به گزارش صبا، حمیدرضا مدقق مجری، کارشناس، نویسنده، منتقد و استاد دانشگاه در سرمقاله نشریه جشنواره فیلم کودک، نوشت: سینمای کودک باید مبتنی بر شناخت کودکان باشد. فیلمسازان نویسندگان کارگردانان و حتی بازیگران باید دنیای کودکان را بشناسند، به ویژه کودکان امروز که بسیار با کودکان دهه‌های ۵۰ و ۶۰ متفاوت هستند و ابزارها و فضای مجازیط دانش و نگاه آنها را به جهان پیرامون‌شان تغییر داده است. از این رو دوران ما و فیلمسازان با کودکان امروز تفاوت دارد.
به عقیده من آثار سینمای کودک در درجه اول باید دارای وجوه قصه‌گو باشد. ممکن است سینمای هنری و ضدقصه برای بسیاری از مخاطبان بزرگسال دارای جذابیت باشد، اما فیلمی که برای کودک ساخته می‌شود، حتما باید به لحاظ داستانی درگیر کننده باشد و توجه را به خود جلب کند.
آنچه در سینمای کودک در درجه اول اهمیت قرار دارد، مخاطب است. این گونه از سینما باید سرشار از جاذبه‌های بصری و صوتی باشد.
پیش از این نمونه‌های موفقی در سینمای ایران وجود داشته است؛ مانند کاربرد موسیقی در فیلم‌هایی همچون «پاتال و آرزوهای کوچک»، «دزد عروسک‌ها» و «شهر موش‌ها» که در آن زمان به دلیل جاذبه‌هایی مبتنی بر استفاده از موسیقی و شخصیت‌های عروسکی بسیار مورد توجه قرار گرفتند. همچنین بهره‌بردن از وجوه جذاب در قصه‌گویی، جلوه‌های بصری و صوتی و همچنین فیلمنامه‌های قوی مبتنی بر نیازهای کودک و نوع نگاه او به دنیای پیرامونط می‌تواند کمک‌کننده باشد. ضمن اینکه لزومی ندارد شرایط موجود را با دهه‌های ۶۰ و ۷۰ مقایسه کنیم؛ چرا که دنیای پیرامون و کودکان ما دچار تغییر شده‌اند، به‌طوری که اگر این فیلم‌های موفق دوران گذشته را به کودکان امروز نشان دهیم شاید برای آنها جذابیتی نداشته باشد. بنابراین نیاز است تا به دنبال جاذبه‌های جدید باشیم و برای این منظور باید کودکان امروز، نیازها و طرز فکرشان را بشناسیم، ضروری است به این موضوع توجه شود که ورود نهادهای دولتی و بخش خصوصی به سینمای کودک منافاتی با یکدیگر ندارد. در هر گونه‌ای اعم از فیلم کودک و غیر کودک می‌تواند این اتفاق رخ دهد‌. نه باید ممانعتی در این زمینه به وجود آورد و نه می‌توان به اجبار کسی را به این کار وادار کرد.
هر اثری برای کودکان می‌تواند جنبه آموزشی و تربیتی داشته باشد اما برای پرداخت به آن نباید اصل یا جذابیت داستان تحت‌الشعاع قرار گیرد. وجه آموزشی و تربیتی برای کودکان می‌تواند نکات ساده‌ای مانند احترام گذاشتن به والدین و بزرگ‌ترها، رعایت بهداشت، مهربان بودن، برخورد با هم سن و سال‌ها و… باشد. تولید فیلم سینمایی برای کودکان و نوجوانان در کشور ما بسیار دشوار است چراکه نیازها و دغدغه‌های آنها بسیار جدی است و هر موضوعی را به سختی می‌پذیرند. طبیعت دوران نوجوانی با سرکشی پیوند می‌خورد و این دوران مرحله‌ای است که همه انسان‌ها باید آن را با سلامت پشت سر بگذارند.