امروز ۳ آذر ۱۴۰۳ ساعت ۱۱:۴۳
به گزارش خبرنگار سینما صبا، فیلم سینمایی «پول و پارتی» آخرین ساخته سینمایی «سعید سهیلی» این روزها در اکران عمومی به سر می‌برد. شروع نمایش این فیلم، این ذهنیت را ایجاد کرد که رکوردها را یکی پس از دیگری به خود اختصاص می‌دهد اما در عمل، چنین اتفاقی رخ نداد…
فیلم در ادامه کارهای متاخر سعید سهیلی است و طبعا ربطی به مردی شبیه باران، مردی از جنس بلور و سنگ کاغذ قیچی ندارد. فیلمساز در پی سلیقه‌سنجی مخاطب به سراغ کمدی رفته است اما رگه‌ای از کمدی که از معیار یا اصول فنی مطلوبی تبعیت کند در آن دیده نمی‌شود و ما با یک قصه عقیم و بی‌مضمون و باری به هر جهت طرف هستیم که حتی گیرایی نیز در خود ندارد که مخاطب را به سالن سینما بکشاند و اگر هم با اسم و چهره هم موفق به باز کردن پای مخاطب به سالن سینما شود، در نهایت ثمرهای جز دل‌زدگی و گریز در تماشاگر در ادامه اکران نخواهد داشت.
در بحث روایی ما با روایتی تخت، بدون فراز و فرود و تعلیق در سطحی‌ترین شکل ممکن‌اش و کلیشه ناتمام (پسر فقیر و دختر پولدار) طرف هستیم که اگر مقصود فیلمساز باتجربه، شکستن این کلیشه باشد، این کار در چشم مخاطب آنقدر گل درشت جلوه می‌کند که قدرت اندیشیدن و کشف و شهودش زیر سوال می‌رود و پس از اتمام فیلم در درونش با نوعی غضب مواجه می‌شود که انگار وقتش را به بطالت گذرانده و این ۹۰ دقیقه هیچ دستاوردی برایش نداشته است؛
در فرم هم ما با هیچ زیبایی شناختی و دکوپاژ فکر شده‌ای طرف نیستیم و انگار کل این پروسه در سر صحنه فیلمبرداری اتفاق افتاده است و هیچ چینش فکر شده‌ای در مخیله سهیلی نبوده… آنقدر نماها و حرکات دوربین نامنظم و شلخته است که هیچ احساس با حرکات دوربین به بیننده دست نمی‌دهد. همچنین بازیگران در حد تیپ‌های سطحی و یک رو می‌مانند و هیچ خبری از کاراکتر سازی نیست و به همین دلیل است که هیچ همراهی در مخاطب با کاراکترهای فیلم شکل نمی‌گیرد.
با این اوصاف فیلم یک بازنده تمام عیار به فرم و محتوا است و تنها انگار برای جذب مخاطب به وسیله بازیگران چهره ساخته شده است.
«پول و پارتی» یک اثر تماما تجاری است و به قدر جنبه تجاری در آن بزرگ است که وجه آرتیستیک به کل از بین رفته است و انگار تنها به قصد رونق بیشتر بخشیدن به چرخه سینمای بدنه و قرق حداکثری سانس‌های سینما (و البته از بین بردن هرچه بیشتر مجال تنفس و زیست به سینمای غیر کمدی) ساخته و تولید شده است و گرچه این فضای غالب سینمای ماست که ربطی به یک نفر ندارد.
شاید بتوان گفت خیلی وقت است که کمدی-سازان در خلق آثار به سمت ابتذال رفته‌اند (البته به استثنای چند مورد) و هر قصه‌ی پوچ و توخالی را تنها به جهت خنداندن زوری مخاطب انتخاب می‌کنند؛کمدی ژانری است که تنوع ساختاری بسیار دارد و آثار غنی بسیاری در سینمای جهان داریم که از این ژانر پرتوان تبعیت می‌کنند اما انگار که ما در این زمینه علاقه‌ای که به نگرش صحیح در خصوص این ژانر نداریم و نمی‌خواهیم که نگاه عمیق‌تری داشته باشیم.
در کل «پول و پارتی» را نباید دید مگر هنگامی که وقت اضافی داشته باشید و یا نیاز به جایی برای ۹۰ دقیقه خوابیدن و استراحت کردن؛زیرا اگر به امید یک کمدی استخوان‌دار به تماشای این فیلم بنشینید، ثمرهای جز خشم و یاس پس از پایان فیلم نصیب شما نمی‌شود.
دست آخر این که؛ «پول و پارتی» جز نامش انتخاب صحیح دیگری ندارد!
علی حیدری
لینک کوتاه خبر
میزان امتیاز شما به این خبر؟
Loading...
One comment