عرفان بیگی/ صبا؛ روزی روزگاری در کهکشان یاOnce Upon a Galaxy یک بازی کارتی سریع و سرگرم‌کننده در سبک دک‌بیلدر است که عناصر ژانر Auto Battler را با نبردهای سنتی کارتی ترکیب می‌کند تا تجربه‌ای عمیق، تاکتیکی و عجیباً اعتیادآور رقم بزند؛ چیزی بین بازی‌های Super Auto Pets و Hearthstone.

در آغاز هر بازی، یکی از سه قهرمان تصادفی با قابلیت‌های منحصربه‌فرد را انتخاب می‌کنیم. سپس یکی از سه کارت پیشنهادی فروشگاه را برداشته و آن را در یکی از سه خانه‌ی ردیف جلو یا دو خانه‌ی ردیف عقب قرار می‌دهیم. این کار را دو بار تکرار می‌کنیم و سپس نخستین نبرد خودکار آغاز می‌شود، جایی که کارت‌هایمان به نوبت حمله می‌کنند.

ساختار بازی به‌صورت تناوبی میان مراحل نبرد و فروشگاه تکرار می‌شود، جایی که به‌تدریج با انتخاب کارت‌های جدید و چیدمان مناسب، سعی می‌کنیم پنج خانه‌ی موجود را با قوی‌ترین ترکیب‌ها و سینرژی‌های ممکن پر کنیم. اگر هر سه قلب‌مان را از دست بدهیم، از بازی حذف خواهیم شد.

هر دور بازی با استفاده از سیستم شبه‌چندنفره‌ی ناهمزمان اجرا می‌شود؛ به این معنا که با نسخه‌ی ذخیره‌شده‌ی ترکیب کارت‌های بازیکنان دیگر رقابت می‌کنیم، مشابه آنچه در Backpack Brawl دیده‌ایم.

جایی که بازی واقعاً می‌درخشد، عمق استراتژیک آن است. بیش از ۱۰۰ کارت مختلف در بازی وجود دارد که هر کدام دارای آمار حمله و سلامتی و اغلب ویژگی‌هایی هستند که می‌توانند با هم سینرژی‌های قدرتمندی ایجاد کنند. برخی کارت‌ها حتی مأموریت‌هایی در خود دارند که با انجام آن‌ها پاداش می‌گیریم.

پیشرفت دائمی بازی از طریق بتل‌پس و آزاد کردن کارت‌ها و قهرمان‌های جدید فراهم شده است.

بزرگ‌ترین ضعف بازی، سخت بودن به خاطر سپردن اصطلاحات مربوط به ویژگی‌ها و رابط کاربری نه‌چندان صیقلی آن است که ممکن است ورود به بازی را برای تازه‌واردان دشوار کند.

مدل درآمدی بازی بر پایه‌ی خرید درون‌برنامه‌ای است، شامل بتل‌پس پولی و جم‌هایی که برای خرید قهرمان‌ها، اسکین‌ها یا کارت‌های جدید به کار می‌روند. این پرداخت‌ها باعث پیشرفت سریع‌تر می‌شوند، اما تمام کارت‌ها و قهرمان‌ها در نهایت برای بازیکنان نسخه رایگان نیز قابل آزادسازی هستند.

اگر به دنبال تجربه‌ای پر از سینرژی‌های عجیب و ترکیب‌های قدرتمند هستید، Once Upon a Galaxy با وجود تکیه‌اش بر شانس یک پیشنهاد سرگرم‌کننده و قابل‌توجه محسوب می‌شود.