به گزارش صبا به نقل از روابط‌عمومی چهل‌وسومین جشنواره فیلم فجر، جلیل اکبری صحت، تهیه‌کننده فیلم سینمایی «لولی» که در اولین سانس، چهارمین روز از این دوره جشنواره فیلم فجر نمایش داده شد، در ابتدای صحبت‌های خود درباره ادغام بخش فیلم اولی‌ها با سودای سیمرغ مطرح کرد: در همه جشنواره‌های معتبر دنیا، فیلم‌های اول در تمامی بخش‌ها همان قدر شانس دارند که دیگر فیلم‌ها با حضور عوامل و کارگردان‌های با سابقه دارند، اتفاقی که در این دوره از جشنواره افتاد، این است که فیلم اولی‌ها علاوه بر سیمرغ نگاه نو که در سال‌های قبل دریافت می‌کردند، شانس رقابت در تمام بخش‌ها را دارند و این تصمیم به نظر من تصمیم بسیار عاقلانه‌ای است تا بتوان عیار سینمای ایران را هم به خوبی سنجید.

اکبری صحت با تاکید بر اینکه «لولی» می‌تواند در تمامی بخش‌ها مانند فیلم‌برداری، صحنه، کارگردانی و به ویژه بازیگری برای دریافت سیمرغ شانس جدی داشته باشد درباره این فیلم عنوان کرد: «لولی» یک فیلم نو در ساختار سینمای گیشه زده‌ی ایران است و من معتقدم یک فیلم هنری و روشنفکری قابل تامل و بررسی است که در سینمای ایران هم ماندگار می‌ماند.

وی با اشاره به رضا فرهمند، کارگاردان «لولی» که یکی از ۱۳ کارگردان فیلم اولی چهل‌وسومین جشنواره فیلم فجر است و سال‌ها فعالیت در سینمای مستند را در کارنامه خود دارد، عنوان کرد: من رضا فرهمند را از سینمای مستند می‌شناسم؛ کارگردان بسیار خوش آتیه و با نگاهی هنری است و فهم خوبی از سینما دارد. داستان و قصه را می‌شناسد و مطمئن هستم که مخاطب روی پرده سینما با هنر این کارگردان غافل گیر خواهد شد.

در ادامه این تهیه‌کننده سینما درباره وضعیت گیشه ایران توضیح داد: سینمای ایران همیشه و نه در سال‌هایی که پشت سر گذاشتیم، تک قطبی بود و یک سری از فیلم‌ها در بازه‌های تاریخ مورد اقبال قرار می‌گرفت. متاسفانه فیلم‌های مستقل، اجتماعی، هنری و ژانرهایی به غیر از کمدی مورد اقبال نبوده است. امیدوارم در ساختار جدید سازمان سینمایی، انقلابی رخ دهد تا به قول منوچهر شاهسواری سینمای ایران به عدالت بیشتر نزدیک شود.

جلیل اکبری صحت در پاسخ به اینکه آیا «لولی» سینمای ملی است، عنوان کرد: سینمای ملی یک فرد یا یک ژانر نیست. از نظر من هر کسی که در هر جغرافیایی از کشور فیلم می‌سازد، تولید ملی می‌کند. ما عادت کرده‌ایم که سینمای هالیوود را بیشتر نگاه کنیم، در حالی که سینمای هالیوود رنگ و بوی سینمای ما را نیز تغییر داده است. اتفاقاً ما دارای تاریخ و ادبیاتی هستیم‌ که می‌توانیم سینمای خودمان را داشته باشیم. تنها جایی که با تقلید به جایی نمی‌رسیم سینماست.