به گزارش صبا به نقل از روابط‌عمومی گروه سینمایی هنر و تجربه، جواد طوسی روزنامه‌نگار و منتقد سینما در ابتدای این نشست با اشاره به جایگاه سینمای مستقل و آثاری که نگاه تجربی را مبنا قرار می‌دهند گفت: در سال‌های اخیر با تلاش‌های فعالین این مجموعه سینمایی سعی بر این است که این نوع سینما بتواند رونقی دوباره بگیرد؛ اما این امر مستلزم این است که مدیران فرهنگی ما نیز این افق دید روشن و درعین‌حال واقع‌بینانه‌ای داشته باشند و در نظر بگیرند که این نوع سینما باید حتماً مخاطب خاص خودش را داشته باشد و در طول سال بتواند به‌درستی اکران شود تا در یک‌روند تکثرگرایی رفته‌رفته بتواند یک پل ارتباطی بین مخاطب و صاحب اثر ایجاد کند.

وی با اشاره به فیلم نانوشته که در گروه هنرو تجربه اکران شده گفت: فیلم نانوشته ویژگی‌های مثبتی دارد. وجه پژوهشی این اثر یکی از عوامل قابل‌دفاع این فیلم است بخصوص در دو اپیزود سوم و چهارم این مسئله را به عینه می‌بینید و مشخص است که کارگردان در آن محیط و فضا با این افراد حضور داشته است.
وی ادامه داد: به نظر می‌رسد رکن اصلی برای آقای بخشیان کارگردان این فیلم نزدیک‌شدن به آن موقعیت‌های انسانی است و در همه اپیزودهای این فیلم این مرکزیت و نقطه محوری را به من بیننده به‌نوعی انتقال می‌دهد جدا از تمام نقاط قوت و اشکالاتی که وجود دارد کارگردان نشان داده که گرامر سینما را خوب بلد است و از طریق خود دوربین می‌تواند شخصیت فیلمش را بیشتر پرورش دهد
امین بخشیان تهیه‌کننده و کارگردان فیلم نیز با اشاره به روند شکل‌گیری قصه گفت:
در دورانی که در انگلستان مشغول به تحصیل رشته سینما بودم درگیر مسئله مهاجرت و مهاجران غیرقانونی شدم و در دادگاه‌هایی که برای آنها برگزار می‌شد شرکت می‌کردم. در این زمینه چند فیلم کوتاه و چند مستند ساختم و با نمونه‌ها و داستان‌های متفاوتی مواجه شدم و از بین آنها چهار قصه را انتخاب کردم و سعی کردیم در قالب یک فیلم اپیزودیک یک سفر را تقریباً از مبدأ تا مقصد روایت کنیم.

وی ادامه داد: پروسه این پژوهش و الزامات حضور در دادگاه‌هایی که برگزار می‌شد و ارتباط‌گرفتن با کسانی که در بازار سیاه آن فعالیت می‌کردند حدود یک سال طول کشید. بخشی از کار شنیدن داستان این افراد و مصاحبه‌ها بود که به‌صورت صوتی ضبط و سپس پیاده‌سازی می‌شد.
وی ادامه داد: من نمی‌خواستم در این فیلم درباره مسئله مهاجرت حکم بدهم و دوربین ما نیز دوربین قضاوت‌گری نبود به همین دلیل از مستقیم‌گویی به‌صورت کپشن پرهیز شده است و بیشتر سعی کردم راوی این قصه‌ها باشم.

بخشیان ادامه داد: ما در این فیلم از ترکیب بازیگر و نا بازیگر استفاده کردیم و اغلب بازیگران اپیزود دوم هم نا بازیگر بودند؛ اما در آن لوکیشن بسته فرصت بیشتری برای تمرین داشتیم به همین علت بازی‌های قابل قبول‌تری می‌بینیم علاوه بر این تجربه کارهای قبلی نیز وجود داشت.
امین بخشیان با اشاره به تفاوت میان تصویر رسانه‌ها از مهاجرت با واقعیت گفت: ما در این فیلم به مشکلات مهاجران غیرقانونی پرداختیم. بسیاری از مهاجران هستند که از این طریق مهاجرت می‌کنند و وقتی به کشور مقصد می‌رسند روند رسیدگی به پرونده‌های آنها تبدیل به یک پروسه‌ای برزخ گونه می‌شود که طی آن هیچ‌گونه چشم‌اندازی ندارد و می‌تواند برای برخی از آنها بسیار طولانی شود.

وی ادامه داد: مهاجرت به‌هرحال برای فردی که مهاجرت می‌کند سخت است؛ اما برای بسیاری از کسانی که در این کار قرار دارند حکم تجارت و کاسبی را دارد متأسفانه بسیاری از رسانه‌ها تصویر غیرواقعی و شیرین از مهاجرت ارائه می‌کنند درحالی‌که برای همه این‌گونه نیست و قطعاً مشکلات خاص خودش را دارد و آن تصویر زندگی رؤیایی که همه چیز آن گل‌وبلبل است یک تصویر واقعی از مهاجرت نیست