به گزارش صبا، محمود گبرلو منتقد در یادداشتی درباره حضور زنان در برنامه «جوکر» نوشت و آن را جریان و تفکری دانست.
متن این یادداشت بدین شرح است: «برای اولینبار، شاهد حضور «زنان کمدین» در یک برنامه سرگرمکننده هستیم که با تمام انرژی تلاش میکنند لحظات شادی را برای تماشاگر زن و مرد ایرانی ایجاد کنند بدون آنکه طوفانی بپا بشود و یا گردبادی ایجاد کند! بعید است بیننده متشرع احساس کند شرعیات نادیده گرفته شده بلکه شادی، خنده و نشاط آرامبخش به تماشاگر منتقل میشود! برنامه جوکر زنانه نشان داد میتوان شجاعت و جسارت تغییر منطقی و عقلانی بر مبنای عرف و شرع و مطابق با الزامات حکمرانی را داشت.
تلاش و نوآوری احسان علیخانی را نمیتوان کتمان کرد؛ اما برنامه «جوکر» صرفاً برنامه احسان علیخانی نیست؛ بلکه یک برنامه سرگرمکننده جریان و تفکری است که میخواهد اثبات کند، زنان هم میتوانند فراتر از ذهنیت برخی که اخلاق و منش اجتماعی زنان را در یک چارچوب خاص شرعی میدیدند، باشند، بدون آنکه تیری شلیک شود، کودتایی رخ دهد و یا سیلی ویرانگر اخلاقیات را ویران کند!!
نکته مهم در این میان، تضاد و تناقص سالهای دور و حتی این سالها در شیوه ارائه اندیشههای اخلاقی مذهبی و اسلامی با استفاده از دنیای مدرن تکنولوژی صوتی و تصویری است که مهمترین آنها تلویزیون ج.ا.ا در این سالها در کنار برنامههای نشاطآور و خنده داری همچون جوکر زنانه است و همچنین واقعیتهای روزمره مردم جامعه است که کاملاً مشهود و متناقض با تصویری است که تلویزیون ارائه میدهد و یا با ابزارهای پلیسی گشت ارشاد و… برخوردهای خشن با بانوان محترم در سطح خیابانها میشود!
آیا زمان آن نرسیده است که جلوی این تناقض و اختلاف فاحش گرفته شود و عقلای برنامهریزی مذهبی، فرهنگی با چارهاندیشی، آرامش و آسایش را به جامعه برگردانند؟
هر دو سکوی فیلیمو و تلویزیون در ج.ا.ا با مجوزهای قانونی و اندیشههای مشترک، برنامههایی مرتبط با زنان تولید و پخش میکنند؛ اما به قول عموم چرا این کجا و آن کجا؟ واقعاً فاصله شکل و شمایل آنها، زمین تا آسمان است! مردم میگویند مگر قوانین و سیاستهای فرهنگی مشترک نیست و این مسئول با آن مسئول چه فرقی دارند که اینقدر رفتار متناقض مشاهده میشود.
وقتی دوربین به سمت جوکر زنان میچرخد، خانمها در «جوکر» لباسهای مد امروز و رنگارنگ میپوشند، موهایشان همگی از پیر و جوان بیرون از روسری است، قهقهه خندهشان، گوش را کر میکند، با یکدیگر میخندند و شادابی میکنند، جوک تعریف میکنند و با چهرههایشان که آرایش هم کردهاند شکلکهای مختلف خندهدار در میآورند، همه در سنین مختلف، در طنازی، شوخی، لباس و آرایش یکدست هستند، بخصوص خانم مسنتر (سرکار خانم ناهید مسلمی) که در برنامه جایگاه مادری را برای سایرین دارد! از همه شادابتر، بشاشتر و بذلهگوتر است؛ آنهم با پیراهن رنگ شاد قرمز و موهای رنگکرده! (البته اینجا بحث ساختار و عملکرد بازیگران و ضعف و قوت ایدهپردازیها نیست)
وقتی دوربین به سمت تلویزیون ج. ا. ا میچرخد خانمها، چه مجری، چه گوینده، چه بازیگر (حتی در نقشهای متفاوت) با چادر، مانتو، شال و روسری خیلی بلند – و اغلب تیره – هستند و همه اعضا و اندام به جز قسمتی از دستها و قاب صورت، پوشانده شده است، اصلاً آرایش وجود ندارد، حتی یک تار مو هم دیده نمیشود، لبخند فقط در حد کشیدهشدن لبها، قهقهه اصلاً و ابداً و اگر قرار است بلند بخندند زاویه دوربین در نمای باز باید باشد، در غیر آن صورت، دستان میبایست جلوی دهان قرار گیرد که مبادا دندانها دیده شود، مثل شکل و شمایل المیرا خانم شریفی در برنامه صبح به خیر! فقط گاهی در سریالها، بهتناسب شخصیتها ممکن است شادابی در کلام، چهره و لباس دیده شود و یا استثنا در برنامه بیست و سی آن هم هنگام انتخابات، تنوعی درپوشش تصویری خانمها و یا بیرون بودن موها ایجاد میشود.
حال اگر دوربین را به داخل جامعه ایران مثلاً در یک میدان، خیابان و یا مجتمع مسکونی بچرخانید هم جامعه دیگری دیده میشود، برخی با چادر، برخی با مانتو، برخی با پیراهن و شلوار رنگارنگ، برخی موها را کاملاً پوشاندهاند، برخی موها را مقداری بیرون انداختهاند، برخی هم که اصلاً شال و روسری ندارند، برخی بدون آرایش و ساده و برخی با آرایش و موهای رنگکرده و افشان کنار هم هستند! برخی در حال شوخی و خنده، برخی جدی و مصمم بدون لبخند، برخی در حال برگزاری جشن تولد دست جمعی و برخی مختلط در کافهها و برخی در حال رفتن به مساجد و هیئتهای مذهبی و مراسمهای رسمی و…
جالب آنجا است که در نمای سوم اکثریت آدمها با هر شکل و شمایلی، در فضای رفاقت، صمیمیت و همدلی کنار هم زندگی میکنند، محترمانه حدود یکدیگر را رعایت میکنند، با احترام و عزت با یکدیگر برخورد میکنند، در دانشگاه و مراکز آموزشی با هم مراوده دارند، در جشنهای تولد و عروسی و… در کنار هم هستند.»
There are no comments yet