به گزارش صبا، کیلمر در دهه‌های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ در فیلم‌هایی چون «تاپ گان» (Top Gun)، «دورز» (The Doors)، «تومستون» (Tombstone)، «مخمصه» (Heat) و بسیاری دیگر درخشیده بود اما فرایند درمان سرطان سبب شد که تارهای صوتی گلویش آسیب ببیند و از بازیگری دور شود. دختر او «مرسدس کیلمر» در مصاحبه با «لس‌آنجلس تایمز» تأیید کرده است که پدرش پس از ابتلا به ذات‌الریه از دنیا رفته است.

«مایکل مان» کارگردان «مخمصه» می‌نویسد: «وقتی در «مخمصه» با وال همکاری می‌کردم، همیشه از محدوده، انعطاف‌پذیری درخشان در شخصیت‌پردازی قدرتمند وال و بیان او شگفت‌زده می‌شدم. پس از سال‌ها مبارزه وال با با بیماری و حفظ روحیه، این خبر به‌شدت غم‌انگیز است.

«فرانسیس فورد کاپولا» که در سال ۲۰۱۱ در فیلم «توئیکست» (Twixt) با کیلمر همکاری کرده می‌نویسد: «وال کیلمر وقتی در دبیرستان تحصیل می‌کرد بااستعدادترین بازیگر بود، و آن استعداد با گذر زمان رشد کرد. همکاری با او خوشایند و آشنایی با او لذت‌بخش بود – همیشه به یادش خواهم بود.»

«جاش برولین» تصویری از خود در کنار کیلمر در اینستاگرام منتشر کرده و می‌گوید: «می‌بینمت، رفیق. دلم برایت تنگ می‌شود. باهوش، چالش‌برانگیز، شجاع، فوق-خلاق، و باشکوه بودی. از آن‌ها چیز زیادی باقی نمانده. امیدوارم آن بالا در بهشت تو را ببینم وقتی که بالأخره به آنجا آمدم. تا آن زمان، خاطرات شگفت‌انگیز و خیالات دوست‌داشتنی.»

«رالف فاینز» و «آنتونیو باندراس» به پیام «روحت شاد» بسنده می‌کنند.

«جنیفر تیلی» تست بازیگری فیلم «دورز» را به یاد می‌آورد:‌ «مدت‌ها پیش، برای فیلم «دورز» تست بازیگری می‌دادم. کم و بیش یک تست گروهی بود. شخصیت‌های جیم و پاملای بالقوه را کنار هم قرار می‌دادند. وقت نداشتند و این بود که در بخش انتخاب بازیگر تقسیم شده بودیم، روی ایوان، روی چمن و در راهروها نشسته بودیم. ناگهان، یک خودروی دهه شصتی کروکی که موسیقی «دورز» را با صدای بلند پخش می‌کرد پدیدار شد. مردی از آن پایین پرید و با گام‌های بلند وارد شد: موی پریشان و پای برهنه داشت، پیراهنی نپوشیده بود و به جز یک شلوار تنگ چرمی چیزی به تن نداشت. همگی یکدیگر را نگاه می‌کردیم و می‌گفتیم… او کیست؟ از بی‌باکی محض او در ورودش به لرزه افتادیم. البته او وال کیلمر بود و از آن لحظه به بعد، مجالی برای هیچ‌کس باقی نگذاشت. روحت شاد پادشاه.»

«پی‌یرس مورگان» می‌نویسد:‌ «نقش‌های بسیار خوبی بازی کرد اما از نظر من، او همیشه «آیسمن» [فیلم «تاپ گان»] خواهد بود. حمایت تام کروز از او برای دنباله «تاپ گان» با علم به اینکه او چقدر بیمار است، بسیار تلخ بود و در سینما من را به گریه انداخت.»

«شر» که در دهه ۱۹۸۰ با کیلمر رابطه داشت در ایکس می‌نویسد: «دلم برایت تنگ می‌شود، شوخ، دیوانه، روی اعصاب و دوستی عالی بودی. بچه‌ها دوستت دارند. درخشان مثل مارک تواین. اینجا در زمان بیماری شجاع بودی.»

«نیکلاس کیج» که در «ستوان بد» (Bad Lieutenant: Port of Call New Orleans) با کیلمر همکاری کرده به «ددلاین» می‌گوید: «همیشه از وال خوشم می‌آمد و از اینکه می‌شنوم درگذشته ناراحت شده‌ام. به نظر من او بازیگر نابغه‌ای بود. از همکاری با او در «ستوان بد» لذت بردم و تعهد و حس شوخ‌طبعی او را ستایش می‌کردم. برای «دورز» باید برنده اسکار می‌شد.»

نشر اول سی‌نما