به گزارش صبا، نمایش «سیزن ۳» به کارگردانی و نویسندگی سوران احمدی این شب‌ها در تماشاخانه هما روی صحنه است. کارگردان اثر که برای نخستین‌بار این نمایش را اجرا کرده بود، پس از پایان دور اول، تصمیم گرفت با نگاهی نو و همراه تیمی درجه‌یک، آن را بازتولید کند؛ او در گفتگو با خبرنگار حوزه تئاتر خبرگزاری صبا با اشاره بر این موضوع گفت: بنده به عنوان کارگردان سیزن ۳، طبیعتاً آن چیزی که در ذهنم بود را بنا به دلایلی که شاید خودم مقصر بودم نتوانستم در دور اولِ اجرا عملی کنم. به محض اینکه دور اول تمام شد تصمیم به اجرای دوباره گرفتم اما به شیوه و نگاهی دیگر، این‌بار اما تلاشم را کردم در کنار تیمی درجه‌یک هر آنچه در توان داریم را پیاده کنیم اما در این فضای وحشتناک اقتصادی جامعه که گریبانگیر همه‌ شده، باز انگار یک چیزی کم است. یعنی نه تنها این اجرا، تمام اجراها به دلیل مشکلات اقتصادی در فراهم کردن متریال‌های مورد نیاز به مشکل می‌خورند و محدود می‌شوند؛ البته به هیچ وجه به دنبال بهانه نیستیم و گاهی همین امر شاید مثبت واقع شود و تیم اجرایی از خلاقیت بیشتری بهره ببرد اما قطعا یک سری از تئاترها با توجه به اتمسفری که دارند تا حدی وابسته به دکور و نور و موسیقی و لباس و گریم‌ هستند.

این هنرمند تئاتر خاطرنشان کرد: در کل دور دوم اجرا برای شخص خودم رضایت‌بخش‌تر می‌باشد و با اینکه این اثر به سمت و سوی شقاوت می‌رود، اما بازتاب خوبی داشته و مخاطب‌های عزیز با میزانسن‌ها و فضای متفاوتی در تئاتر مواجه می‌شوند. وقتی مو شکافانه و ریزبینانه به خودمان نگاه میکنیم، میبینیم در شرایط گل و بلبل همه چی خوب اما در شرایط سخت میفهمیم زندگی بیرحمانه به قلب و روح و جوارحمان نفوذ کرده، ما بی رحمی را دیدیم، آنچه را که آرامش را، خواب را، زندگی را بر ما حرام کرده…، دست به قلم شدیم و از آن نوشتیم.

سوران احمدی با اشاره بر تأثیر تئاتر بی‌چون‌وچرا بیان کرد: تئاتر اگر تئاتر باشد باید تأثیرگذار باشد. هر تئاتر با هر سبکی اگر بی‌تأثیر باشد و مخاطب را تحت تأثیر قرار ندهد، از نظر بنده تئاتر نیست. اساتید و بزرگان تئاتر بعد از چند قرن نمایشنامه‌هایشان هنوز اجرا می‌شود؛ این یعنی تأثیر. اجراهایی هست که در همین جغرافیا هنوز که هنوزه از آن یاد می‌شود؛ این یعنی تأثیر. آنتونن آرتو بزرگ، تئاتر را به طب سوزنی تشبیه کرده‌اند؛ در طب سوزنی سوزن را به حساس‌ترین نقطه بدن می‌زنند، فرد دردش می‌گیرد اما درمان است. «سیزن ۳» همین است. بارها در طول تمرین طبق گفته آرتو عمل کرده‌ایم تا در طول اجرا هم بتوانیم این روش را عملی کنیم. امیدوارم در این امر موفق بوده باشیم.

او ادامه داد: فضای سورئال و بخش‌هایی از واقعیت، دیالوگ‌های ادبی و سنگین، نور و موسیقی تعمدی و میزانسن‌های نفس‌گیر، همه و همه بخش‌هایی از این رویکرد هستند؛ این سبک تئاتر که عرض کردم به سمت و سوی شقاوت می‌رود و چون با یک فضای سورئال همراه با تلفیق کمی از رئال مواجه هستیم، همچنین شاعرانگی و دیالوگ‌های ادبی و محاوره‌ای که در کار است، شاید برای مخاطبان کمی سنگین و گنگ باشد. بنده معذرت می‌خواهم اما کاملاً به صورت عمدی کار بی‌رحم است. گاهی ادبی دیالوگ داریم، گاهی محاوره‌ای؛ باز کاملاً عمدی موسیقی کار بالا می‌رود و پایین می‌آید. میزانسن‌ها سنگین و نفس‌گیر است، نور گاهی اذیت می‌کند، گریم و لباس‌ها استرس می‌دهد و در کل کاملاً تعمدی این کار سراسر رنج است و بس. اما با این حال مخاطب‌ها راضی بوده‌اند و برایمان جالب است که کامل فضای کار را درک کرده‌اند. البته اگر هم مخاطبی کار را نپسندد کاملاً طبیعی و پیش‌بینی‌شده است، چون این مدل کار کمی غریب است. با این حال استقبال خوبی از «سیزن ۳» شده است.

بازیگر نمایش «سیزن ۳» با تاکید براینکه این نمایش هیچ نسخه شفابخشی ارائه نمی‌دهد، بلکه پرسشی زنده را طرح می‌کند؛ گفت: ما نه راهکاری ارائه می‌دهیم نه نسخه‌ای می‌پیچیم نه دارویی تجویز می‌کنیم، چون «سیزن ۳» کل پیامش این است: “راه چاره چیست؟” ما یک آینه‌ایم روی صحنه، مخاطب نیز آینه‌ای است برای ما. همه داریم خودمان را می‌بینیم؛ همان کاری که هر روز انجام می‌دهیم. ما هم از شماییم. به نظرتان چکار کنیم؟ اما اینجا تفاوتی وجود دارد؛ وقتی در زندگی روزمره خودمان را می‌بینیم توجهی به درونیات و ذهنیات و روح و روان خود نداریم، تنها ظاهرمان را می‌آراییم و بس. اما «سیزن ۳» کامل آیینه‌ای است که مستقیم قلب و روح و جوارح و درونیات و مغز و استخوان را نشان می‌دهد. تیم «سیزن ۳» از این مهم فرار نکرد و با واقعیت روبه‌رو شد.

سوران احمدی در پایان به بیان برنامه‌های آینده خود پرداخت و ابراز داشت: بنده ۱۳ سال در کُردستان با کمترین امکانات و بیشترین محدودیت ۱۵ کار اجرا کردم؛ دو سال در تهران دو بار «سیزن» را به روی صحنه بردم. تعریف از خود نباشد اما این یعنی پشتکار، جنگیدن با موانع و تبعیض‌ها و سیم‌خاردارها و…؛ بنده را تبدیل به یک کارگردان لجباز و جنگجو و عمل‌گرا کرده است و این مسیر با تمام گرفتاری‌هایی که دارد مسیرم است. بله، یک پروژه پر‌بازیگر و یک پروژه کم‌بازیگر در دستور کار داریم که با توجه به تجربه‌هایی که کسب کرده‌ام، سعی می‌کنم کارهای قابل قبولی برای خودم و مخاطبان تئاتر باشد. به عنوان نویسنده و کارگردان تئاتر اینک بار دیگر با «سیزن ۳» مخاطبان گرامی را دعوت می‌کنم به تماشای آیینه‌ای بی‌رحم از جامعه و خود، تا شاید از دل آن، پاسخی برای پرسش همیشگی «راه چاره چیست؟» بیابیم.