به گزارش خبرنگار سینماصبا، مدیر برنامه‌ریزی (program director) علاوه بر ارزیابی و گزینش آثار، به عنوان عضوی از حلقه اصلی جشنواره به بحث پیرامون رویکردها، سیاست‌ها و جهت‌گیری‌های جشنواره می‌پردازد.

از آثار مورد علاقه نوری در این دوره از جشنواره، مستند «بر برفی که آب می‌شود» است که به هنرمند بلژیکی سوفی کُوان می‌پردازد و نشان می‌دهد چگونه این هنرمند تلاش می‌کند خاطرات از هم گسیخته‌اش را با آفرینش هنری دوباره به هم پیوند دهد.

از دیگر آثاری که نوری در این دوره از جشنواره امتیاز بالایی به آن اختصاص داد مستند «جایی که درختان زیتون می‌گریند» اثر زوج هنرمند زایا بناتزو و موریتزیو بناتزو بود که «پنجره‌ای ملتهب به تلاش‌ها و مقاومت مردم فلسطین تحت اشغالگری اسرائیل می‌گشاید.» از افرادی که در این مستند صحبت می‌کنند دکتر گابور ماته پزشک و مؤلف مجارستانی-کانادایی است که معتقد است «کوچ یهودیان به اسرائیل از طریق درهایی که صهیونیسم گشوده بود از ابتدا ذاتاً یک حرکت استعماری با هدف غصب سرزمین بود که اوایل هم چندان موفق نبود تا این که آلمان نازی بر سر کار آمد. از جهاتی این بدترین رویداد در تاریخ است؛ جایی که تلاشی عمدی برای نیست و نابود کردن یک ملت از طریق خشونتی که به شکل فنی و علمی طراحی شده صورت می‌گیرد.»

در گزارش اِس یو ایندیپندنت آمده: «نوری سابقه‌ای طولانی‌ در هنرهای گوناگون دارد. او در هفده‌سالگی به خاطر نوشتن یک نمایش در دفاع از حقوق بشر توسط ساواک شکنجه شد و دست‌ها و پاهایش از کار افتاد اما امیدش را از دست نداد و به نقاشی با دهان ادامه داد. او بیش از صد نمایشگاه انفرادی برپا نموده و جوایز متعددی در تئاتر کسب کرده است. او همچنین نویسنده و کارگردان فیلم سینمایی «پرواز دست‌های من» است.»

از نکات مورد بحث در سیاست‌گذاری این دوره از جشنواره پدیده استفاده فیلمسازان از هوش مصنوعی بود که در آثار متعددی به چشم می‌خورد. این که این امر باید مثبت یا منفی تلقی شود مورد بررسی قرار گرفت و نوری در این زمینه گفت: «هنر که جدا از دیگر علوم نیست هم ناگزیر با پدیده‌های نو نظیر هوش مصنوعی خواهد آمیخت و سینما به طرف نوگرایی با استفاده از هوش مصنوعی خواهد رفت. اما باز هنر و خلاقیت حرف اول را در آفرینش و بکارگیری هوش مصنوعی می‌زند.» نوری با این نگاه که استفاده از هوش مصنوعی به خودی خود به عنوان عاملی منفی در امتیازدهی تلقی شود مخالف بود.

در ادامه این گزارش به نگاه مثبت نوری نسبت به فرآیند گزینش آثار در جشنواره رِد راک اشاره شده و به نقل از نوری آمده است: «شیوه گزینش رِد راک توانسته به فرآیند انتزاعی داوری فیلم‌ها که بسیار شخصی و تفسیرپذیر است منطق بدهد. نتیجه این شیوه حرکتی معنادار در راستای تحقق بخشیدن به عدالت برای فیلمسازان بوده که آثار خود را پس از روند دشوار تولید، در جشنواره ثبت کرده‌اند.» در جشنواره رِد راک هر اثر توسط شش بازبین مورد بازبینی قرار می‌گیرد و برآیند آرا ملاک گزینش آثار است.