به گزارش خبرنگار تجسمی صبا، رامین سعیدیان پژوهشگر هنر و کیوریتور است. پژوهش‌های او  بر نشانه شناسی تصویری و بررسی های نظری نشانه شناسی مدرن که خوانش یا تاویل متن تصویری را معنا می کند متمرکز است بر همین اساس او بهار ۱۳۹۶ پلتفرم آرت‌ریسرچر را به‌عنوان مرکزی برای پژوهش در هنرهای تجسمی و مفهومی، مطالعات هنر و پروژه های کیوریتوریال در تهران تاسیس کرد.

او فعالیت کیوریتوریال خود را پاییز۱۳۹۶ با نمایش مجموعه عکس تاتر بر مبنای اندیشه‌های رولان بارت با عنوان سونات زخم در گالری تابستان خانه هنرمندان ایران آغاز کرد. سعیدیان همچنین سرپرستی دپارتمان پژوهش پلتفرم ۱۰۱ را برعهده دارد؛ پلتفرم۱۰۱ در حوزه هنرهای دیجیتال فعالیت داشته و به حمایت از هنرمندان دیجیتال جوان می‌پردازد. از پاییز ۱۳۹۸ سعیدیان به عضویت رسانه تحلیلی خبری هنرگردی درآمده و مقالات ،گفتگوها و پژوهش های هنری خود را در وبسایت هنرگردی به اشتراک می‌گذارد.

٭٭٭ در مورد فعالیت‌های خود توضیح دهید؟

من پژوهشگر هنر هستم و سالهاست که در زمینه مطالعات و تحقیقات هنر در مرکزی به نام آرت‌ریسرچر که آن را تاسیس کردم، فعالیت می‌کنم و همچنین یک پیشینه‌‌ای در زمینه معماری داخلی دارم که به همین دلیل امسال مجموعه جدیدی را با نام آرک‌ریسرچر تأسیس کردم که تحقیقات در زمینه آرتیست معمار و معمار آرتیست را پیش می‌برد. در ضمن پروژه‌های کیوریتوریالی نیز به عنوان یک کیوریتور مستقل چندسالی است که انجام می‌دهم.

٭٭٭ آخرین نمایشگاه شما در سال ۱۴۰۰ برگزار شد. چرا از سال آن به بعد دیگر نمایشگاهی برگزار نکردید؟

زمانی که به صورت کیوریتور مستقل فعالیت می‌کنید و در استخدام گالری‌ و موزه‌ نیستید، اصولا باید یک پروژه تحقیقاتی وجود داشته باشد که نتیجه آن منجر به یک نمایشگاه شود و این موضوع زمان‌بر است به این دلیل بعد از نمایشگاه تصعید که در سال ۱۴۰۰ برگزار کردم، دیگر فعالیت نمایشگاهی نداشتم اما یک پروژه پژوهشی در زمینه فرکتال ویدئو آرت است که در دو سال گذشته مشغول تحقیق و گردآوری ویدئو آرت‌ از آرتیست‌های مختلف بودم و فکر می‌کنم در نیمه دوم امسال به نتیجه برسد و نمایشگاه آن را برگزار شود.

٭٭٭پلتفرم ۱۰۱ چه چیزی را می‌خواهد در هنر بیان کند؟

پلتفرم ۱۰۱ توسط دوست خوبم محمدعلی فاموری برای حمایت از آرتیست‌های جوان در زمینه هنرهای دیجیتال تأسیس شد و از ابتدا من نیز به عنوان مسئول دپارتمان پژوهش در این پلتفرم فعالیت می‌کردم. نمایشگاه‌های گلیچ‌ویدئو‌آرت که در گالری باوان و بنیاد پژمان برپا شد، نتیجه فعالیت‌های پژوهشی پلتفرم۱۰۱ بوده است.

٭٭٭ با توجه به اینکه شما پژوهشگر هنر هستید، فکر می‌کنید حوزه تجسمی ما در این روزها دچار چه کمبودهایی در آثار است؟

حوزه تجسمی نیز همانند بسیاری از حوزه‌های دیگر که با انسان سروکار دارد، چه به عنوان خالق آن، چه مخاطب و چه بدنه فعالیتی آن قطعا همانند هر انسانی از نظر عملکرد تفاوت دارند. گاهی اوقات بسیار قوی بروز می‌کند و گاهی اوقات نیز ضعف‌هایی در آن وجود دارد. اما به دلیل اینکه مسئله هنر است و در کنار آن ما مفهوم اقتصاد هنر نیز داریم که از ابتدای زمانی که دولت‌ها یا طبقات اجتماعی که از لحاظ سطح اقتصادی در سطح بالایی بودند وارد مسئله هنر شدند، این اقتصاد هنر وجود داشت بنابراین اگر اقتصاد یک کشور بیمار و یا شکوفا باشد، تأثیر مستقیمی را بر مفهوم اقتصاد هنر می‌گذارد. تأثیرپذیری آن بیشتر نسبت به کلیت آن در بحث هنر است. به دلیل اینکه هنر بخشی است که چه در سطح جامعه و چه در یک دوره تاریخی بیشتر در معرض دید قرار دارد. اما این موضوع را نیز نباید فراموش کنیم که گوشه‌ای از آن اجتماع بزرگی است که در یک دوره تاریخی شکل گرفته است و اگر ضعفی در آن وجود دارد، در کلیت آن نیز موجود دارد.

