مهدیه مالکی/صبا؛ زکیه بهبهانی، بازیگر فیلم سینمایی «علت مرگ: نامعلوم» درباره نقش خود گفت: «نجوا»یی که من در این فیلم بازی‌اش می کردم، گنگ و ناشنوا بود و این یکی از چالش‌های مهم این نقش بود چرا که باید زبان این عزیزان را می آموختم و زمان کوتاهی برای رسیدن به این نقش و فراگیری این زبان داشتم به همین دلیل از «علی زرنگار» زمان خواستم تا برای رسیدن به این نقش خودم را محک بزنم بنابراین به صورت فشرده با این عزیزان دیدارهایی داشتم تا با نحوه‌ی ارتباط گیری آنها آشنا شوم. پس از این دیدارها، این شجاعت را پیدا کردم تا به نقش ورود کنم.

بهبهانی در پاسخ به اینکه کدام وجهه از شخصیت این نقش برای شما جذاب بود توضیح داد: همه کاراکترهای این فیلم آدم های ساده و معمولی جامعه با گرفتاری ها  و مشکلات مختلف بودند. شرایط سخت اقتصادی و موقعیت پیچیده هر کدام از این کارکترها، دلایلی نسبتا موجه بود برای نادیده گرفتن وجدان، برای انتخاب انسانی نکردن و برای حق دادن به خود برای هر انتخابی. در این میان جذابیت شخصیت نجوا این بود که با وجود گرفتاری، مشکلات، ستم و فقری که دچارش بود همزمان وجدانی بیدار داشت و گویی تنها انسان زنده آن جمع بود. «نجوا» قلبی تپنده و زنده داشت و با همین قلب تپنده طور دیگری می شنید و جور دیگری احساس می کرد و در نهایت متفاوت از مابقی افراد انتخاب کرد.

وی در پاسخ به اینکه این قلب بزرگ «نجوا» در کدام سکانس بیشتر نمود داشت گفت: اوج آن در آخرین سکانس فیلم است ولی نشانه های آن در سراسر فیلم دیده می شود. بزنگاه هایی در زندگی هر فرد وجود دارد که انتخاب، در آن شرایط، انسان ها را ازهم متمایز و گاهی برتر می‌کند و این افراد در انتخاب هایشان برای رسیدن به آسایش، پا روی قلب و وجدانشان نمی گذارند و نجوا از این جنس انسان‌ها بود که بدون شک برای من جذاب ترین وجه شخصیت اش بود.

بهبهانی در پاسخ به این سوال که دردناک ترین سکانس این فیلم برای شما چه بود، افزود: سکانس خاکسپاری، در آن سکانس کارکترها درحالی که اشک می ریزند انگار خاکی را که باید روی مرده می ریختند روی وجدان خواب خود می پاشیدند تا خود را در این ماجرا محق بدانند و همچنان مسیر اشتباه خود را ادامه دهند.

این بازیگر سینما و تئاتر درباره چالش‌های این پروژه گفت: تنها سختی، کار کردن در شرایط سخت آب و هوایی، آفتاب تند و سرمای تیز سخت بود ولی رفاقت و صمیمیت میان اعضای گروه این شرایط سخت را نه تنها تحمل پذیر بلکه نادیدنی بود ضمن اینکه این فیلم در اوج کرونا ساخته شد و عجیب اینکه هیچ کدام ما به این بیماری مبتلا نشدیم و گویی ما از دنیا کنده شده بودیم و به دور از جهان، خبرهایی از شهر می گرفتیم.

وی درباره تجربه کار با علی زرنگار گفت: واقعا تجربه خوبی بود چون علی زرنگار به کلیت کار وچگونگی بازی ها اشراف داشت البته همین اشراف سخت‌گیری هایی هم به همراه داشت که البته به جا بود و همگی این سخت گیری را درک می کردیم و می پذیرفتیم.

بهبهانی در پاسخ به اینکه یکی بودن کارگردان و نویسنده در یک فیلم چه تاثیری دارد اذعان کرد: در برخی فیلم ها گاهی کارگردانی از فیلمنامه پیشی می‌گیرد و گاهی برعکس فیلمنامه از کارگردانی پیشی می گیرد و گاهی این یکی بودن موجب حس کنترل‌گری به بازیگر می شود ولی در این فیلم نه تنها هیچ حس کنترل‌گری القا نمی شد بلکه فیلمنامه توام با کارگردانی پیش می رفت و علی زرنگار به یک هماهنگی فوق العاده رسیده بود و این یکی بودن کارگردان و نویسنده به نفع کیفیت کار هم بود.

وی در پاسخ به اینکه چقدر از بازی خودتان راضی بودید خاطرنشان کرد: من در کارهایم به اندازه ای با جهان نقش، همراه می شوم که روی پرده فراموش می کنم آن نقش را من بازی کرده ام و حتما سخت‌گیرترین فرد به خود هستم و موشکافانه به همه جوانب نقش نظر می کنم چون تلاش می کنم آن نقش را در همه ابعاد به خوبی بازی کنم.

بهبهانی در پاسخ به اینکه این فیلمنامه و کاراکتر چه تاثیر بر شما داشت گفت: حتما این تاثیر وجود دارد و از زمان خواندن فیلمنامه تحت تاثیر آن قرار گرفتم و پس از پایان کار تاثیر مستقیم آن را احساس می کنم و البته همواره در دوراهی های زندگی درگیر این مسائل جدی و بنیادی می شوم و بیش از هرچیز این شکل از تفکر برای من اهمیت دارد که  گویی در فیلم های علی برزگر بیشتر نمود پیدا می کند.