فرزین محدث در گفت‌وگو با خبرنگار تئاتر صبا، گفت: «تصور من بر این است که ساخته‌های حسین پارسایی در زمینه شاهنامه، سه گانه ایست که «هفت خان اسفندیار» و «نبرد رستم و سهراب» ساخته شده و باید در انتظار سومین اثر او نیز بود. نمایش «نبرد رستم و سهراب» در مقایسه با «هفت خان اسفندیار» چه از نظر کیفی و چه از نظر کمی به مراتب بهتر بود. در این اجرا با اثری مواجه هستیم که چه در فضای کارگردانی، چه بازیگری و چه صحنه؛ شاهد رشد بسزایی بوده ایم که این موضوع جزو محاسن کار به حساب می آید.»

محدث افزود: «البته که مقایسه این اثر با اثرهای دیگر قیاس مع‌الفارق است. چون «نبرد رستم و سهراب» در فضایی مانند فضای یک سالن تئاتر اجرا نشده. اجرای «نبرد رستم و سهراب» نشان تئاترهایی که خارج از فضای سالن تئاتر به سرانجام می‌رسد، سبک تازه ای است که هم برای تماشاگر و هم اهل هنر دارای جذابیت خواهد بود.»
این بازیگر با بیان آنکه سبک تازه اجرای تئاتر می تواند بر میزان تماشاگران این هنر بیافزاید گفت: «در هر صورت فضایی مانند فضای استادیوم تنیس باشگاه انقلاب نمی‌تواند تبدیل به سالن تئاتر شود و کاربری دیگری دارد. بنابراین حضور چنین آثاری به این شکل، با این بیگ پروداکشن و گستردگی برای تئاتر کشور مفید هم خواهد بود. به طوری که ممکن است برخی مخاطبانی که علاقمند به تئاتر نیستند را هم به این سبک از نمایش سوق دهد و این موضوع بخش کمیتی کار است که به تعداد تماشاگران اضافه می.کند.»
وی افزود: «اما موضوع کیفی که باید به آن اشاره شود این است ساخته‌هایی همچون «نبرد رستم و سهراب» می‌توانند گسستی که میان ادبیات نمایشی و ادبیات فارسی پیش آمده را به مرور از بین ببرد و آن را تبدیل به یک اثر اجرایی کند که حتی برای تماشاگر نیز مفید باشد. تا جایی که برایش آنقدر جذابیت پیدا کند که به سراغ کتاب شاهنامه برود و آن را مطالعه کند.»
فرزین محدث با اشاره به این که آثار نمایشی با موضوع ادبیات کهن می‌تواند باعث ایجاد عرق ملی شود، گفت: «در کنار این موضوع ساخته‌هایی مانند نمایش «نبرد رستم و سهراب» می‌تواند عرق به وطن، به خاک، ملیت و… را تقویت کند. آن هم در دوره‌ای که برخی اختلافات کوچک می‌تواند اساس و بنیاد یک سرزمین را زیر سوال ببرد. این اختلافات می‌تواند به مصالحه و گفت و شنود بدل شود. این جنس ویژگی در آثار شاهنامه وجود دارد. فضای گفت و گو را می‌توان باز کرد و در این اتمسفر افراد می‌توانند نقد کند و نظر بدهد؛ اما خشمی وجود ندارد. در نتیجه به نظر من ساخته شدن این آثار کمک خواهد کرد تا گفت و شنود شکل گیرد. همه اینها در جهت سیر تکامل یک کشور و مردمان آن است. از وطن نمی‌توان گذشت؛ اما از عواطف، امیال و خواسته های فردی می‌توان به نفع وطن گذشت کرد.»
او با تحسین تعهد امیر آقایی پس از وقوع حادثه در زمان اجرا به کار خود ادامه داد،گفت: «وقتی شنیدم امیر آقایی، بازیگر توانمند کشورمان در زمان اجرا، دچار آسیب شد و با این وجود باز اجازه نداد نمایش متوقف شود و با همان دست آسیب دیده نمایش را به اتمام رساند، غیرت و حمیت او را تحسین کردم. این موضوع یک ویژگی انسانی در بازیگری است که بسیار قابل احترام است. چون می تواند محاسن بازیگری برای نسل آینده باشد. اینکه در کنار تمام ویژگی‌های بازیگری باید تعهدات آن را نیز مورد توجه قرار داد. این جنس اتفاقات در تئاتر اتفاق خوشایندی است و من نام آن را نور امید می‌گذارم که در تئاتر رخ می دهد و به نوعی آشتی میان تئاتر و سینماست و امیدوارم به همین درخشانی نیز تا پایان اجرا، کار ادامه پیدا کند.»
وی با اشاره به حضور بازیگران سینما و تلویزیون در تئاتر هم بیان کرد: «در هنر تمامیت خواهی معنی ندارد. آدم‌ها اجازه دارند تجربه و بازی کنند. اگر دوست داشته باشند می‌توانند ادامه دهند و اگر دوست نداشته باشند ادامه نمی‌دهند. در هنر، مانع شدن غلط است و از این رو اتفاق خوشایندی در حال رخ دادن است و شخصا از آن استقبال می‌کنم.»
فرزین محدث در پاسخ به این که عملکرد علی زندوکیلی در نمایش «نبرد رستم و سهراب» را چطور دیدید، گفت: «تخصصی در زمینه موسیقی و خوانندگی ندارم اما از صدای ایشان در نمایش لذت تمام بردم . با این حال به ضرس قاطع می‌توانم درباره نخستین حضورشان به عنوان بازیگر بگویم که توانسته آنچه بر عهده اش بوده را به درستی و به اندازه ایفا کند. نه اضافه کاری جسمانی و نه بیانی دارد و نه تلاش زیادی بابت دیده شدن می کند و به اندازه نقش آن را اجرا می کند که این موضوع نیز قابل احترام است و اگر قرار باشد ایشان یک دوره بازیگری ببیند حتما می توانند در این عرصه ورود کند و موفق باشد و یک چهره نوظهور در عالم بازیگری خواهد بود.»
محدث در پایان گفت: «یکی از مهم ترین کلیدهای موفقیت حسین پارسایی در ساخته‌هایش این است که از مشاوره های خوبی بهره می‌برد و بر این تصور نیست که خود به تنهایی می تواند کاری به این بزرگی را پیش ببرد. استفاده از نظر مشاوران و نظر کسانی که در این زمینه صاحب عقیده هستند موضوعی است که کمتر در میان اهالی هنر رخ می‌دهد و جای خرسندی دارد که حسین پارسایی در این زمینه نیز پیشتاز بوده و تلاش می کند با مشورت های درست، آثار ماندگار را برای کشور خلق کند تا برای سالیان سال باقی بماند و از آنها به عنوان اثری موفق یاد شود.»