به گزارش خبرنگار سینما صبا، یکی از نقاط‌ضعف برپایی جشنواره چندرسانه‌ای میراث فرهنگی به ویژه برپایی دومین دوره آن در قزوین، به گواه نظر خبرنگاران و کارشناسان حوزه میراث فرهنگی و نیز سایر فعالان رسانه‌ای، برپایی جشنواره در یک زمان فشرده و در رشته‌های مختلف بود که سبب شد نه استقبال متمرکزی از بخش‌های مختلف آن، به ویژه بخش فیلم اتفاق بیفتد و به چشم آید و نه در سایر بخش‌هایش اتفاق خاصی رخ بدهد. یک اجرای فرمالیته و دعوت از چند نام دانه‌درشت برای حضور در هیات‌های ژوری و نشست‌ها و مانور رسانه‌ای روی آن، فقط یک ویترین جذاب به وجود آورد. حتی داوری‌ رشته‌های مختلف جشنواره نیز بیشتر به یک عملیات غیرممکن می‌مانست تا داوری تخصصی که سبب شد شاهد داوری‌های غیرمنصفانه و گاه فله‌ای باشیم.

طبیعتا بهترین روش برپایی این جشنواره که حالا با تایید وزیر میراث فرهنگی،گردشگری و صنایع دستی، قرار است بین‌المللی هم باشد، برپایی تفکیکی بخش‌های مختلف است.

به عنوان نمونه، این روزها، جشنواره اقوام ایرانی در بخش خصوصی در حوزه سینما در حال برپایی‌ست و هر چه باشد، با وجود همه نقاط ضعف و قوتش، متمرکز روی یک حوزه است و برپایی نشست‌ها، نمایش فیلم و داوری‌هایش، منطقی‌تر و پذیرفتنی‌تر از جشنواره چندرسانه‌ای میراث است.

جشنواره میراث در دوره سوم می‌تواند در یک بازه شش ماهه و در مقاطع مختلف، به عنوان مثال یک بار در حوزه رادیو و تلویزیون، یک بار درحوزه سینما و تئاتر و یک بار در حوزه کتاب و رسانه برگزار شود تا بتواند جریان‌سازتر و اثرگذارتر و معتبرتر از آنی باشد که هست، ضمن آن که متولیان این رویداد باید خودشان در آستانه دوره سوم، به این نتیجه برسند که بنایشان استفاده از ظرفیت مردمی و جذب مردم به دیدن آثار رسانه‌ای با مضمون میراث فرهنگی در حوزه‌های مختلف است یا صرفا قرار است عده‌ای کارشناس دورهم بنشینند و کارشناسی کنند و آرای کیفی خود را صادر کنند. بلاتکلیفی در این زمینه، یکی از نقاط ضعف بسیاری از رویدادهای جشنواره‌ای، از جمله جشنواره چندرسانه‌ای میراث فرهنگی است.