جواد افشار/ کارگردان سینما و تلویزیون؛ باید افتخار کرد به سرزمینی که ما را در آغوش گرفته است. سرزمینی که در هر گوشه و کنارش مفاخر و مشاهیر و قهرمانانی وجود دارد که اگر آنها را بهتر و بیشتر بشناسیم یقینا با افتخار و غرور بیشتری به ایران مان می بالیم. ایرانی که از دل آن بانوی شاعری چون پروین پا به عرصه گیتی نهاده و از همان کودکی طبع بلند شاعرانگی‌اش همچون نهالی در دل این خاک جوانه می‌زند.

فیلم پروین به قلم محمدرضا ورزی به خوبی کارگردانی شده و به خوبی نیز ارتباط می‌گیرد. بازی‌های خوب و روان همه‌ی بازیگران به خصوص مارال بنی آدم هر مخاطبی را به اندازه‌ای درگیر احساسات می‌کند که لازم است. ملیکا شریفی نیا هم به قدری غافلگیرکننده ست که دلت می‌خواهد بیشتر از او ببینی. شاید اگر خلوت‌های بیشتری از دونفره بودن با پروین طراحی می‌شد، تاثیرگذاری بر او در پایان، کارآکتر جدیدی از او خلق می‌شد که حتما مخاطب آنرا بحساب منش و معرفت پروین اعتصامی می‌گذاشت. همچنین فضاسازی و قاب‌های چشمنواز از بناها و لوکیشن‌ها و استفاده از فضای ابری و بارانی و مه آلود به زیبایی اثر افزوده است. در پایان باید محمدرضا شریفی نیا را ستود که در دورانی که می‌شود به راحتی سراغ سوژه های پولساز و کمدی رفت پروین را انتخاب و ارائه می‌کند تا امروزه مفاخری چون او از لابلای تاریخ غبارزده ما نمایان شود.