نیره رضایی مطلق/ صبا؛ مجید ناظم‌پور عضو شورای سیاستگذاری دومین جشنواره ملی عودنوازی گفت: سال‌ها منتظر این روزها بودم تا اجراهای زیبایی از جوانان ایرانی نوازنده عود را ببینم. سال گذشته زمانی که اولین جشنواره به پایان رسید حس کردم که ساز عود در دست کسانی قرار خواهد گرفت که آن را در ایران و جهان زنده نگه خواهند داشت.

وی افزود: این آرزو امروز محقق شده و جوانانی از اصفهان، همدان، بندرعباس، تهران و… در این جشنواره حضور دارند و در حال حاضر نوازندگان جوان ما با خلاقیت و نوآوری خاصی در سبک نوازندگی عود تحولی ایجاد کرده‌اند.

ناظم پور به ویژگی‌های این ساز اشاره کرد و گفت: این ساز از دو جهت حائز اهمیت است: نخست، ویژگی‌های ذاتی ساز عود است که به فلسفه گره خورده‌است. در تاریخ فلسفه، کمتر حکیمی را می‌شناسید که درباره‌ی این ساز سخن نگفته باشد. از بزرگانی همچون فارابی و ابن‌سینا تا مولانا و حافظ با وسواسی عجیب در مورد آن صحبت کرده‌اند. به گفته عبدالقادر مراغه‌ای این ساز، کامل‌ترین ساز زهی است.

نوازنده و پژوهشگر ساز عود تصریح کرد: قدمت ۵۰۰۰ ساله‌ و خاستگاه ایرانی‌ این ساز نشان‌دهنده‌ی اهمیت ذاتی آن است و امروز در جزیره قشم که یکی از مناطقی است که این ساز در آن پرورش یافته جوانانی هنر خود را برای زنده نگه داشتن این ساز به رخ کشیده‌اند.

وی با اشاره به حضور داوران بین‌المللی در این جشنواره اظهار کرد: سه دهه قبل اگر برای یک ارکستر نیاز به نوازنده عود داشتیم تعداد نوازندگان حرفه‌ای عود انگشت شمار بود اما امروز حضور گسترده نوازندگان مستعد و گسترش این ساز بی‌نظیر در میان جوانان ما را به مرزهای جهانی کشانده و این فرصت را به ما داده که در جشنواره‌های جهانی سرخود را بالا بگیریم و از اساتید بین‌المللی برای دیدن و داوری بهره بگیریم.

ناظم پور تصریح کرد: این اتفاق شاید به ظاهر ساده به نظر بیاید اما برای تمام اساتید این ساز یک افتخار و یک افاق شگفت انگیز است و شاید تحقق رویای بسیاری از ما دیدن نوازندگان ایرانی عود در جشنواره‌های خارجی است که به زودی محقق خواهد شد.

نوازنده و پژوهشگر ساز عود یادآور شد: به نظرم ما در ابتدای راه هستیم. این جشنواره نهالی است که باید به آن توجه شود و با استقبال و استعدادهایی که در ایران وجود دارد مطمئن هستم که این نهال به درختی تنومند بدل می‌شود. هرچند هنوز شناخت کافی درباره‌ این ساز وجود ندارد و بسیاری از خانواده‌های ایرانی با آن آشنایی ندارند اما برپایی چنین رویدادهایی و حضور داوران بین‌المللی ما را به آینده این ساز باستانی و فیلسوفانه در ایران امیدوار می‌کند.