مینا پیروزیان/صبا؛ نمایش‌های سیاه‌بازی و تخت‌حوضی که از گونه‌های درخشان نمایش‌های ایرانی به شمار می‌روند، در صورتی که با تکنیک‌های درست و گروهی حرفه‌ای روی صحنه بروند، بسیار مورد توجه و اقبال تماشاگران قرار خواهند گرفت. نمایش «سفرنامه آبجی مظفر» یکی از آن آثار موفق ایرانی است. گفتگوی صبا با شهرام مسعودی بازیگر نقش اصلی این نمایش را بخوانید.

آقای مسعودی شما از دسته بازیگرانی هستید که عموما در نمایش‌هایی با شیوه اجرای ایرانی دیده شدید، در نمایش «سفرنامه آبجی مظفر» هم نقش مظفرالدین شاه را بر عهده دارید، ازچگونگی انتخاب این نقش و نمایش بگویید.
به اینکه به عنوان یک بازیگرنقش‌های ایرانی نمایش‌های ایرانی و سیاه بازی شناخته شوم به خودم می‌بالم و افتخار می‌کنم. راستش همه مدل نمایشی را کار کرده‌ام، اما خودم را در این مدل نمایش‌ها موفق‌تر می‌دانم. در طی سال‌های حضورم در تئاتر، تلاش کردم به سهم خودم کمکی کرده باشم برای حفظ نمایش‌های ملی خودمان.
دورخوانی نمایش یک ماهی بود که آغاز شده بود که من به گروه پیوستم. مشغول بازی در نمایش« رخت‌شور شاه» بودم که دستیار دکتر صادقی با من تماس گرفتند. وقتی فهمیدم از طرف دکتر قطب‌الدین صادقی دعوت به کار شدم از چگونگی نقش و کار و نپرسیدم و بلافاصله قبول کردم، البته از اقبال بلندم نمایش هم یک کار ایرانی سنتی بود .

مظفرالدین شاه این نمایش که شما بازی می‌کنید، پر از شور و شلوغی است و تقریبا مدام روی صحنه است. رسیدن به این شخصیت چطور بود. چه اندازه از تجربیات دکتر صادقی استفاده کردید؟
پس اجازه بدهید موضوعی را برایتان تعریف کنم. آرزو می کنم همه بازیگران حداقل یک بار با بزرگانی مثل دکتر صادقی کارکنند. ایشان چندان چیزی را واگذار به خود بازیگر نمی‌کنند. و البته که بازیگر یک ذهنیت و یک آورده‌ای برای نقشش دارد ولی آنقدر شخصیت‌های نمایش، چیدمان و ساختمان دقیق و فکر شده‌ای داشتند که بهترین کار این بود که بر اساس همان که آقای صادقی گفته‌اند پیش برویم.
طبیعتاً پیشنهادهایی هم می‌دادیم که دکتر پیشنهادهای مارا از فیلتر ذهنی خودشان عبور می‌دادند. اما باید گفت از شهرام مسعودی نمایش‌های دیگر بسیار دور شدم.

چطور این نقش به شما رسید‌؟ دکتر صادقی از قبل با شما آشنایی داشتند؟
این افتخار را داشتم که سال‌ها قبل در نمایش «زنان صبرا مردان شتیلا» نقش کوچکی بازی کردم و بعد از آن ارتباطم را با جناب صادقی قطع نکردم.
ایشان هم افتخار می‌دادند و به دیدن کارهای من می‌آمدند. از دورخوانی خیلی گذشته بود که من به گروه اضافه شدم. بازیگران دیگری برای این نقش آمده بودن و مورد تائید دکتر قرار نگرفتند. خلاصه خوش اقبال بودم.
انرژی و شیطنت نقش روی خودتان هم تاثیری گذاشته؟
بسیار. در اتاق گریم به تعدادی از دوستان می‌گفتم برای ما که حرفه‌مان این است و مداوم روی صحنه هستیم، شادی و حس و حال خوب این نمایش را در کمتر کاری تجربه کرده بودم.
واکنش‌ها نسبت به اجرا و نقش چطور بود؟
بازتاب و بازخوردها که تا این لحظه بسیار مثبت بود. در سایت‌های مختلف یا در سایت «تیوال» که نگاه می‌کنم، واکنش‌ها مثبت است. ما به این بازخوردها برای پیشرفت خودمان نیاز داریم.