نوید دهقان نوازنده و موسیقی‌دان در گفت‌وگو با خبرنگار موسیقی صبا درباره اجرای پیش روی خود توضیح داد: همکاری ما با گروه قمر و آقای نوربخش به سال ۱۳۹۰ برمی‌گردد و شروع همکاری من با ایشان از سال ۱۳۹۱ بود که چندین کنسرت در شهرستان‌های مختلف کشور و همچنین یک فستیوال در کشور سنگاپور برگزار شد و در این فستیوال نیز حضور داشتیم که در نهایت به انتشار آلبوم در آتش آوازها منجر شد. این اثر در سال ۱۳۹۵ منتشر شد و پس از انتشار این اثر، به مدت دو سال هیچ همکاری با ایشان نداشتم و پس از آن نیز دوران کرونا باعث شد که همکاری مجدد با ایشان به تعویق بیافتد اما مجدداً تصمیم گرفتیم که همکاری جدیدی را با یکدیگر داشته باشیم.

او ادامه داد: سال گذشته همکاری مجدد با آقای نوربخش در قالب اجرای کنسرت‌هایی در شهرهای مختلف کشور آغاز شد و ابتدا در شهر همدان اجرای زنده داشتیم و قرار بود در اواخر سال گذشته نیز در چندین شهر کشور اجرا داشته باشیم اما به دلیل برگزاری جشنواره موسیقی فجر، این اتفاق رخ نداد. در سال جاری نیز همکاری با ایشان ادامه پیدا کرد و از تاریخ ۱۳ اردیبهشت‌ماه اجراهای زنده‌ای را برگزار کردیم تا اینکه نوبت به اجرا در شهر تهران رسید که در تاریخ ۱۴ تیرماه از ساعت ۲۱:۳۰ اجرایی را در تهران خواهیم داشت.

وی افزود: در این اجرا رپرتوار جدیدی را خواهیم داشت و کلیه قطعات در آواز دشتی و افشاری خواهد بود که در دشتی، سه قطعه بی‌کلام به همراه دو تصنیف و مجموعه‌ای از ساز و آواز خواهیم داشت و در افشاری نیز دو تصنیف قدیمی که باز تنظیم شده اجرا خواهد شد. در کل در اجرای تهران، ۷ قطعه به همراه ساز و آواز را اجرا خواهیم کرد.

دهقان درباره کمتر پرداخته شدن به ساز و آواز در کنسرت‌های موسیقی دستگاهی نیز گفت:در مورد این موضوع، بسیاری از مسائل دخیل است. اول اینکه هر رشته هنری، جدای از اینکه هنرمندانی صاحب سلیقه و توانایی در آن رشته نیاز دارند که بر اثر گذر سال‌ها و مسائل اجتماعی که وجود دارد تربیت شوند، نیاز به این دارند که مخاطب هنرپذیر نیز وجود داشته باشد و آن آگاهی را نسبت به هنر داشته باشند. به همین دلیل گرایش نه فقط به ساز و آواز، بلکه در کلیه رشته‌ها از جمله سینما و موسیقی گرایش به هنر اصلی و واقعی کمتر شده و بیشتر به سمت هنر مصرفی کشیده می‌شوند یعنی هنرمند به دلیل اینکه باید پول تولید کند، به سمتی می‌رود که ببیند مخاطب چه چیزی را دوست دارد. ساز و آواز ایران، یک هنر بسیار عمیقی است و نیاز به تفکر دارد و نیاز به این دارد که مخاطبی که آن را مشاهده می‌کند، گوش مخاطب در گذشته به آن آشنا باشد و دستگاه‌ها و ردیف‌ها را بشناسد و حداقل یک آشنایی مختصری از شعر و ادبیات فارسی داشته باشد. زمانی که این مسائل وجود ندارد و در مدارس و رسانه‌های دولتی و حاکمیتی آن طور که باید نشان داده می‌شود، این گوش‌ها دارای تربیت شنیدن ساز و آواز نیست و به ناچار هم هنرمند کمتری در این عرصه تربیت می‌شود و هم مخاطب کمتری تربیت می‌شود و بنابراین به ساز و آواز کمتر بها داده می‌شود.

این نوازنده درباره برنامه‌های آتی خود تشریح کرد:خوشبختانه برنامه‌های بسیاری را در سال جاری در دستور کار داریم و تعدادی را به سختی در حال فراهم کردن آن‌ها هستیم. انتشار موسیقی با حدود چهار سال گذشته که به‌صورت لوح فشرده از بین رفته و در حال حاضر بیشتر آثار به‌صورت دیجیتال منتشر می‌شوند و متأسفانه این بستر انتشار در کشور ما به دلیل نبودن قانون کپی رایت وجود ندارد و یکسری پلتفرم‌های جهانی وجود دارد که اغلب موزیسین‌ها آثارشان را در آن پلتفرم‌ها منتشر می‌کنند که باز هم متأسفانه در کشور ما این پلتفرم‌ها یا فیلتر هستند و یا اینکه آن پلتفرم‌ها ما را فیلتر می‌کنند. به دلیل اینکه شما در ایران اجازه متصل شدن به آن اپلیکیشن را ندارید و هنرمندان مجبور هستند که با فیلترشکن وارد این‌گونه پلتفرم‌ها شوند و به طبع دسترسی‌ها عموم مردم به این پلتفرم‌ها وجود ندارد.

او تاکید کرد: نکته دیگر این است که انتشار موسیقی نیز با تصویر همراه شده است بدین صورت که اگر شما یک قطعه موسیقی را تولید کنید و آن قطعه ویدئو نداشته باشد، هیچ بستری برای انتشار آن قطعه ندارید و زمانی که موسیقی تولید می‌شود، باید در جستجوی فردی باشید که برای شما ویدئو تولید کند و آن هنرمند باید ویدئو را به‌صورت رایگان در اختیار مخاطب قرار دهد. به نظر من گاه اثر موسیقایی که یک هنرمند می‌سازد به قدری دارای ارزش هنری و برآمده از تفکر و احساس عمیق است که شاید کسی در شأن و قامت عباس کیارستمی بتواند برای آن تصویر بسازد، اما اکنون افرادی که مشغول ساخت موزیک ویدیو ها هستند غالباً دارای بینش هنری و سلیقه وزینی نیستند و صرفاً به دلیل داشتن ابزار لازم و تسلط به برنامه‌های ادیت ویدیو دست به تولید می‌زنند، که مسلم است طرح اکثر موزیک ویدیوها در اکثر موارد مبتذل، تکراری و شبیه به هم است که این معضلی بزرگ است.

مینا آتشی