«بازخند» جست‌وجویی در دنیای خنده‌های گمشده | پایگاه خبری صبا
امروز ۲۷ اردیبهشت ۱۴۰۴ ساعت ۱۲:۵۰
گفتگوی صبا با مبینا طبایی، بازیگر نمایش «بازخند»

«بازخند» جست‌وجویی در دنیای خنده‌های گمشده

بازیگر نمایش «بازخند» گفت: مخاطب زمانی که داستان سوما را دنبال می‌کند، به طور ناخودآگاه با بخشی از شخصیت او ارتباط برقرار می‌کند. بعضی‌ها یاد خنده‌های گمشده‌شان می‌افتند، بعضی‌ها به کودکی‌شان برمی‌گردند و بعضی‌ها شاید برای اولین بار متوجه بشوند که «نخندیدن» هم می‌تواند یک درد باشد.

به گزارش خبرگزاری صبا؛ مبینا طبایی، بازیگر نمایش «بازخند» که این روزها در پردیس تئاتر شهرزاد روی صحنه می‌رود، نقشی متفاوت را ایفا می‌کند. او در نقش سوما، شخصیتی که در جست‌وجوی خنده‌ای گمشده است در این نمایش به ایفای نقش می‌پردازد و در این رابطه به خبرنگار حوزه تئاتر خبرگزاری صبا گفت: وقتی برای اولین بار متن «بازخند» و نقش سوما را خواندم، حس کردم دارم وارد دنیایی می‌شوم که هم کودک درونم را بیدار می‌کند و هم زخم‌های بزرگسالیم را. سوما از همان لحظه اول برایم آشنا بود. انگار خیلی از ما یک جایی در زندگی‌مان خنده‌امان را گم کرده‌ایم. سوما برای من نماد جست‌وجوی درونی برای چیزی گمشده است؛ چیزی که شاید ساده به نظر بیاید، مثل خنده، ولی نبودنش همه‌چیز را تغییر می‌دهد. او تنها یک شخصیت فانتزی نیست، بلکه صدای کسانی است که سال‌هاست با لب بسته زندگی می‌کنند.
او ادامه داد: خنده‌ی دزدیده‌شده‌ی سوما را می‌توان استعاره‌ای از شادی، آزادی و حتی هویت فردی دانست. انگار وقتی نمی‌خندی، کم‌کم فراموش می‌کنی که کی بودی. این خنده می‌تواند صدای سرکوب‌شده‌ی یک نسل باشد، یا حتی امیدی که جامعه از آن دزدی کرده است.
بازیگر سریال «بی گناه» بیان کرد: بزرگ‌ترین چالش برای من در این نقش، ایجاد تعادل بین فضای کمدی و فانتزی از یک‌سو و تلخی فقدان خنده از سوی دیگر بود. سعی کردم در عین حال که با بدن و صدا بازی می‌کنم و فضای فانتزی کار را باورپذیر نگه می‌دارم، یک اندوه واقعی در چشم‌هایم جاری باشد.
او افزود: آماده شدن برای نقشی که حول «خنده» می‌چرخد، بسیار سخت‌تر از چیزی بود که تصور می‌کردم. سکوت‌هایی که در دلشان خنده وجود دارد، به نظرم سخت‌ترین نوع بازی است. به ویژه اینکه خنده‌های سوما در دل درد و فقدان نهفته است و باید به‌گونه‌ای اجرا می‌شد که این تضاد به درستی به تماشاگر منتقل شود.
این هنرمند تئاتر و سینما خاطر نشان کرد: در این نمایش، مخاطب زمانی که داستان سوما را دنبال می‌کند، به طور ناخودآگاه با بخشی از شخصیت او ارتباط برقرار می‌کند. بعضی‌ها یاد خنده‌های گمشده‌شان می‌افتند، بعضی‌ها به کودکی‌شان برمی‌گردند و بعضی‌ها شاید برای اولین بار متوجه بشوند که «نخندیدن» هم می‌تواند یک درد باشد. پیام اصلی نمایش این است که شادی حق ماست، نه امتیاز.
او ادامه داد: به نظرم سوما هم نماد فردی تنها در مقابل جامعه است و هم بیانگر یک مشکل جمعی. سوما در ابتدا تنهاست، ولی در طول سفرش می‌فهمد که تنها نبوده و دردش، درد بسیاری از افراد است. این یکی از پیام‌های اصلی «بازخند» است؛ اینکه وقتی درد خود را با دیگران قسمت می‌کنی، نه‌تنها سبک‌تر می‌شود، بلکه تبدیل به چیزی زیبا و قدرتمند می‌شود.
بازیگر نمایش «عشق روزهای کرونا» ابراز داشت: بازی در نقش سوما تأثیر زیادی روی خودم گذاشت. بعد از این نقش، بیشتر مراقب «خنده‌هایم» هستم. نه فقط خنده‌های خودم، بلکه خنده‌های اطرافیانم. بازی در نقش سوما باعث شد تا بفهمم چقدر مهم است که اجازه بدهیم بچه‌ی درونمان بخندد، حتی وقتی بزرگ شدیم.
مبینا طبایی در پایان گفت: اگر می‌توانستم یک جمله از زبان سوما خطاب به تماشاگرها بگویم، آن جمله این بود: اگه یه روز خنده‌تو گم کردی، نترس… دنبالِش برو، شاید هنوز جایی توی دل قصه‌ای منتظرت باشه.

 

اشتراک در
اطلاع از
guest
0 نظرات
قدیمی‌ترین
تازه‌ترین بیشترین رأی
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها

آخرین اخبار

پربازدیدها