به گزارش خبرنگار سینماصبا، آلن دلون اسطوره سینمای فرانسه و یکی از مهم‌ترین شمایل‌های نمادین زیبایی مردانه در تاریخ سینمای جهان در ۸۸ سالگی درگذشت. بازیگری که پیش از هر چیز به واسطه چهره‌ جذاب و کاریزماتیک خود شناخته می‌شد و در کنار آن، قابلیت‌ چشم گیر بازی با چشمانی نافذ و ارائه ژشت‌های بی‌بدیل از او تصویری شبه اسطوره‌ای در جهان معاصر ارائه کرد.
آلن دلون در دهه شصت و هفتاد ستاره مطلق سینمای فرانسه بود و برخی برای اشاره به جذابیت‌های ظاهری چشم گیرش او را نسخه مردانه بریژیت باردو می‌دانستند!

نوع زندگی آلن در جوانی با داستان‌های عجیب و غیر قابل باور گره خورده است، از کار در کافه و رستوران‌های پاریس که بیشتر پاتوق زنان کار بوده، تا هم‌نشینی و همکاری با گروه‌های خلافکار زیرزمینی. آلن دلون به عنوان یک فرد عادی در جشنواره کن سال ۱۹۵۷ حاضر شد اما زیبایی چهره او که انگار اصلا از ابتدا برای قرار گفتن مقابل دوربین خلق شده بود، یک شبه مسیر او را به سمت سینما تغییر دارد.
او قدر موقعیت‌ تازه خود را می‌دانست و برای همین، به محض شناخته شدن به بازیگری گزیده کار تبدیل شد و در کنار حضور در آثار مختلف، کمپانی‌های تولید فیلم خود را راه اندازی کرد و در زمینه‌های تجاری مختلف، از راه اندازی شرکت هواپیمایی تا پرورش اسب‌های مسابقه به سرمایه گذاری پرداخت و صاحب ثروتی افسانه‌ای شد.

موقعیت آلن دلون از حیث همکاری با برخی از مهم‌ترین فیلم‌سازان تاریخ سینمای جهان نیز قابل توجه است. او مقابل دوربین کارگردان‌های افسانه‌ای همچون «لوکینو ویسکونتی»، «رنه کلمان»، «میکل آنجلو آنتونیونی»، «رنه کلمت»، «ژان پیر ملویل»، «ژان لوک گدار» و «انیس واردا» قرار گرفت و در تاریخ سینما پرسونایی ماندگار از خود برجای گذاشت.

آلن دلون به مقوله بازیگری و سینما نگاهی بسیار ایده‌آلیستی داشت و از جمله افرادی بود که در مقابل سینمای مدرن و ابزارهای دیجیتال ساخت فیلم جبهه گرفت. او فیلم‌های روز را سطحی می‌دانست و عقیده داشت فیلمبرداری به شیوه دیجیتال باعث تنزل حایگاه سینما و پسرفت هنر بازیگری شده است و ترجیح داد با کناره گیری از سینما، بخشی از جریان سینمای مدرن دنیا نباشد.

او در گفت‌و‌گوهای متنی و تصویری خود درباره روابط میان انسان‌ها و فلسفه زندگی، صاحب عقیده‌ای روشن و شفاف بود و همین مسئله باعث شد تا بخش‌های مختلفی از اظهار نظرهای او برای سال‌ها در فضای مجازی دست به دست شود.

دلون با وجود آنکه به صورت آکادمیک بازیگری را نیاموخته بود و تجربه چندانی در عرصه تئاتر نداشت، اما تصویری متفاوت و شخصی از هنر بازیگری عرضه کرد و شاید اصطلاح پرتکرار «بازی در سکوت» بیش از هر هنرمند دیگری، در شیوه نقش پردازی او نمود داشته باشد، موضوعی که البته دلایل آن را باید در ظاهر بی‌عیب و نقص و گیرایی چشمان این ستاره جست و جو کرد.

اما آلن دلون در ایران هم شمایل یک ستاره را داشت و فارغ از تعداد زیاد فیلم‌های او که از تلویزیون پخش به پخش رسیدند، وجود دوبلوری پرتوان همچون خسرو خسروشاهی با آن صدای پرطنین و باجاذبه، نقش مهمی در برجسته کردن خصلت‌های ظاهری او داشت.

اظهار نظرهای تلخ این ستاره تکرار نشدنی سینمای فرانسه در ماه‌های پایانی زندگی‌اش و ابراز علاقه به مرگی بی‌دردسر شاید باعث شود تا غم فقدان او که نشات گرفته از خواسته‌ای قلبی بود، کمی ساده‌تر شود.

محمدعرفان صدیقیان