به گزارش خبرنگار سینما صبا، مهدی صدیقی کارگردان انیمیشن کوتاه «آتل» که تاکنون به جشنواره‌های زیادی راه یافته، درباره این انیمیشن که این روزها در بخش ملی و بین‌المللی سی و ششمین جشنواره فیلم‌های کودکان و نوجوانان اصفهان روی پرده رفته، صحبت کرد.

*** این میزان موفقیت و دیده شدن را برای «آتل» تصور می‌کردید؟

مهدی صدیقی: از یک طرف بله، از طرفی نه (با خنده). ولی وقتی که این ایده به ذهنم رسید به واسطه جهان‌شمول بودن ایده «آتل»، حسی به من می‌گفت که این کار دیده می‌شود.‌ به هر حال تکنیک کار و کیفیت ماجرا در دیده شدن این اثر تاثیر داشت؛ اما خودم احساسم این است که اگر بودجه بیشتری داشتم می‌توانستم کار را با کیفیت بالاتری تمام کنم و شاید بیش‌تر از این هم دیده می‌شد.

*** از چه نظر تصور می‌کردید این انیمیشن دیده نمی‌شود؟

کلاً تولید اثر هنریِ این شکلی مثل هندوانه در بسته‌ست و تا وقتی کار تمام نشود و آن ایده ذهنی به اثر (انیمیشن) تبدیل نشده باشد، نمی‌توانیم به صورت مطمئن در مورد آن نظر بدهیم؛ بعضی اوقات پیش می‌آید که در ابتدا احساس می‌کنی فیلمنامه خیلی خوب است ولی وقتی که تولید می‌شود، می‌بینی اشتباه کردی و کار خوبی نبوده، به خاطر همین بعضی اوقات شک می‌کنم، ولی خب برای «آتل» شک کردنم کمتر بود و بیش‌تر احساس می‌کردم که کار خوبی می‌شود.

***از ایده اولیه «آتل» بگویید.

ایده «آتل» از یک عکس می‌آید؛ عکسی را در فضای مجازی دیدم، مشابه همین اتفاقی که در انیمیشن رخ می‌دهد و جرقه‌اش از آن جا به ذهنم خورد و من فقط به آن پر و بال دادم، این فیلم اقتباس از یک عکس بود.

***قصه‌ «آتل» درباره توجه به طبیعت و رابطه انسان با طبیعت است. در این باره بیش‌تر توضیح بدهید.

بله، ما در فضای مدرن زندگی می‌کنیم، انسان به واسطه تکنولوژی مجبور شده خیلی جاها برای اینکه زندگی خودش را راحت‌تر کند، یکسری آسیب‌ها به طبیعت بزند.  نگاه «آتل» هم به همین موضوع است؛ انسان و طبیعت یک جا با همدیگر تلاقی پیدا می‌کنند و  کاراکتر انسانی بین اینکه وظیفه شغلی‌اش را انجام بدهد (که با طبیعت منافات دارد) یا اینکه بی‌خیال کارش بشود، می‌ماند. در واقع ما نمی‌توانیم تکنولوژی را کنار بگذاریم و مجبوریم که از آن استفاده کنیم؛ اینجاست که پیوندی بین این دوتا در ذهن من من شکل گرفت که  انسان هم کارش را درست انجام بدهد و هم اینکه طبیعت ضرر نکرده باشد و در نهایت آن ایده نهایی به ذهنم خطور کرد که اگر بگویم همه ماجرا لو می‌رود، پس نمی‌گویم. (می‌خندد)

***از همکاری و نقش «مرکز گسترش» در تولید این انیمیشن بگویید.

 می‌توان گفت «مرکز گسترش» تنها حمایت‌کننده در بخش انیمیشن است. البته ما غیر از مرکز، گاه حوزه هنری یا انجمن سینمای جوان را هم داریم، ولی در واقع «مرکز گسترش» به صورت تخصصی، حرفه‌ای، با دقت و با کیفیت حمایت می‌کند که نهادهای دیگر این‌طور نیستند. «آتل» دومین کاری بود که من با مرکز انجام دادم؛ حمایت آن‌ها، هم از ابتدای کار هم از شورای فیلمنامه‌ای و نقطه نظراتی که خود مرکز برای انیمیشن ارائه می‌دهد، همه این‌ها باعث می‌شود که ما هر سال بهترین‌های انیمیشن ایران را، یعنی حداقل ۷۰، ۸۰ درصدِ کل آثار از دل «مرکز گسترش» بیرون می‌آید. «آتل» اگر ساخته شده، مدیون مرکز گسترش است و احتمالا اگر حمایت‌های «مرکز گسترش» نبود، این فیلم ساخته نمی‌شد.

زهرا خیریان