به گزارش صبا، طی بیش از یک دهه اخیر، یکی دو بار برنامه‌های صبحگاهی تلاش کردند تا این مجموعه‌های نمایشی را احیا کنند، ولی این اتفاق نیفتاد و تماشاگران به طراحی‌های جدید روی خوشی نشان ندادند؛ امری که البته به احتمال زیاد، در اثر کیفیت پایین این محصولات رخ داد و چندان ارتباطی با موضوع و ساعت پخش آن‌ها نداشت.

با این حال پس از مدت‌ها، چند صباحی است که شبکه‌های آموزش و سلامت سیما مجموعه جدیدی با عنوان «چسب زخم» را روی آنتن می‌برند که اگرچه عصرها پخش می‌شود، ولی یاد و خاطره مجموعه‌های نمایشی ظهرگاهی دهه‌های ۷۰ و ۸۰ را زنده کرده؛ سریالی که در قالب سیتکام ساخته شده و به سوژه‌های مختلف حوزه سلامت جسمی و روانی عمومی می‌پردازد. «چسب زخم» در قسمت‌های ۱۱ یا ۱۲ دقیقه‌ای تولید شده و در هر قسمت، یک موضوع را محور آموزش به مخاطب تلویزیون قرار داده که از سواد رسانه‌ای و طلاق گرفته تا مواد مخدر جدید و عمل زیبایی را در برمی‌گیرد. دایره موضوعات این اثر شامل مواردی مبتلابه جامعه است که گاه به دلیل معمولی بودن، کمتر در آثار نمایشی مورد توجه قرار می‌گیرد، ولی خصوصاً به علت دربرگیری بالای آن در اجتماع، از اهمیت قابل توجهی برخوردار است و پرداختن به آن، برای رسانه ملی لازم است.

جالب آن که در برخی از قسمت‌های این مجموعه، ورود جسورانه به موضوعاتی دیده می‌شود که مماس با خطوط قرمز سازمان صداوسیما، دغدغه روز جوان‌ها و خانواده‌ها به شمار می‌رود و در نوع خود می‌تواند مهم و قابل توجه باشد؛ مثل بارداری ناخواسته یا تماشای فیلم‌های غیراخلاقی.

از سوی دیگر «چسب زخم» از ترکیب بازیگرانی برخوردار است که بیشتر با یک مجموعه کمدی شبانه شبکه‌های اصلی تناسب دارد، نه سیتکام ۱۰-۱۲ دقیقه‌ای عصرگاهی در شبکه‌های کوچک‌تر؛ ترکیبی که از حضور هومن برق‌نورد بازیگر باسابقه تلویزیون و مریم مؤمن چهره شناخته‌شده سیما بهره‌مند است و نشان می‌دهد سازندگان برای تولید این مجموعه کم نگذاشته‌اند. جالب آن که نگاهی به خروجی اثر نشان می‌دهد چهره‌ای مثل هومن برق‌نورد با تعهدی مثال‌زدنی برای «چسب زخم» نقش‌آفرینی کرده و بدون توجه به ابعاد نقش، برای آن انرژی گذاشته است. او گاه بیش از آنچه در سریال‌های کمدی شبانه شبکه‌های اصلی دیده می‌شود، می‌تواند تماشاگر تلویزیون را بخنداند و تحت تأثیر قرار دهد.

آنچه که سازندگان مجموعه «چسب زخم» انجام داده‌اند، اگرچه بی‌ادعا و در ابعادی کوچک است، ولی توقع از تولیدات نمایشی شبکه‌های فرعی و کم‌بیننده‌تر سیما را افزایش داده و حتی امکان پخش از شبکه‌های اصلی را داراست؛ به طوری که شاید بتواند به احیای باکس سریال‌های خانوادگی و کوتاه ظهرگاهی در این شبکه‌ها نیز بینجامد.