به گزارش خبرنگار تئاتر صبا، این‌روزها در تماشاخانه دا، نمایشی به نام «جزیره» اجرا می‌شود که نویسندگی و کارگردانی آن را کیمیا نوری بر عهده داشته است؛ بازیگر و کارگردان بیست‌وهشت‌ساله‌ای که گرچه با دغدغه بازیگری وارد عرصه تئاتر شد اما خیلی زود، حرفه کارگردانی او را مجذوب خود کرد تا این رشته هنری را نیز تجربه بکند. نوری که ابتدا در آثار کارگردان‌های دیگر به‌عنوان بازیگر حضور داشت، سال گذشته نمایش «سیاره آدم‌ها» را نوشت و روی صحنه برد و امسال با کارگردانی «جزیره» دومین نمایش‌نامه‌اش را به اجرا رساند. نمایش «جزیره» یک طنز فلسفی است که خالق آن علاوه بر نویسندگی، ایفاگر یکی از نقش‌ها هم بوده است. به بهانه اجرای این نمایش، با کیمیا نوری به گفت‌وگو نشستیم.

٭٭۳ ابتدا بفرمایید ورودتان به دنیای تئاتر چگونه اتفاق افتاد؟
از آن‌جا که پدرم پزشک بود و علاقه زیادی به فلسفه داشت، همیشه در مورد کتاب‌هایی که می‌خواند یا مسائل مختلفی که در روزمره اتفاق می‌افتاد، با من صحبت می‌کرد و من را به فکرکردن و چرایی و چگونگی اتفاقات وا می‌داشت. همیشه برایم خلق‌کردن ایده‌ای جدید، مبحث جذابی بوده؛ چه در هنر، چه در تفکر و حتی در فلسفه. در دوران دبیرستان علاقه زیادی داشتم که فلسفه را انتخاب بکنم، ولی با مطلع‌شدن از واحدهای درسی و محدودبودن عنوان‌ها و کتاب‌هایی که تدریس می‌شد، به این نتیجه رسیدم که شاید هنر راه بهتر و تاثیرگذارتری برای پیشرفت عقایدم باشد. ابتدا علاقه بیش‌تری به بازیگری داشتم اما بعدها انتخابِ این‌که نقش چه کسی را بازی بکنم، برایم دغدغه بزرگ‌تری شد. به همین دلیل، تصمیم به نوشتن گرفتم. همچنین طی چند سال آموزش‌های مختلفی را در آموزشگاه‌های «هیلاج» و «هشت‌میلی‌متری» گذراندم و در تئاتر «کالیگولا» به‌عنوان بازیگر حضور داشتم. تاکنون تجربه کارگردانی و بازیگری در دو کار اخیرم را داشته‌ام.
٭٭٭معمولاً با چه دغدغه و انگیزه‌ای برای اجرا، متن انتخاب می‌کنید یا می‌نویسید؟
یکی از مواردی که سعی دارم در متن‌هایم وجود داشته باشد، جهانشمول‌بودن موضوع و لامکان و لازمان‌بودن آنهاست؛ این‌که کاراکترها بی‌نام هستند، ولی هر مخاطبی می‌تواند هویت آنها را بشناسد. معمولاً کارهای دیالوگ‌محور را ترجیح می‌دهم؛ این‌که کاراکترهام همیشه افراد قوی باشند که مخاطب با شنیدن دیالوگ‌ها، داستان را دنبال بکند و جای تعلیقی نگذارد و بتوانم تفکر مخاطب را به چالش بکشم تا خودش یک‌بار دیگر به موضوع فکر بکند. شاید بتوان گفت دغدغه من دوباره‌اندیشیدن به برخی موضوعات است که هرچند ساده، ولی این تفکرات قسمتی از ما را تشکیل داده‌اند.

٭٭٭ایده اولیه نمایش‌نامه «جزیره» از کجا آمد؟ برای نوشتن آن از منابعی مثل فیلم‌ها،کتاب‌ها، هنرمندان و نویسندگان هم کمک و مشاوره گرفتید؟
در اواسط اجراهای نمایش «سیاره آدم‌ها»، ایده «جزیره» به سراغم آمد و بعد از اتمام نمایش، شروع به پردازش آن کردم. از هیچ منبع مشخصی کمک نگرفته‌ام و تمامی دیالوگ‌ها و حتی اتفاقات موجود در متن، هنگام نوشتن خلق شدند، ولی خب تمامی این‌ها قطعاً ته‌نشین‌شده تاثیر فیلم‌ها یا کتاب‌هایی است که به مرور زمان در ذهن من شکل گرفته‌اند.

