خبر فقدان استاد محمدعلی بهمنی غزلسرای بزرگ روزگار ما برای همه دوستداران شعر و زبان پارسی اندوهبار و تلخ است. استاد بهمنی از کودکی تا همین ۸۲ سالگی دمادم با شعر و شاعران این سرزمین همنفس بودند و  بی اغراق نام ایشان را باید در زمره شاخص‌ترین غزلسراهای قرن چهاردهم ثبت کرد. استاد بهمنی در سال‌های پس از انقلاب با مجموعه شعرهای متعدد به ویژه در قالب غزل و نیز ترانه‌های شنیدنی‌اش برای خواننده‌هایی چون زنده‌یاد ناصر عبداللهی به اوج پختگی و شهرت ادبی خود رسید. همچنین استاد با همان خونگرمی و گرمجوشی جنوبی‌اش محور بسیاری از رویدادها و محافل ادبی در دهه‌های گذشته بود. استاد را بیشتر با عاشقانه های نجیب و عاطفی می‌شناختیم اما برخی شعرهای شاخص او از جمله غزل ماندگار ایشان در رحلت حضرت امام خمینی(ره) و غزل اثرگذارشان برای حضرت رضا (علیه السلام) در حافظه ما می‌درخشند. استاد دریادل ما در سال‌های اخیر در بسیاری از محافل و دوره‌های آموزشی شعر انقلاب اسلامی حضور مستمر و همدلانه داشت و سایه پرمهر و بی‌دریغ آن مهربان بر سر نسل‌های نو شعر پارسی غنیمت بود.

این بزرگمرد غزل معاصر، همراه با شعرهای شورانگیزش در دل‌ها زنده خواهد ماند، اما برای آن نگاه مهربان، بسیار دلتنگ خواهیم شد. از خداوند متعال، نهایت مهر و آمرزش را برای آن جان گرامی مسئلت دارم و به خانواده استاد و همه دوستداران او و اهالی شعر و زبان پارسی صمیمانه تسلیت می‌گویم.