بازیگر برزیلی ۵۹ ساله روی صحنه گلدن گلوب هشتاد و دوم شگفت‌زده به نظر می‌رسید و سخنرانی کوتاهی داشت. او در این بخش با «پاملا اندرسون» برای «آخرین رقصنده» (The Last Showgirl)، «انجلینا جولی» برای «ماریا» (Maria)، «نیکول کیدمن» برای «دختربچه» (Babygirl)، «تیلدا سوئینتون» برای «اتاق مجاور» (The Room Next Door) و «کیت وینسلت» برای «لی» (Lee) رقابت می‌کرد و در حالی پیش‌بینی می‌شد کیدمن یا جولی این جایزه را به خانه ببرند نام تورس به عنوان برنده اعلام شد.

در این درام سیاسی، تورس نقش مادری سوگوار را بازی می‌کند که با ناپدید شدن اجباری همسرش که سیاستمدار چپ‌گراست کنار می‌آید.

تورس پس از دریافت گلدن گلوب گفت: «خدای من، هیچ چیزی آماده نکردم چون دیر رسیده بودم. سال شگفت‌انگیزی برای بازیگران زن است. بازیگر زن زیادی اینجا حضور دارند که واقعاً آن‌ها را تحسین می‌کنم.»

تورس که اولین بازیگر زن برزیلی برنده گلدن گلوب است اما مادر او «فرناندا مونته‌نگرو» در سال ۱۹۹۹ برای فیلم «ایستگاه مرکزی» (Central Station) در همین شاخه نامزد گلدن گلوب و اسکار شده بود. مونته‌نگرو ۹۵ ساله در فیلم «هنوز اینجا هستم» نسخه سالخورده‌تر تورس را بازی می‌کند.

تورس درباره مادرش می‌گوید: «او ۲۵ سال پیش اینجا بود و این ثابت می‌کند که هنر می‌تواند در زندگی ماندگار باشد، حتی در لحظات دشواری مانند این. «هنوز اینجا هستم» می‌تواند به ما کمک کند که در لحظات سخت فکر کنیم چگونه دوام بیاوریم.»

«هنوز اینجا هستم» اولین بار در جشنواره ونیز اکران شد و جایزه بهترین فیلمنامه را دریافت کرد. این فیلم سپس یکی از پنج فیلم بین‌المللی برتر سال از نگاه «هیأت ملی بررسی» شناخته شد و نامزدی گلدن گلوب دیگری در بخش بهترین فیلم غیرانگلیسی دریافت کرد. «هنوز اینجا هستم» علاوه بر این نماینده برزیل در رقابت اسکار بهترین فیلم بین‌المللی است.

نشر اول: سی نما