به گزارش صبا، «محمود گبرلو» منتقد و کارشناس رسانه و تهیهکننده و مجری اسبق برنامه تلویزیونی «هفت» شبکه سه سیما، در یادداشتی که با عنوان [نمایندگان مجلس، اعضای دولت، وزیر ارشاد؛ ناامید نیستیم اما نگرانیم!] به ارائه دیدگاههایش پیرامون معرفی «عباس صالحی» به عنوان گزینه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و چشماندازش از آینده فرهنگ و هنر پرداخت. متن این یادداشت که در صفحه شخصی او منتشر شده، به شرح زیر است:
«مهم نیست وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی آینده، سینما و تئاتر را چقدر میشناسد و یا در نقاشی و خوشنویسی چقدر تخصص دارد؟ مهم این است که چه دیدگاه روشن و شفافی نسبت به حوزه فرهنگ، هنر و ادب دارد؟ ما نگران متحجرین هستیم! از کجفهمیها و نادانیها، از ناکارآمدیها خسته شدهایم و این، ربطی به این دولت و آن دولت ندارد، ربطی به این جناح و آن جناح هم ندارد.
سالهاست، عرصه فرهنگ و هنر ایران، رها شده است. چه برسد به آرمانهایی که پس از انقلاب اسلامی که مشتاقان و علاقمندان آن، سالها خاک خوردند تا به شکوفایی، اقتدار و افتخار برسند، اما دریغ که رشتههای بافته شده، با سهل انگاری ، جهل و نادانی و بدون استفاده بهینه از جوانان هنرمند و متعهد، درحال ویرانی و از هم پاشیدن است و در مقابل، بیگانگان با بهرهبرداری از سکوی قدرتمند فرهنگ و هنر، اذهان را به تسخیر اندیشههای بیگانه و تهی از اندیشه ایران اسلامی در آوردهاند.
در انتظار ورود دیدگاهی هستیم که فهم درستی از تاثیر هنر و ادبیات در گستره فرهنگ این مرز و بوم داشته باشد و این واقعیت را بفهمد که وزیر ارشاد و وزارتخانهاش موظفاند به همه اهالی فرهنگ و هنر، یکدل و یکدست نگاه کنند. اجازه دهد نوآوریها شکوفا شود. سیاستها و روشهای جدید اعمال شود تا وزارتخانه، پادگانی اداره نشود.
وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی را باید با عقل، دانش و درایت اداره شود، «بگیر و بببند»، «توقیف»، «سانسور»، «حذف» و «ممنوعالکاری» که نیاز به وزیر و سرهنگ و سرلشگر ندارد. یک مامور ساده هم میتواند آن را انجام دهد! مهم تفکر نوین است. مهم هم نیست وزیرش اسماعیلی باشد یا صالحی، هرندی باشد یا جنتی! مهم این است که تزئینی نباشد، فهم دقیق داشته باشد، از فرهنگ این سرزمین صیانت کند و مهمتر آنکه پیوند مستحکمی ببن دین، دیانت، عینیت و واقعیت جامعه ایجاد کند.
عباس صالحی وزیر پیشنهادی رئیس جمهور، قبلا وزیر بود و دیدگاهها و تئوریهایش و درایت و مدیریتاش را نشان داد. کسی است که همیشه بهدنبال «پیوند مستحکمتر دین و عینیت اجتماعی» بوده است. انتظار داریم پس از آنکه مجلس او را انتخاب کرد، با مدیرانی شایسته و لایق، سکانداری کند. فضای فرهنگ و هنر را از فضای ذهنی و متوهم دور کند، با استفاده از شیوههای نوین و تکنولوژیهای مدرن همه نیروهای فرهنگی، هنری بهخصوص نیروهای متخصص و متعهد را در آغوش بگیرد. شادابی و نشاط را به ارمغان آورد و با شفافسازی، همه امور فکری و اجرایی، اعتماد و اطمینان را دوباره بازگرداند. آسیبشناسی دورههای گذشته عملکردها، رمز موفقیت است.»
یک نظر