی که در نوروز اخیر به بیش از ۳۲ هزارنفر بازدیدکننده رسید) بگذریم، باید به موارد متعددی اشاره کنیم که موزه، فراتر از همه ارکان آموزشی ترویجی سینمای ایران، نسبت به برپایی کارگاه‌های سینمایی موثر ظاهر شده است. کارگاه‌هایی که با حضور سینماگران مطرح در این دوره برپا شد، به تایید شرکت‌کنندگان و کارشناسان، علمی و پربار بود که از این میان می‌توان به کارگاه آموزشی داریوش فرهنگ اشاره کرد که طولانی‌ترین دوره را به ثبت رساند.همچنین نشست‌های تخصصی سینمای مستند، برای بسیاری از افراد آموزنده بود. کارکرد این کلاس‌ها و دوره‌ها، قطعا با تعریف موزه سینما که نهادی برای حفظ میراث معنوی سینمای ایران و آشنایی مخاطبان سینما با این میراث است همخوانی داشته است ضمن آن که پرکاری موزه در این زمینه، کم‌کاری تشکل‌های تخصصی سینمایی مثل بنیاد سینمایی فارابی و مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی را به نوعی پوشش داده است! در این دوره چیزی حدود ۲۰ کارگاه آموزشی برگزار شد که به صد نفر گواهی اتمام دوره آموزشی کارگاه‌ها داده شد، پنج نشست تخصصی، بیش از ۱۰ جلسه شب‌های مستند از دهه سی که در نوع خود جالب توجه بود. نمایش فیلم‌های اصلاح و مرمت شده هم از برنامه‌های پرطرفدار موزه بود که در دوره‌ای که به دلایل مختلف، ردپای منتقدان در برنامه‌های سینمایی رسمی کم‌رنگ شده، منتتقدان سرشناسی هم در این نشست‌ها حضور داشتند. از جمله این برنامه‌های جذاب می‌توان به نمایش بخشی از نسخه مرمت شده فیلم تاریخی «فردوسی» محصول سال ۱۳۱۳ اشاره کرد که برای اولین بار در کم‌تر از یک قرن اخیر اتفاق افتاد!

همان تکنیک پنهان!

مجید اسماعیلی که در بیوی صفحه شخصی‌اش همچنان خود را یک معلم معرفی می‌کند، زیاد اهل گفت‌وگوی رسانه‌ای نیست و تلاش ما برای صحبت با او پیرامون فعالیت‌های موزه و این که آیا به مانند سایر مدیران اساسا به رکوردشکنی فکر می‌کند یا نه، به جایی نرسید [گرچه مشخص است که اهل پروپاگاندا روی عدد و آمار نیست]. اما صفحه شخصی‌اش مدت‌هاست پر از نکات جذاب آموزشی است. اتفاقا در یکی از مباحثش که در قالب ویدئو ارائه شده، درباره تکنیک پنهان رسانه بحث کرده است. روشی که قرار نیست واقعیتی را به زور در ذهن مخاطب جا بیاندازیم و باید کاری کنیم که او خود به نتیجه لازم برسد. با این ذهنیت، بسیاری از علاقه‌مندان به سینما در این یکی دو سال چه آنها که در  سالن‌های موزه فیلم دیده‌اند، چه مخاطبان هنر و تجربه یا جشنواره، چه مشتریان نشست‌ها و کارگاه‌ها و چه کسانی که با قدم‌زدن در باغ فردوس نسبت به ورود به این عمارت قدیمی کنجکاو شده‌اند، از موزه سینما نسبت به بسیاری از رویدادهای رسمی دیگر سینمایی، خاطرات خوش بیشتری داشته‌اند!

مهدی علیپور