احمد محمداسماعیلی/صبا؛ یکی از تم‌ها و موضوعات جذاب و مورد علاقه مخاطب در کمدی موقعیت دیدن جایگزینی یک  فرد عادی به جای شخصیتی نام آشنا و مهم است. پدرام پور امیری کارگردان جوان و مستعد سینما در اولین تجربه مستقل فیلمسازی‌اش به سراغ چنین موضوع جذاب اما در عین حال دشواری برای ساخت و درآمدن لحظات کمدی رفته است. فیلمی که به سراغ پرداختن به یکی از شخصیتهای منفور تاریخ معاصر برای ما ایرانی‌ها یعنی صدام حسین می‌رود.

با توجه به ژانر، موضوع و البته ترکیب بازیگران، پیش‌بینی می‌شود این فیلم در بخش سیمرغ مردمی و اکران عمومی با استقبال مخاطبان همراه شود.

پریناز ایزدیار، رضا عطاران، عباس جمشیدی‌فر، آزاده صمدی، امیراحمد قزوینی، سیاوش چراغی‌پور از جمله بازیگران این فیلم هستند.

پورامیری که فیلمش با تهیه‌کنندگی مجتبی رشوند امروز ۱۸ بهمن ماه در سانس سوم برای اهالی رسانه به نمایش در می‌آید درباره رویکردهایش در ساخت این اثر به صبا می‌گوید.

فیلم «صددام» اولین تجربه مستقل شما در حوزه کارگردانی است. آیا به لحاظ ساختار و فضا از دو فیلم قبلی که به صورت مشترک ساخته بودید متفاوت‌تر است؟

«صددام» نسبت به دو فیلم قبلی‌ام و فیلمنامه‌هایی که قبلا نوشته بودم فضای متفاوتی دارد. «صددام» فیلمی کمدی است و داستانش دهه شصتی است. فضای عمده فیلم در عراق و تهران دهه شصت رخ می‌دهد.

دهه شصت و اتفاقاتش به خصوص در بحث سیاست و مسائل اجتماعی، چند سالی به صورت گستردهای مورد استفاده فیلمسازان قرار گرفته است. برای دوری از ارائه نگاهی تکراری چه تدبیری اندیشیده‌اید؟

قصه‌ام نسبت به سایر آثار دهه شصت بسیار متفاوت است. مخاطب به لحاظ فضاسازی و جنس کمدی و شکل روابط مابین شخصی‌ ها با اثر کمتر دیده شده‌ای مواجه می‌شود. نکته حائز اهمیت در «صددام» داستان جذاب و پرکشش فیلمنامه است.

فیلم ساختن به صورت مستقل چه چالش و مزایایی دارد؟

تجربه همکاری چند ساله‌ای با امیرحسین دوماری دارم و چون فضای ذهنی‌مان به یکدیگر نزدیک بود و تعامل در حین نوشتن داشتیم کارهای مشترک موفقی ساختیم. بعد از ساخت «یادگارجنوب» تصمیم گرفتیم که فعالیت فیلمسازی را مستقل دنبال کنیم. این مستقل کار کردن هم ویژگی‌ها و هم چالش‌هایی دارد. در کارهای مشترک دو نفر بودیم و هم فکری می‌کردیم تا کار شکل مطلوبی داشته باشد و در این راه چالش‌هایی هم داشتیم. هیچ وقت دو نفر عقاید و دیدگاهای‌شان یکسان نیست. در پروسه فیلمسازی دو نفر هر یک با یک زاویه نگاه وارد می‌شوند و بر اساس اصول تعیین شده کار را به جلو می‌برند. ماحصل هم کار با کیفیتی خواهد بود. این جدا شدن در فیلمسازی طبیعی است.

در سینمای ایران کیوان علیمحمدی و امید بنکدار هم بعد از دو دهه همکاری مشترک تصمیم گرفتند جدای از هم به فعالیت‌شان ادامه بدهند.

بله، عرض کردم که طبیعی است. موقعی که مشترک کار می‌کردیم در ساخت فیلم تقسیم وظائف داشتیم. در فیلمسازی مستقل تمام وظائف بر عهده یک نفر خواهد بود و مسئول صفر تا صد فیلم خودتان خواهید بود. امیرحسین دوماری سال قبل اولین فیلم مستقلش را ساخت و من هم چند ماه بعد «صددام» را ساختم.

