به گزارش صبا، یاسین حسین‌زاده کارشناسـی ادبیات نمایشی دانشگاه هنر در یادداشتی بر فیلم «جایزه بگیر» ساخته امیرمحمد گودینی، دانشگاه معماری و هنر پارس در بخش داستانی بیستمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه دانشجویی نهال با عنوان [برای تماشای این فیلم فقط دو چشم لازم است!] نوشت:

فیلم «جایزه بگیر» فیلمی است عاری از پرداخت‌های آنچنانی و معناسازی‌های پیچیده. فیلمی که شاید بتوان تنها قصدش را لذت کوتاه مخاطب و رضایت نسبی او از اثر عنوان کرد؛ فیلمی کاملا بی‌ادعا و سبک بال! در واقع فیلم با تمام عناصری که در خود جای داده است، تاییدکننده این ادعاست؛ ادعایی مبنی بر سادگی و بی غل و غش بودن. شاید تنها حرفی که می‌توان از دل فیلم استخراج کرد این است که اثر هیچ حرف خاصی برای گفتن و هیچ معنا و محتوای خاصی برای نشان دادن ندارد و دقیقا همین موضوع تبدیل به نقطه عطف اثر می‌شود. فیلمی که نه به دنبال تحسین بیش از حد منتقدین و داوران است و نه قصد دارد با نگاه فلسفی و روشنفکرانه و گاه غلو شده مواجه شود. بلکه فیلم و تمام عناصرش در تلاشند تا از این نگاه فاصله بگیرند.
از تیتراژ فوق مینیمال فیلم گرفته تا بازی‌هایی که هیچ نشانی از حرفه‌ای بودن در آنها نیست، از نوع فیلمنامه و حتی پیشروی‌های معمولی و آسانش، تا فیلمبرداری نه چندان زبردستانه و تدوینی که ابتدایی‌ترین کار خودش را انجام می‌دهد؛ همه و همه از آسان‌گیری کارگردان برای ساخت این فیلم حکایت دارد.

فیلم با افتخار در حال اعلام موضوعی مهم است؛ اینکه قصد ندارد مانند خیلی از فیلم‌ها با وارد کردن ایده‌های پیچیده و اکثرا کلیشه‌ای ذهن مخاطبش را به یغما برده و فرصت لذتی کوتاه را از او دریغ سازد.

هرچند که فیلم در خود نگاهی مهم به شرایط خانواده و روابط امروزی فرزند با خانواده دارد و حتی گاه سعی دارد با راهکارهایی کنایی این مورد را به باد انتقاد بگیرد، اما نحوه بیان کمدیایی فیلم و لحن دور از سنگینی و عقده‌گونه‌اش به این مسئله التیام خاصی می‌بخشد. شاید اگر فیلم زودتر و درست هنگام مشاهده اعلامیه مفقود شدن سگ خانگی بعد از دیدن اعلامیه مفقود شدن پسر به پایان می‌رسید، اثر خلق شده بسیار سنگین‌تر و با بار محتوایی غنی‌تری درک درک می‌شد، اما این اتفاق نمی‌افتد و فیلم با پیشرفت خود و هر لحظه اضافه کردن عناصری مثل تعقیب و گریز و گفتگوهای کمدی‌محور سعی بر این دارد تا خود را از زیر نگاه‌های سخت و سنگین بیرون آورده و هر چه بیشتر به یک اثر ساده و عامه‌پسند نزدیک شود. فیلمی که ادامه یافتنش و مبادرت ورزیدنش برای آن است که مخاطب را برای چندی هم که شده از دنیای پیرامون و توقعات سخت‌گیرانه‌اش از یک فیلم کوتاه فارغ کند و کاری کند که تماشاگر دست از فلسفیدن بردارد!

نشر اول: بولتن بیستمین جشنواره فیلم کوتاه نهال