٭٭٭از همکاری‌تان با  کیارش مسیبی برایمان بگویید؟

من با کیارش مسیبی اولین تجربه کیوریتوریال خودم را داشتم. ایشان سال‌ها به عنوان عکاس تئاتر فعالیت می‌کردند و از تعداد زیادی عکس از نمایش‌هاب مختلف داشتند. من در نظر داشتم یک نمایشگاه عکس تاتر به عنوان اولین نمایشگاه انفرادی ایشان را برگزار کنم که بازخوانی از مفاهیم نشانه‌شناسانه رولان بارت باشد. در نتیجه مفاهیم استودیوم و پنکتوم بارت بانی نمایشگاهی با عنوان سونات زخم در خانه هنرمندان شد.

٭٭٭در پروژه‌ای با عنوان یک دهه با هنرمندان نیز شرکت داشتید. در مورد این پروژه نیز توضیح دهید؟

آن پروژه از طرف پلتفرم پیوست بود. در ابتدای سال ۱۴۰۰ این پلتفرم از تعدادی از اعضای جامعه تجسمی خواسته بود تا ده نمایشگاه برتر دهه قبل یعنی از سال‌۱۳۹۰ تا ۱۴۰۰ را انتخاب کنند. من نیز در آن پروژه شرکت کردم و ۱۰ نمایشگاه را در دهه گذشته به عنوان نمایشگاه‌های جذاب انتخاب کرده بودم.

٭٭٭ امسال شاهد نمایشگاه‌های انفرادی و یا گروهی از شما خواهیم بود؟

یک نمایشگاه گروهی از طرح‌های برگزیده پنجمین دوره جایزه هنر معاصر ویستا در حال برگزاری است که من نیز در آن حضور دارم. گالری ویستا زمستان سال گذشته فراخوانی داده بود و برای اولین بار پروژه‌های کیوریتوریال را نیز می‌پذیرفت. من یک پروژه پژوهشی داشتم به نام راز سر به مهر که برای ویستا ارسال کردم و آن پروژه بین ۱۱ طرح برتر انتخاب شد و در حال حاضر در گالری ویستا نمایش گروهی منتخبین آن در حال برگزاری است و تا ۱۱ تیرماه ادامه دارد. پروژه راز سر به مهر از یک پروژه پژوهشی با نام کتابخانه پدری نشأت می‌گیرد که من آن را را در بازار کتاب هنری بنگاه با نام راهنمای مسافرت اجرا کردم. پدر من بازرگان بودند و در خلوتی کسب و کار بین‌المللی بخش خصوصی در دهه ۶۰، در وقت فراغتشان گوشه خانه بزرگ قدیمی ما در یک پروسه عاشقی با خاک اره، نجاری می‌کردند. تعدادی کارتن کتاب در طی سالیان گذشته به مرور در خانه ما جمع‌آوری شده بود و پدرم تا زمستان سال ۱۳۷۰ برای بیش از ۴۰۰ جلد کتاب یک خانه جدیدی با ۵۲ قطعه چوب با ابعاد مختلف ساختند. تمام کتاب‌ها از سمت عطف آن به سمت مخاطب بود اما یک کتاب بسیار بزرگ بود که از روی جلد آن به سمت من بود و زمانی که من آن کتاب را از بالای کتابخانه به پایین آوردم، اولین برخورد من با مفهوم روزنامه در آن زمان رخ داد. این کتاب، مجلد تمام شماره‌های قدیمی روزنامه مرد امروز بود که در دهه ۲۰ منتشر می‌شد. برای من راز سر به مهر مرد امروز بسیار جذاب بود. به نظر من هر انسانی راز سر به مهری دارد که اگر افشا شود، رسوایی او می‌تواند همانند یک بمب صدا کند. در کنار آن مفهومی به نام نئون برای من جذاب شد. نئون در کشور ما برای اولین بار توسط شرکت جار برای تبلیغات در سطح شهر وارد شد و تا دهه ۶۰ بسیار محبوب بود و پس از آن به دلیل شرایط اقتصادی و حتی اجتماعی از رونق افتاد و در سال‌های اخیر مجدداً مانند هر شیء نوستالژیک دیگری با مفهومی دکوراتیو روانه بازار شد.

مینا آتشی