سمیه خاتونی/ صبا؛ در کنار فعالیت‌های هنری، بهروز شعیبی از اواخر سال ۱۴۰۳ به عنوان مدیرعامل انجمن سینمای جوانان ایران منصوب شد. او در این سمت، با تمرکز بر توسعه سینمای کوتاه و گسترش سینماهای سیار در مناطق محروم، تلاش می‌کند تا دسترسی به سینما را برای همگان فراهم سازد. شعیبی با تأکید بر ضرورت حمایت از فیلمسازان جوان و پرهیز از ایجاد موانع غیرضروری، به دنبال ایجاد فضایی پویا و خلاق در عرصه فیلم کوتاه کشور است. این هنرمند سعی دارد با ترکیب تجربه‌های هنری و مدیریتی خود، نقشی مؤثر در پیشبرد سینمای ایران ایفا ‌کند.

جناب شعیبی، شما سابقه‌ای درخشان در فیلمسازی دارید و بسیاری از آثار شما از دل دغدغه‌های شخصی برآمده‌اند. در جایگاه مدیرعاملی انجمن سینمای جوانان، رویکرد شما به تولید فیلم‌های کوتاه چگونه است؟ فیلم‌های جوششی که نگاه زنده فیلمساز در آن مستتر است یا فیلم‌های پوششی در قالب فیلم‌های موضوعی و سفارشی یا فیلم‌های کوششی و آموزشی که نمونه آن در دوره قبل از شما با رویکرد سینمای ژانر دیده شد و قصد داشت ظرفیت‌های دانشی را در سینما افزایش دهد؟

این تقسیم‌بندی‌ها هرکدام جایگاه خود را دارند. اما واقعیت این است که نمی‌توان فیلم‌ساز جوان را در قالب‌های محدود قرار داد. پویایی ذاتی نسل جوان، به‌ویژه در حوزه فیلم کوتاه، ایجاب می‌کند که ما هم با انعطاف‌پذیری بیشتری عمل کنیم. در انجمن، دو نوع مسیر تولید فیلم داریم: یکی فیلم‌هایی که بر اساس مضامین و اولویت‌های پیشنهادی انجمن تولید می‌شوند، و دیگری آثاری که از دل دغدغه‌ها و انگیزه‌های شخصی فیلم‌سازان جوان می‌جوشد. ما تلاش می‌کنیم هر دو رویکرد را با نگاهی هم‌سان تقویت کنیم.

آیا در رویکردهای جدید انجمن، تقویت سینمای ژانر به مثابه آموزشی وجود دارد؟
ما قصد نداریم مسیر خوبی که در دوره‌های گذشته آغاز شده، متوقف کنیم. اتفاقاً یکی از اهداف ما، تقویت تنوع ژانری در فیلم کوتاه است. سینمای ژانر می‌تواند به پویایی بیشتر این حوزه کمک کند. به همین دلیل، همایش‌های تخصصی مرتبط را ادامه خواهیم داد و از طرح‌ها و فیلم‌نامه‌هایی که در این زمینه تولید شوند، حمایت خواهیم کرد.

نشانه‌ها حاکی از این است که از زمانی که در انجمن مشغول به کار شدید، فعالیت حرفه‌ای فیلم‌سازی‌تان را کنار گذاشته‌اید…
نمی‌توانم بگویم که فیلم‌سازی را به‌طور کامل کنار گذاشته‌ام، ولی واقعیت این است که مسئولیت در انجمن سینمای جوانان بسیار گسترده و زمان‌بر است. در حال حاضر تمرکزم روی این مجموعه است و دوست دارم در این جایگاه مؤثر باشم. اما این بدان معنا نیست که از دنیای فیلمسازی فاصله گرفته‌ام. علاقه‌مندی به ساخت فیلم همچنان در من وجود دارد و ان‌شاءالله در زمان مناسب، اگر فضای حرفه‌ای اجازه دهد، دوباره فیلم خواهم ساخت.

فیلم‌هایی مانند «طلا و مس» در بازیگری یا «دهلیز» در کارگردانی، از آثار ماندگار سینمای ایران هستند با این وصف ممکن است شما نیز مانند برخی از مدیران که سینماگران مهمی بوده‌اند، هر چند سال یک‌بار به فیلمسازی بازگردید؟
چرا که نه. اتفاقاً این شیوه می‌تواند فرصت تأمل و تمرکز بیشتری برای خلق آثار جدی‌تر فراهم کند. فعلاً تمام تلاش من این است که در جایگاه فعلی، بیشترین اثربخشی را داشته باشم. اما علاقه‌ام به فیلم‌سازی خاموش نشده است.

یکی از بخش‌هایی که مورد توجه جدی انجمن سینمای جوانان قرار گرفته، گسترش سینماسیار است. این بخش از نظر فنی و ساختاری، چگونه تجهیز شده و نمایش فیلم‌ها چگونه صورت می‌گیرد؟
ساختار فنی سینماسیار تقریباً همانند یک سالن سینمای استاندارد البته در ابعاد سیار است‌. هر واحد سیار دارای پرده نمایش، سیستم صوتی باکیفیت و دستگاه پروژکتور حرفه‌ای است. فایل‌های فیلم به‌صورت اینترنتی و کدگذاری‌شده از تهران برای هر واحد ارسال می‌شود. این فایل‌ها قابل دانلود یا ذخیره‌سازی نیستند، و فقط در بستر ایمن و رمزگذاری‌شده پخش می‌شوند. این سازوکار، امنیت محتوایی فیلم‌ها را تضمین می‌کند. کیفیت صدا و تصویر نیز با استانداردهای لازم هماهنگ شده است.

اگر بخواهیم دفتر سینمای کوتاه ایران را ورق بزنیم و به صفحه بعد برویم، شما دوست دارید در آن صفحه چه چیزی نوشته شود؟ چه تغییری را در سینمای کوتاه آرزو دارید؟
فقط همین را بنویسند که؛ «ما روند فیلمسازی در سینمای کوتاه را متوقف نکردیم». به‌نظرم اگر نهادهای مسئول، مدیران و متولیان فرهنگی میدان را برای فیلمسازان فراهم کنند، خودش بزرگ‌ترین خدمت به سینمای کوتاه است. سینمای کوتاه راه خود را بلد است، جریان دارد و پویاست.

در پایان، اگر نکته‌ای باقی مانده خوشحال می‌شویم بشنویم…
تأکید من این است که باید از این میراث با جدیت حفاظت کنیم و هم‌زمان به فکر تقویت آن باشیم. نسل جدید فیلم‌سازان ما سرمایه‌های آینده‌ سینمای ایران هستند و ما وظیفه‌ داریم امکانات و حمایت لازم را برای شکوفایی آن‌ها فراهم کنیم.