به گزارش خبرنگار سینماصبا، پارسا پیروزفر در مستر کلاس «ورود بازیگر به دنیای نقش» گفت: مسئله زبان و تفهیم نقش از درون را باید خود تجربه کنیم و خوشبختانه بسیاری از گروه‌های تئاتری و فیلم‌سازان در فرآیند پیش تولید بر روی بداهه تاکید دارند. باید بداهه ناموفق انجام شود تا در مرحله بعد به موفقیت دست یابیم. یکی از مهمترین اتفاق‌ها برای کمک به بازیگر این است که در موقعیتی قرار بگیرد تا بتواند صحنه‌‌های مربوط به متن را زندگی کرده و بتواند بداهه پردازی کند.

پیروزفر افزود: مسئله من در برخی از فیلمنامه‌ها این است که گاهی متوجه ربط منطقی میان جملات نشده و به همین دلیل با کارگردان وارد گفت‌و‌گو می‌شوم. در نوشتن فیلمنامه ملزم هستیم تا خود را به جای شخصیت گذاشته و از شیوه فکر کردن او آگاه شویم.

این بازیگر بیان کرد: در متن‌های نوشته شده توسط دیوید ممت شاهد جمله‌های نصفه و نیمه بسیاری هستیم که ترجمه آن‌ها به فارسی دشوار است. اینکه یک نویسنده یا کارگردان بتوانند متن را بازی کنند اتفاق بسیار خوبی است، چراکه متوجه ربط منطقی عبارات می‌شوند.

بازیگر مجموعه «مهمان مامان» ادامه داد: امکاناتی که پروسه تولید یک تئاتر خوب در اختیار بازیگر می‌گذارد قابل مقایسه با تولیدات سینمایی نیست. بازیگر در تئاتر زمان بیشتری را برای تمرین، تحلیل و مواجهه با نقش دارد. امکانی که دوران تمرین تئاتر در اختیار بازیگر قرار می‌دهد، یک فرصت بسیار درخشان است که علاوه بر رشد بازیگر، امری بسیار لذت بخش است.

وی یادآور شد: چندی پیش نمایشنامه هملت را به همراه رضا بهبودی تمرین کردیم و تنها بابت خواندن و رویارویی با این نمایشنامه احساس لذت و خوشحالی می‌کردم. گاهی با خود فکر می‌کنم اگر تنها یک لذت را می‌توانستم در زندگی حفظ کنم، فرآیند تولید تئاتر از ابتدا تا انتها است.

بازیگر سریال «درانتهاب شب» ادامه داد: در هر اجرا از تئاتر همچنان امکان رشد وجود دارد. مجموعه بسیاری از تجربه‌هایی که در تمرین‌های تئاتر و در دورخوانی‌ها اتفاق می‌افتد، می‌تواند در بازیگر یک تحول عمیق به وجود بیاورد اما این ویژگی در سینما کم‌تر رخ می‌دهد. فرآیند تولید تئاتر لذت بیشتری دارد و به صورت کلی بازیگر در تئاتر سلطان صحنه است اما در سینما وضعیت اینگونه نیست.

پیروزفر درباره چگونگی بازی در نقش شخصیت‌های منفی نیز گفت: برای من جذاب‌تر این است که با نقش منفی به شکل کلیشه‌ای سیاه رو به رو نشوم، چراکه عقیده دارم بازیگر نباید شخصیت را قضاوت کند. یک شخصیت می‌تواند منفی باشد و در عین حال ویژگی‌های دیگری را بازتاب دهد. به عنوان مثال در سریال «یاغی» شخصیت بهمن درباره بیزینسی که انجام می‌داد، برای خود حقی قائل بود و آن را مانند سایر شغل‌ها می‌دانست.

یکی از موارد برای متمرکز بودن بر نقش، تمرین‌هایی است که در خلوت شخصی اتفاق می‌افتد.

وی ادامه داد: صحیح‌ترین شکل تکنیک راهکارهایی هستند که طبق آن‌ها انرژی از درون فرد غلیان پیدا کند و طراحی آن‌ها از بیرون صورت نگیرد. پیش از فیلم «اعتراض» آقای کیمیایی به اعتیاد شخصیت اشاره داشتند و گفتند او هروئین استعمال می‌کند و فردی در این زمینه مشاور من بود و به همراه او به مناطقی سر زدیم و با افرادی درگیر این ماده مخدر مواجه شدیم.

بازیگر نمایش «گلن گری گلن راس» گفت: کارگردان‌های حرفه‌ای از تغییرات نمی‌ترسند اما برخی فیلمسازان خود نیز نمی‌دانند دقیقا دنبال چه هستند و این مسائل بازیگر را بسیار اذیت می‌کند. بازیگر خوب فردی است که به داستان احاطه دارد و می‌داند در هر صحنه نیاز به چه اندازه از درخشش احساس می‌شود. برخی از بازیگران تنها به فکر دیده شدن نقش خود هستند و درباره این موضوع با کارگردان وارد چالش می‌شوند.

همچنین ابراهیم حقیقی، فرشته صدر عرفایی، پژمان بازغی، حامد کمیلی، مرجان اشرفی‌زاده، مرجان شیرمحمدی، مهرداد غفارزاده، کاوه سجادی حسینی، لیلا نقدی‌پری، سام نوری، درناز حاجی‌ها، روزبه حصاری، لیلا بلوکات، پرند زاهدی، مجید نوروزی، کامیار محسنین، شبنم قربانی، نفس بازغی، علیرضا اخلاقی‌راد، حنیف سروری، سودابه خسروی، حسن مصطفوی، حسین اکبری، مونا احمدی، سها نیاستی از جمله هنرمندانی بودند که در کنار دانشجویان و هنردوستان در اولین روز این رویداد شرکت کردند.

نخستین دوره مسترکلاس «شکوه سینما» را مستانه مهاجر برگزار می‌کند و در این پروژه، کلِوِر حامی فرهنگ و هنر ایران،

همراه اوست.