به گزارش خبرنگار سینما صبا، در دو سال اخیر وجود بحران‌های فزاینده در روابط میان برخی از کشورها و فراگیر شدن آتش جنگ و آشوب سبب شده تا فیلمسازان بسیاری نگاه خود را بر پدیده ضد انسانی «جنگ» و پیامدهای آن متمرکز کنند. نمونه‌هایی از این آثار امسال و در چهل و یکمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران بر پرده نقره‌ای قابل مشاهده است.

عمار خطی در تازه ترین فیلم کوتاه خود یعنی «شازده کوچولو» نگاهی مضمونی به فاجعه و آسیب‌های جنگ داشته و از نقطه نظر ذهن خیال پرداز و کنجکاو یک کودک، رویکردی فارغ از زمان و مکان را دنبال کرده است.

«شازده کوچولو» با تلفیق و پیوند میان فانتزی و تخیل و بهره گیری از رئالیسمی پرکشش در ساختار روایی خود، مصائب و آوارهای مخرب جنگ را به شکلی بی‌پیرایه پیش روی مخاطب خود قرار می‌دهد.

فیلم داستان یک پدربزرگ‌ را روایت می‌کند که همه اعضای خانواده او در جنگ کشته شده‌اند و تنها بازمانده از میان آن‌ها، نوه خردسال اوست. پیرمرد تلاش می‌کند تا به هر نحو دریچه جهان واقع و درگیر جنگ را به روی دخترک بسته و در عوض دنیایی خیال انگیز پیش روی او قرار دهد.

«شازده کوچولو» اثری استراتژیک است و در عین آنکه فیلمساز تلاش کرده تا روایت خود را در یک بستر بی‌زمان و مکان شکل دهد، اما به طور مشخص و با تعبیه نشانه‌هایی نمادین، مسئله فلسطین به ذهن متبادر می‌شود و این موضوع در فصل پایانی اثر نمودی دو چندان دارد.

در گام نخست جهان خیال انگیز «شازده کوچولو» به گونه‌ای تحسین برانگیز برخواسته از امتیازهای نهفته در متن اثر است و ویژگی کار فیلمساز در این است که برای خلق فانتزی، متکی بر داستانی ساده بوده و از پیچیدگی‌های بی‌مورد روایی و مضمونی دوری کرده است.

علاوه بر این، به کارگیری ایده‌هایی همچون ورود به دنیای ذهنی شخصیت کودک (مانند اینکه همچنان خواهر کوچکترش را در کنار خود می‌بیند) منجر به تقویت بعد خیال انگیز اثر شده و قدرت اثرگذاری فیلم را تقویت کرده است.

«شازده کوچولو» می‌تواند به عنوان نمونه‌ای موفق از سینمای استراتژیک مطرح باشد، اثری که برای انتقال مفهوم ضد جنگ خود مسیری معقول و خلاقانه را در پیش گرفته و در نهایت نیز موفق می‌شود همدلی مخاطب را به دست بیاورد.

محمدعرفان صدیقیان