به گزارش صبا «هنوز اینجا هستم» زنی را دنبال می‌کند که در ریو دو ژانیرو برای کشف سرنوشت همسر ناپدید شده‌اش پس از بازداشت در سال ۱۹۷۱ می‌جنگد. «فرناندا تورس» که نامزد اسکار بهترین بازیگر زن نقش اول بود، «آنتونیا سابویا»، «فرناندا مونتنگرو» و «سلتون ملو» بازیگران این فیلم بودند.

این فیلم در رقابت با «امیلیا پرز» (Emilia Pérez) از فرانسه، «دانه انجیر معابد» (The Seed of the Sacred Fig) از آلمان، «دختری با سوزن» (The Girl With the Needle) از دانمارک و «جریان» (Flow) از لتونی به برتری رسید.

«والتر سالس» پس از دریافت جایزه گفت: «افتخار بزرگی است که در میان چنین گروه فوقالعاده‌ای از فیلمسازان این جایزه را دریافت می‌کنم. این جایزه به زنی تعلق دارد که پس از فقدانی بزرگ در دوران یک رژیم استبدادی، تصمیم گرفت که نشکند و مقاومت کند. این جایزه متعلق به اوست. و به دو زن شگفت‌انگیزی که به او جان بخشیدند: «فرناندا تورس» و «فرناندا مونتنگرو».»

برزیل از سال ۱۹۶۰ پنج بار برای «وعده‌ها» (Keeper of Promises) در ۱۹۶، «اوکواتریلو» (O Quatrilho) در ۱۹۹۵، «چهار روز در سپتامبر» (Four Days in September) در ۱۹۹۷، «ایستگاه مرکزی» (Central Station) در ۱۹۹۸ و «هنوز اینجا هستم» نامزد اسکار شده بود.

این پیروزی برای «والتر سالس» ارزش ویژه‌ای دارد، چرا که او «ایستگاه مرکزی» به عنوان آخرین فیلم برزیلی این بخش را کارگردانی کرده است. «فرناندا مونتنگرو» با آن فیلم تاریخ‌سازی کرد و به اولین بازیگر برزیلی نامزد اسکار تبدیل شد. دختر او «فرناندا تورس»، راه مادر را ادامه داده و دومین بازیگر برزیلی نامزد اسکار این بخش بود.

پیش از مونتنگرو و تورس چند مادر و دختر نامزد اسکار شده بودند: «جودی گارلند» و «لیزا مینلی»، «دایان لد» و «لورا درن»، «جنت لی» و «جیمی لی کرتیس»، «گلدی هان» و «کیت هادسن» و «اینگرید برگمن» و «ایزابلا روسلینی» که امسال برای فیلم «مجمع» (Conclave) نامزد شده است. بسیاری پیش‌بینی می‌کردند که فیلم «امیلیا پرز» برنده شود و فرانسه را پس از بیش از ۳۰ سال به اسکار این بخش برساند.

«هنوز اینجا هستم» و «امیلیا پرز» هر دو در بخش بهترین فیلم نامزد شده بودند. این اولین بار بود که دو فیلم بین‌المللی در یک سال نامزد اسکار بهترین فیلم می‌شدند. تاکنون فقط ۱۰ فیلم دیگر به این افتخار دست یافته‌اند: «زد» (Z) در ۱۹۶۹ (۱۳۴۸)، «مهاجران» (The Emigrants) در سال ۱۹۷۲ (۱۳۵۱)، «زندگی زیباست» (Life Is Beautiful) در سال ۱۹۹۸ (۱۳۷۷)، «ببر خیزان، اژدهای پنهان» (Crouching Tiger, Hidden Dragon) در سال ۲۰۰۰ (۱۳۷۹)، «عشق» (Amour) در سال ۲۰۱۲ (۱۳۹۱)، «روما» (Roma) در سال ۲۰۱۸ (۱۳۹۷)، «انگل» (Parasite) در سال ۲۰۱۹ (۱۳۹۸)، «ماشین مرا بران» (Drive My Car) در سال ۲۰۲۱ (۱۴۰۰)، «در جبهه غرب خبری نیست» (All Quiet on the Western Front) در سال ۲۰۲۲ (۱۴۰۱) و «منطقه تحت نظر» (The Zone of Interest) در سال ۲۰۲۳ (۱۴۰۲). در میان این فیلم‌ها، فقط «انگل» به کارگردانی «بونگ جون هو» هر دو جایزه بهترین فیلم و بهترین فیلم بین‌المللی را به خانه برده است.

پس از اهدای اسکار به «هنوز اینجا هستم»، ویدیوهایی از شادی مردم برزیل که در خیابان‌ها تجمع کرده بودند منتشر شد. در یکی از این ویدیوها، مردم در زمان پخش کلیپ نامزدها فیلم «امیلیا پرز» را هو کردند اما برای انیمیشن «جریان» دست زدند.

از سوی دیگر ویدیوی دیگری از شبکه مکزیکی پخش‌کننده مراسم منتشر شده که نشان می‌دهد مجریان از شکست «امیلیا پرز» در برابر «هنوز اینجا هستم» خوشحالند و پایکوبی می‌کنند.

نشر اول سی نما