مریم مشهور بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون که طی روزهای اخیر با  پروژه نمایشی موسیقایی «و تو هم برنگشتی» مهیار علیزاده در صحنه تئاتر حضور دارد، در گفت‌وگو با خبرنگار تئاتر صبا ضمن ارائه نقطه نظرات خود درباره تجربه حضورش در این پروژه گفت: وقتی مهیار علیزاده از من برای حضور در این پروژه دعوت کرد ابتدا نمایشنامه را خواندم و وقتی که با نگرش متفاوت آن مواجه شدم بسیار از فضای داستانی آن خوشم آمد و پذیرفتم که در این پروژه حضور داشته باشم. شرایطی که دربرگیرنده یک روایت متفاوت از لحظه مرگ آدمی است که مصادف با لحظه ورود او به دنیایی جدید است. دنیایی که در آن تمام اتفاقات، نقطه‌های عطف و خیلی روایت‌ها را می‌توان در آن مشاهده کرد و می‌تواند در یک صحنه نمایشی برای مخاطب هم دارای جذابیت‌هایی باشد.

وی درباره تفاوت‌های بازی در این پروژه به نسبت دیگر پروژه‌هایی که در آن به عنوان بازیگر حضور داشته است، تصریح کرد: آنچه از این شخصیت روی صحنه پیش روی مخاطبان قرار می گیرد، «بازی در سکوت» است. او مادری است که در کودکی فرزندش از دنیا رفته و حالا در گوشه‌ای صحنه به واسطه طراحی که برای او در نظر گرفته شده، نظاره گر میانسالی و کهنسالی فرزندی است که همچنان نگرانی‌های مادرانه‌اش نسبت به فرزند وجود دارد و می‌خواهد هر شکلی شده او را کمک کنند.  مسیری که من نهایت تلاشم را انجام دادم تا بتوانم به درستی آن را روی صحنه اجرا کنم و خوشبختانه با بازخوردهایی که از مخاطب دریافت کردم، تصور می کنم آن اتفاقی که کارگردان برمبنای نمایشنامه انتظار داشت روی صحنه پیش روی مخاطب قرار گذاشته شده است.

این بازیگر افزود: تجربه بازی در پروژه نمایشی موسیقایی «و تو هم برنگشتی» برایم بسیار تجربه متفاوت و جذابی بود چرا که من در این روزها مشغول بازی در سریال «جنگل آسفالت» هم هستم که در آن شخصیت بسیار متفاوتی را بازی می‌کنم. بنابراین حضور در این ۲ تجربه بسیار متفاوت می‌تواند برایم مولفه ارزشمندی به حساب آید که ۲ نوع بازی متفاوت از خودم را به مخاطب معرفی کنم. من برعکس آنچه در نمایش «و تو هم برنگشتی» بازی در سکوت دارم اما در سریال «جنگل آسفالت» نقش سرمربی را ایفا می‌کنم که به شدت برون‌گرا و مدیر است و نسبت به کارهایی که انجام می‌دهد شخصیت غیرتی و شلوغی دارد که ۱۸۰ درجه با آنچه روی صحنه تئاتر در این روزها تجربه می‌کنم، فرق دارد.

مشهور در پاسخ به پرسشی مبنی بر مولفه «بازی درسکوت» که برخی از بازیگران روی صحنه تئاتر و قاب تصویر چندان رغبتی به آن نشان نمی‌دهند، توضیح داد: برای من آنچه مهم است و به آن اعتقاد راسخ دارم، عنصر تاثیرگذاری، چه روی صحنه تئاتر و چه در برابر دوربین پیش روی مخاطب است. به اعتقاد من اینکه یک بازیگر بتواند سکوت تاثیرگذاری داشته باشد تا اینکه مرتب دیالوگ‌هایی را ادا کند که بسیاری از آن‌ها اضافه کاری است، ارزش بیشتری دارد چون همان سکوت و همان نگاه تاثیرگذار می‌تواند منتقل‌کننده حس تاثیرگذاری باشد که برای بازیگر هم جذاب و دلنشین است. به نظرم اضافه کاری در زمان بازی بازیگر یک اشتباه بزرگ است که نمی‌تواند نتیجه چندان مثبتی روی تغییر نگاه مخاطب داشته باشد.

وی در بخش دیگری از صحبت‌های خود درباره مهم‌ترین ویژگی پروژه «و تو هم برنگشتی» تاکید کرد: مهم‌ترین مولفه‌ای که در کنار حضور ارزشمند تعدادی از هنرمندان درجه یک عرصه ادبیات، موسیقی و تئاتر می‌تواند به عنوان یک ویژگی مورد توجه قرار گیرد، دعوت این نمایش به سکوت، تفکر و تعمق در زندگی است. اینکه بیاییم برای چند دقیقه هم که شده به خودمان فرصت سکوت بدهیم تا شاید این سکوت تلنگری برای بهتر زندگی کردن، برای قدر لحظه‌ها را دانستن و برای تفکر بیشتر باشد. شاید همه این‌ها، شاید سکوت و فکر کردن به خودمان بتواند نگاه‌مان به زندگی را نیز تغییر دهد.

پروژه نمایشی موسیقایی «و تو هم برنگشتی» اولین اثر مهیار علیزاده در عرصه کارگردانی است که پس از پروژه‌های متعدد خود در عرصه موسیقی فیلم، آلبوم و اجراهای زنده موسیقایی، به صحنه رفته و تاکنون با استقبال قابل توجه مخاطبان نیز رو به رو شده است.

علیزاده درباره این پروژه نمایشی موسیقایی متفاوت نوشته است: زمانی که همه چیز در حال نابودی است، گذشته به سمتت هجوم می آورد… ؛ «و تو هم برنگشتی» درامی در ستایش زندگی و نشان دهنده نحوه تقابل انسان مدرن با گذشته، امروز و آینده خود است.

عکس: امیر ناصری