مینا پیروزیان/ صبا؛ حضور در فیلم سینمایی «بازی را بکش» برای پوریا رحیمی سام یک مسئله شخصی محسوب می‌شود. فارغ از دغدغه‌های فوتبالی، او با یکی از فوتبالیست‌های حرفه‌ای سابق نسبتی خانوادگی داشته و از همان سال‌ها این دغدغه‌ها و زمزمه‌های راجع به فوتبال را از نزدیک شنیده بود. رویای فوتبالیست شدن را هم به اینها اضافه کنید که احتمالأ رویای هر پسر نوجوان ایرانی بوده است.

از حضورتان در جشنواره فیلم فجر بگویید؟ 

خیلی خوشحالم که امسال با فیلم «بازی را بکش» به کارگردانی ابراهیم عزیزی و تهیه کنندگی برادران کیایی در جشنواره فیلم فجر حضور دارم .فیلمی است که به نظرم، بخاطر مجموعه چیزهای مهمی که از لحاظ مضمون دارد، فیلم دغدغه‌مندی است. فیلم را دوست دارم و امیدوارم مخاطب با آن ارتباط برقرار کند.

از نقشتان در فیلم بگویید؟

در سال‌های گذشته با محسن کیایی که او هم دنبال کننده جدی فوتبال است همیشه راجع به فوتبال و حواشی گپ می‌زدیم. ابراهیم عزیزی کارگردان هم یک گذشته خوب ورزشی و فوتبالی دارد و فوتبالیست حرفه‌ای بوده است. ما خیلی دغدغه‌های مشترک داشتیم و انگار همیشه به نظر می‌رسید یک قسمتی از ناخودآگاهمان دوست داشته راجع به همین موضوع صحبت کنیم.

پس در واقع داشتن این دغدغه‌های مشترک باعث این همکاری شد؟

بله، ‌همیشه بازی کردن نقش یک فوتبالیست برای ما جالب بود. خیلی خوشحالم که در این فیلم اتفاق افتاد که بتوانم نقش یک فوتبالیست حرفه‌ای را بازی کنم. با توجه به اینکه مدت زمان حضورش در فیلم بسیار محدود است اما شخصیت اثرگذاری است .

چه پیش‌بینی راجع به واکنش مخاطبان فیلم در جشنواره فجر دارید؟

برای مخاطب خیلی پیش‌بینی خاصی ندارم، اما احساس می کنم چنین اثری از لحاظ مضمون و ایده کار متفاوتی به حساب می‌آید و امیدوارم که برای مخاطبین سینما هم جالب و جذاب باشد و بتوانند با آن ارتباط برقرار کنند.

چه تفاوتی با نقش‌های دیگرتان دارد؟

بازی کردن چنین نقشی با ویژگی‌های ورزشی و شکل طراحی که برای گریمش انجام شده بود، به نظرم مجموعه استراتژی متفاوتی دارد این کاراکتری که بازی کردم، به لحاظ طراحی ویژگی‌های ظاهری، کار متفاوتی نسبت به نقش‌های قبلی کارنامه من بود.

آیا صحنه یا سکانسی بود که بازی در آن برای شما سخت‌تر از بقیه سکانس‌ها باشد؟

من از یک خانواده فوتبالی می‌آیم، در واقع داماد ما «نادر باقری» دروازه‌بان سابق پرسپولیس بودند که متاسفانه زود از دستشان دادیم. بازی کردن در این فیلم تداعی مجموعه‌ای از خاطرات فوتبالی بود که از زنده‌یاد نادر دارم. پر از حرف‌هایی که با آقا نادر در مورد فوتبال می‌زدیم. این فیلم از این لحاظ برای من کمی ناراحت کننده بود. خیلی از لحظات فوتبالی این فیلم برایم یادآور دوران حرفه‌ای آقا نادر بوده است .نه به لحاظ مضمون. یادآوری این‌که من در کنار یک فوتبالیست حرفه‌ای زندگی کردم و ایشان هم همیشه در مورد حاشیه‌های فوتبال و حواشی و فساد در فوتبال که وجود دارد حرف می‌زد. از این لحاظ برای من این فیلم روند دیگری داشت. امیدوارم این فیلم که قدم اول آقای عزیزی است، حرف متفاوت و سینمای متفاوتی را معرفی کند. امیدوارم در جشنواره منتقدین و اهالی فن هم دوستش داشته باشند