آیا درام فیلم‌تان بر مبنای اشتباه گرفتن فردی عادی با یک شخصیت معروف (صدام) شکل گرفت؟

فضا و درام فیلم اینگونه نیست. فضای فیلم درباره صدام و بدل‌هایش است و برای اولین بار است که در دنیا بر اساس زندگی صدام و بدل‌هایش فیلمی کمدی ساخته می شود.

آیا فیلم «صددام» فیلمی شخصیت محور است؟

شخصیت اصلی فیلم آدمی به نام صلاح ( با بازی رضا عطاران ) است و ما در طول داستان فیلم زندگی این آدم را مرور می‌کنیم و تعداد زیادی شخصیت در خلق درام نقش دارند و ۵ شخصیت اصلی فیلم در اتفاقات داستان حضور موثری را تجربه می‌کنند و براساس قصه در جاهایی با یکدیگر تلاقی دارند.

آیا جنس کمدی فیلم با توجه به حضور رضا عطاران یک کمدی موقعیت است؟

فیلم کمدی موقعیت است و در درام است که این کمدی شکل می‌گیرد.

در برخی از فیلمها حضور یک بازیگر نقش تعیین کننده‌ای در ساخت فیلم دارد و اگر این بازیگر بازی در فیلم را قبول نکند اصلا فیلم ساخته نمی‌شود. آیا در فیلم شما هم رضا عطاران چنین جایگاهی دارد؟

به جز رضا عطاران به هیچ گزینه دیگری فکر نکرده بودم.

آیا اگر عطاران بازی در فیلم را قبول نمی‌کرد فیلم «صددام» را نمی‌ساختید؟

اگر عطاران بازی در فیلم را قبول نمی‌کرد فیلم ساخته نمی‌شد. البته از شروع نوشتن فیلمنامه رضا عطاران در جریان بود و از روند نوشتن شدن فیلمنامه اطلاع داشت و موافقتش را اعلام کرده بود و ایشان زحمات زیادی برای تولید فیلم کشید و در تمام مراحل ساخت در کنار پروژه بود. کل عوامل تولید با یک انگیزه بالا در ساخت فیلم مشارکت داشتند و امیدوارم مخاطب بعد از دیدن فیلم احساس رضایت داشته باشد و برای فیلم اتفاقات خوبی رقم بخورد.

در وضعیت فعلی سینمای ایران با توجه به نقش مورد نظر شما به جز رضا عطاران امکانش نبود که بتوانید از بازیگر دیگری استفاده کنید؟

من هم چنین عقیده‌ای داشتم. عطاران در عین حالی که کمدین درجه یکی است، انسان شریف و متعهدی است و یکی از امتیازات کار ما کست بازیگری یک دست و هم دل فیلم بود.

آیا در فیلم شما به فکت‌های تاریخی دهه شصت هم پرداخته می‌شود و یا فقط به اتفاقات رخ داده پیرامون شخصیت اصلی فیلم بسنده کردید؟

در فیلمم به سراغ فکت تاریخی رفتم، اما روایت جدیدی از دل تاریخ نشان می‌دهم.

آیا فقط به زندگی صدام در دوران جنگ با ایران پرداخته می‌شود و یا مقاطع بعدی زندگی‌اش هم در فیلم روایت می‌شود؟

داستان فیلم از شهریور ۱۳۵۹ شروع و تا اواسط سال ۲۰۰۳ و سقوط صدام ادامه پیدا می‌کند.

آیا یکی از دلائل مهم حضور رضا عطاران به دلیل اطمینان پیدا کردن از اکران فیلم در سال ۱۴۰۴ بود؟

برای ما حضور عطاران در این اثر کمدی مهم بود. کمدی که نگاه دیده نشده‌ای به تاریخ معاصر ایران را روایت می‌کند و تلاش بر ساخت فیلم خوب و یک کمدی سرپا و درجه یک بود. موقعی که به سراغ انتخاب بازیگری از جنس عطاران می‌رویم به تمام جوانب کار از جمله اکران هم فکر می‌شود.