٭٭٭آیا در «جزیره» قصد داشتید نگاهی فلسفی با چاشنی طنز به زندگی و عقاید و دیدگاه‌های انسان معاصر داشته باشید؟
بله، چون به نظرم تنها چیزی که توانسته تاکنون از منقرض‌شدن نسل انسان جلوگیری بکند، تفکر بوده و اگر تمام آدم‌ها بتوانند تفکر درست و سالمی داشته باشند، بهتر و راحت‌تر زندگی خواهند کرد. تمام مشکلات بشر تا الان به خاطر جهل و نادرست‌اندیشیدن بوده. اندیشیدن مساله مهمی است که حتی آموزشی در موردش به ما نداده‌اند و همیشه از ما خواسته‌اند تا موارد دیکته‌شده را دوباره تکرار کرده و به نسل‌های بعد، همان را انتقال بدهیم.

٭٭٭بازیگران بر چه مبنایی انتخاب شدند؟ آیا اصرار داشتید نقش زن را خودتان بازی بکنید؟ بهتر نبود این نقش را به بازیگر دیگری می‌سپردید تا تمرکز بیش‌تری بر کارگردانی داشته باشید؟
اغلب بازیگرها را از قبل می‌شناختم و از توانایی و مسئولیت‌پذیری بالای آنها اطمینان کامل داشتم. به همین خاطر می‌توانستم روی نقش خودم تمرکز کافی داشته باشم. از سوی دیگر،کارهای سخت را دوست دارم و تجربه‌های زیادی کسب کردم که یقیناً به کارهای بعدی‌ام کمک بیش‌تری خواهد کرد. آقای بورژین عبدالرزاقی هم به عنوان مشاور کارگردان در این مسیر نقش بسزایی داشتند.

٭٭٭به نظرتان، مخاطب نمایش «جزیره» کدام قشر از تماشاگران تئاتر هستند و قرار است چه پیام یا مفهومی از این اثر بگیرند؟
به نظرم «جزیره» نمایشی است که هر مخاطبی با هر سلیقه‌ای می‌تواند با آن ارتباط بگیرد و حتی برداشت‌های متفاوتی از کار داشته باشد، چون جنس نمایش‌نامه در پایان این را از تماشاگر می‌خواهد که به سرشت جزیره و سرانجام کاراکترها فکر بکند.

٭٭٭طی سال‌های گذشته هزینه تولید تئاتر افزایش زیادی داشته و اغلب گروه‌های نمایشی از تهیه‌کننده بهره می‌برند. چرا شما سراغ تهیه‌کننده‌ها نرفتید؟ هزینه‌های تولید این نمایش از کجا تامین شد؟
متاسفانه با چند تهیه‌کننده صحبت کردم، ولی شرایط‌شان خیلی مطلوب نبود. از آن‌جا که تهیه‌کننده حرفه‌ای می‌تواند تاثیر بسزایی در کیفیت کار داشته باشد، از داشتن تهیه‌کننده خوب استقبال می‌کنم، ولی چون ارگان‌ها و سازمان‌ها هیچ‌گونه حمایتی از تئاتر نمی‌کنند، این کار با بودجه شخصی خودم به اجرا رسید.

٭٭٭برای اجرای «جزیره»، چرا تماشاخانه «دا» را انتخاب کردید؟ آیا سراغ سالن‌های دیگر هم رفتید یا اولین انتخاب‌تان همین سالن بود؟
من از چند ماه پیش با سالن‌های مختلفی صحبت کردم که بیش‌تر آنها تا چند سال آینده پُر و رزرو بودند یا بدون این‌که به محتوای کار یا کیفیت آن بها بدهند، اولین الویت برایشان تضمین شرایط مالی بود.

٭٭٭آیا از کیفیت اجرایی که این شب‌ها روی صحنه می‌رود، راضی هستید یا اگر امکانات بهتر و بیش‌تری داشتید، با شکل دیگری از اجرا روبه‌رو بودیم؟
قطعاً با حمایت و تبلیغ‌شدن این نمایش، می‌توانستیم بازخورد بیش‌تری داشته باشیم، ولی خب به خاطر سالن و برهه زمانی و شرایط جوی کشور، شرایط عجیبی را پشت سر گذاشتیم. چیزی که هر شب به من حس خوبی می‌دهد، رضایت‌مندی مخاطب پس از هر اجراست و به نظرم اطلاع‌رسانی بهتر قطعاً می‌توانست تاثیر چشمگیری داشته باشد.

٭٭٭در پایان اگر حرف ناگفته‌ای مانده، بفرمایید.
دوست دارم بگویم لطفاً مسئولیت‌پذیر باشیم، چون تئاتر یک کار گروهی‌ست و اگر هر کدام از افراد، چه روی صحنه، چه پشت صحنه و حتی افرادی که در تولید این کار نقش دارند،کار خود را درست انجام ندهند، به کل گروه و اجرا آسیب خواهند زد اما خوش‌بختانه من با وجود تیم هم‌دلی که کنارم داشتم، توانستم این نمایش را به بهترین شکل اجرا ببرم.

احمدرضا حجارزاده