مهدیه مالکی/صبا؛ «شاه نقش» حکایت ناصر و رضا دو سیاهی لشکر سینما است که برای رسیدن به ریاست انجمن صنف هنروران سینما با هم رقابت می‌کنند تا اینکه…
شاهد احمدلو سعی کرده است در فیلم جدیدش به سراغ بازیگری و قدیمی‌های بازیگری برود. حرفه و شغلی که در گذشته دنیای عجیب و متفاوتی داشته و حالا با بازنمایی دنیای ستاره‌های قدیمی سینما سعی می‌کند ادای دینی به این فضا داشته باشد. او درباره انگیزه و ساخت این اثر سینمایی به صبا گفت.

شاه نقش به چه موضوعی می پردازد؟
«شاه نقش» ریشه در زیست من دارد. بطور کل موضوع پشت پرده سینما و روابط میان آدمهایش از دغدغه‌های شخصی من بوده که در سینمای ایران کمتر به آن موضوعات توجه و پرداخت شده است.
فیلمهای کوتاه «سیاهی لشگر»، «چارلی غمگین است»، «سینما سگ» مستند «پس از سکوت» و فیلم بلند «سینما خر» همگی درباره پشت پرده سینما و زندگی آدمهایش بوده است و حالا در غالب یک فیلم حرفه‌ای در بدنه سینمای ایران «شاه نقش» در تداوم آنها به موضوع انتخابات و رقابت میان دو هنرور سینما، دو کتک خور حرفه‌ای به نام‌های «ناصرعشقی» و «رضا شهاب» در انجمن هنروران سینما می‌پردازد که زیر متن آن مسائل آشنای سیاسی اجتماعی روزگار ماست‌.

درباره نگارش این فیلمنامه توضیح دهید؟
فیلمنامه بر اساس طرحی از خودم توسط هومان فاضل نگارش شده است. از هشت سال پیش من به دنبال نگارش و ساخت این فیلمنامه بودم و حتی یکی دو بار برای تولید آن اقدام کردم ولی نشد. چون در سینمای کنونی ایران که بر اساس میل حداکثری مخاطب و سینماداران پیش می‌رود ساخت چنین فیلمی با چنین رویکرد و دغدغه‌ای کار حضرت فیل است. اما با لطف خدا، پشتکار و انگیزه‌ای که خودم داشتم بالاخره توانستم با حمایت و همراهی تهیه‌کننده فیلم علی قائم‌مقامی بصورت شخصی و مستقل و البته بدون وابستگی و سفارش هیچ ارگان، نهاد یا سازمانی شرایط تولید این فیلم را بعد از سال‌ها فراهم کنم. البته فیلمنامه در طول این مسیر و بیشتر در پیش تولید برحسب شرایط امروز چندین دفعه بازنویسی شد.

در انتخاب بازیگران به چه فاکتورهایی توجه داشتید؟
بر حسب شرایط تولید، هماهنگی با زمانبندی بازیگران کاندیدی و توانایی آنها از لحاظ فیزیکی در ایفای نقش‌ و مهمتر از همه شناخت و علاقه ذاتی مشترک به دنیای فیلم به این ترکیب از بازیگران رسیدیم. در این فیلم، بازیگران جوان در کنار پیشکسوتانی که سالها کار نکرده‌اند حضور دارند. یعنی توفیق شد با این بزرگان و خاطره سازان فراموش نشدنی سینمای ایران بعد از سالها همکاری کنیم. فیلم یک نگاه و لایه مستند وار نیز دارد که بر حسب آن بخش عمده‌ای از بازیگران مکمل و فرعی را از میان بچه های قدیمی ارباب جمشید انتخاب کردم. این نکته‌ای مهم در شخصیت و شمائل بازیگری فیلم است.

شما در این فیلم برای جذب مخاطب از چه روشی استفاده کردید؟
در این فیلم نیز سعی کردم کاری ساخته شود که بتواند مورد توجه مخاطب عام و خاص قرار بگیرد. شاه نقش فیلمی از بچه سینماست، کسی که در سینما چشم باز کرده، رشد کرده و برای اثبات خود تلاش می‌کند.

در ساخت این فیلم چقدر از واقعیت وام گرفتید؟
ایده اولیه این فیلم برگرفته از یک داستان حقیقی و برآمده از هر جامعه‌ای است که در آن انتخابات صورت می‌گیرد. کمدی نیست اما برای جلب نظر مخاطب حداکثری، شکل دیگری از طنز را لحاظ کردم که آن را از سایر فیلم‌های من متمایز می‌کند. ترکیب طنز با یک موضوع اجتماعی و سیاسی جدی باعث می‌شود که فیلم برای تماشاگران جذاب باشد.

کدام یک از سکانس‌های این فیلم را بیشتر دوست داشتید؟
این فیلم تنها فیلمی است که تک تک سکانس‌هایش را دوست دارم چون در آن به شدت خودم هستم. این اقبالی است که برای هر کارگردانی پیش نمی‌آید.

در ساخت این فیلم با چه موانعی رو به رو شدید؟
این فیلم به صورت مستقل و با هزینه کاملا شخصی تهیه‌کننده ساخته شده بنابراین از لحاظ پروداکشن با فیلم‌هایی که با هزینه زیاد ساخته می‌شوند اصلا قابل مقایسه نیست. با این وجود تک تک عوامل سعی کردند بهترین خود باشند. فیلم با عشق ساخته شده است. با انگیزه، با امید..

به نظر شما این فیلم چه توفیقی در جشنواره کسب خواهد کرد؟
بزرگترین موفقیت این فیلم این است که ساخته شد و اگر حمایت تهیه‌کننده و همراهی بازیگران و دیگر همکاران عزیزم در پشت صحنه نبود، شاید هیچ‌گاه ساخته نمی‌شد. حیف می شد. بنابراین «شاه نقش» به نوعی یک دستاورد شخصی برای من و تیم سازنده‌ محسوب می‌شود که امیدوارم مورد توجه مخاطبان و نیز هیئت داوران قرار بگیرد. اما تا همینجا نیز ما برنده‌ایم.