سعید قاضی نژاد/صبا؛ طیف تیپ‌هایی که نادر سلیمانی در سریال‌های کمدی خلق کرده، پرشمار است. از آشپز ارمنی سریال «قهوه تلخ» تا شاعرِ محفل‌های شعری سریال «مرد هزار چهره». خان دایی «ساعت خوش» یا صاحب شرکت بردبار، در مجموعه «باغ مظفر».
اما سینمای ایران برای سپردن یک نقش جدی به او، انگار باید تا سال‌ها صبر می‌کرد. همه‌ی محافظه کاری سینمای ما، باعث شده تا بسیاری از بازیگران قید تنوع نقش را زده، و به آنچه با آن شناخته می‌شوند راضی باشند.
اما این میان، کسانی که شانس تنوع دادن و تغییر را داشتند، بینندگان را دچار حیرت کردند. به عنوان مثال وقتی مهران غفوریان با کاهش وزن و تغییر ژانر بازیگری، نوع دیگری از توانایی‌های خودش را در سریال «قورباغه» به رخ کشید، برای بسیاری شگفت‌آور بود. اما بازی در نقش‌های جدی برای کسانی که کمدین هستند بسیار کار آسانی است. کمدی و ماندن طولانی در این ژانر کار هرکسی نیست. وقتی بازیگری چند دهه به عنوان یک کمدین موفق شناخته می‌شود، تنوع ژانر و حضور در فیلم‌ها و سریال‌های درام برایش امر ساده‌ای خواهد بود.
بر اساس همین تجربه و توانمندی، نادر سلیمانی در چهلمین جشنواره فیلم فجر و با فیلم «ضد» سیمرغ بلورین بازیگری مکمل مرد را گرفت و گوشه‌ای از توانایی‌های سال‌ها نادیده گرفته شده‌اش را به رخ سینمای ایران کشید.
اصولاً بازیگران کمدی از این توانایی‌ها، بسیار در آستین دارند، اگر فرصتی پیدا نکرده‌اند، باید گفت بدا به حال سینمای ما!
در استانداردهای بازیگری جهان، همیشه بازیگران بزرگ در تلاش هستند تا در نقش و فیلمی کمدی هم بدرخشند. این حضور موفق یعنی اوج توانمندی آنها و به رخ کشیدنش!
مسئله مهمی که انگار در سینمای ما هنوز به شکل کامل درک نشده است. که سخت‌ترین گونه بازیگری، کمدی است.
نادر سلیمانی آهسته و پیوسته این مسیر را در طی نزدیک به سه دهه طی کرد. گاهی بسیار موفق بود و گاهی هم گلیمش را از آب بیرون کشید. گاهی نقش خوب نوشته شده بود و او ماندگارش کرد و گاهی هم برعکس، توانایی او بود که به یک شخصیت عمق بخشید. امسال با فیلم «صیاد» در جشنواره فیلم فجر حاضر است. بیایید سیمرغ گرفتن یا نگرفتنش را فراموش کنیم. اینکه با نقش جدید چه کرده، جذاب‌تر است.