به گزارش صبا به نقل از روابط عمومی رسانه ملی، گیتی قاسمی از جمله مادران و بازیگران توانمندی است که نقش‌های مختلفی را بازی کرده است. بازی او در فصل‌های مختلف سریال «زیرخاکی»، شاید برای مخاطبان تلویزیونی بیش از سایر آثارش برجسته باشد. او مادری است که عقیده دارد همه توانش را برای تربیت درست فرزندش به کار گرفته است و در این راه، پا روی دل خودش هم گذاشته است.

قاسمی درباره اینکه مادر بودن خودش چه تأثیری روی بازی او در نقش مادر دارد، گفت: عقیده دارم کسی که مادر نشده باشد، اساساً نمی‌تواند نقش مادر را بازی کند؛ یعنی نمی‌تواند شش‌دانگ نقش مادری را ارائه دهد، چراکه بخشی از احساسات و عواطف مادرانه فقط مال کسی است که بچه داشتن را تجربه کرده باشد. نقش‌های بسیاری است که می‌توان از مابه‌ازای خارجی آن تجربه کسب کرد و نقش را درآورد. برای مثال، نقش یک سرمایه‌دار یا یک پزشک را می‌توان بازی کرد؛ اما عاطفه مادری  توضیح‌دادنی ‌نیست و باید ساحت آن را درک کرده باشید. کسانی هستند که نقش مادر را بازی کرده‌اند و بسیار درخشان بوده‌اند؛ اما معتقدم تا باورپذیری کمی فاصله دارند.

بازیگر سریال «کامیون» (ساخته مسعود اطیابی، ۱۳۹۹) درباره تأثیر مادر خودش در ایفای نقش‌های مادرانه‌اش هم گفت: مادر در زندگی آدم الگوی بسیار مستقیم و روشنی است؛ چراکه فرهنگی که در زیست یک فرزند به وجود می‌آید، نشئت‌گرفته از اوست. البته که قرار نیست صرفاً از آدم‌های دوروبرمان الگو بگیریم. گرچه همه مادران برای بازی کردن شبیه مادر من نیستند؛ من از مادرم در ایفای نقش الهام می‌گیرم. البته عاطفه عاطفه مادری است؛ ولی هر آدمی ویژگی‌های شخصیتی خودش را دارد.

وی ادامه: برای ایفای نقش یک مادر باید به درک آن شخصیت رسید و چرایی‌هایی را که آن شخصیت برای رفتارش دارد، دریافت. من برای همه نقش‌هایم و ازجمله مادری، یک کار می‌کنم و آن زندگی کردن آن نقش است.

قاسمی درباره شکل مادری خودش گفت: این را باید از پسرهایم بپرسید؛ اما همه تلاشم را کرده‌ام. به‌نظرم، مادری بسیار دلسوز و وابسته‌ام؛ اما سعی کرده‌ام فرزندانم را مستقل بار بیاورم. به همین خاطر، جاهایی لازم بوده پا روی دلم بگذارم تا فاصله بگیرم و مثلاً به سفر بفرستمشان تا اینکه بتوانند روی پای خودشان بایستند.

این بازیگر در پاسخ به این پرسش که کدام نقش مادرانی را در کارنامه کاری‌اش بیش از سایر آثارش دوست دارد، اظهار کرد: ۱۰۰درصد می‌گویم اپیزود «نامه آخر» در سریال «روزهای بهتر» (ساخته دانش اقباشاوی، ۱۳۹۶) که نقش یک مادر شهید را در آن بازی کرده‌ام. این نقش بی نظیر بود و شخصیتی بسیار پیچیده، صبور، قدرتمند و دردمند داشت و جمع کردن این خصایص در کنار هم خیلی سخت بود. اجرای این نقش را مدیون هدایت درست کارگردان کار، دانش اقباشاوی هستم.

قاسمی در انتها با اشاره به نقش‌های مادرانه در تلویزیون تصریح کرد: جایگاه مادر در برخی سریال‌های تلویزیون کلیشه‌ای و تکراری شده است؛ به این مفهوم که گاه مادرهای سریال‌های تلویزیون مادرانی دلسوز و منفعل‌اند که بار درستی را به دوش نمی‌کشند. من مادر «نامه آخر» را به این دلیل دوست داشتم که اثرگذار بود؛ ولی بعضی اوقات مادران اثرگذار را در سریال‌ها نمی‌بینیم. دلیلش را باید از نویسندگان آن‌ها پرسید و اینکه چرا دست‌وبال نویسندگان برای پرداخت نقش زنان بسته است.

مادر بودن بهترین اتفاق در زندگی یک زن است

پوراندخت مهیمن، بازیگر نام‌آشنای تلویزیون است که کارنامه‌ای پروپیمان از نقش‌های مادرانه دارد؛ «آینه ۱۳۶۴»، «سرنخ ۱۳۷۵»، «نرگس ۱۳۷۷»، «پس‌ از باران ۱۳۷۸»، «اولین شب آرامش ۱۳۸۵» ازجمله سریال‌هایی است که مخاطبان از چهره و صدای آرام او در ذهن دارند.

وی درباره تأثیر مادر بودنش بر ایفای نقش‌های مادرانه‌ای که بازی کرده است، چنین گفت: مادر بودنم در بازی نقش‌های مادرانه‌ام بسیار اثرگذار بوده است، ضمن اینکه آن‌قدر عاشق مادر خودم بودم که از حس او الهام می‌گرفتم. مادر بودن از نظر من، بهترین اتفاقی است که در زندگی یک زن می‌افتد. عشق فرزند در دل مادر، عشقی مساوی با ازخودگذشتگی است که هر روز بیشتر می‌شود و با هیچ‌چیزی هم کم نمی‌شود.

مهیمن تصریح کرد: عشق مادر به فرزند خدایی است و من این عشق را بسیار دوست دارم. روح مادرم شاد باشد، وقتی که رفت، احساس کردم شناسنامه ندارم. مادرم بسیار فداکار و مهربان و باگذشت بود و علاقه بسیاری به بچه‌ها و نوه‌هایش داشت و این روحیاتش برایم ستودنی بود.

این هنرمند پیش‌کسوت درباره مادر بودن خودش گفت: همه می‌گویند بسیار عاشق بچه‌ها و نوه‌هایم هستم. در بازی نقش‌های مادرانه‌ام هم آن‌ها را همان‌گونه که هستم، بازی کرده‌ام. به همین دلیل، همه باورش کرده‌اند. این عشق مادری در وجودم بوده و مادر بودنم هم این مسیر را روشن کرده است. خیلی از نقش‌هایم شبیه مادری خودم بوده است. ازخودگذشتگی و نادیده گرفتن خود و جمع کردن خانواده از ویژگی‌های خود من است.

بازیگر سریال «نرگس» (ساخته سیروس مقدم، ۱۳۸۵) درخصوص جایگاه مادر در نقش‌های تلویزیونی خاطرنشان کرد: در سریال‌ها دوست دارم مادر را همان‌گونه که می‌شناسیم، ببینم؛ اینکه خشونت نداشته و الگویی برای مادرانگی باشد. اما نباید مادری را به تصویر کشید که می‌تواند قتل یا کارهای زشت انجام بدهد. من این را نمی‌پسندم، چون مادر نماد محبت، پاکی و عشق است و دوست دارم آن تصویر را در تلویزیون ببینم.

وی توضیح داد: شاید بتوان گفت پرکارترین بازیگر تلویزیونی هستم و نقش‌های مادرانه بسیاری بازی کرده‌ام و اصلاً نمی‌توانم از میان آن‌ها یکی را انتخاب کنم.