مهدیه مالکی/صبا: حامد سلطانی در این یادداشت نوشته: « کسی که ترس در دلش رخنه کرده باشد، در هنگامه‌ی نبرد، به وقتِ شنیدنِ صدای انفجار نمی‌تواند تظاهر به شجاعت کند!
این واقعاً ادا نیست؛ یک سبک زندگی است!
عمیقا معتقدم نه تنها خانم سحر امامی، بلکه بسیاری از همکاران ما در رسانه‌ ملی بر این مرام زیست می‌کنند…
من باور دارم اگر این بانوی شجاع با حضور و فریادهای مقتدرانه‌اش به وقتِ حمله‌ی متجاوز، تکه‌ای از پازل دشمن را به خاکستر می‌نشاند، اگر حالا دنیا رفتار او را تحلیل و با شرایط مشابه در کشورهای دیگر مقایسه می‌کند، اگر او تبدیل به نماد می‌شود برای ایستادگی و شجاعتِ زنِ ایرانی، شهروندِ ایرانی و ملتِ ایران، همه و همه به دلیلِ نهادینه شدنِ روح مقاومت در لحظه به لحظه‌ی زندگی اوست!
در تصاویر ایشان را دیدیم، اما غافل نشویم از صاحب صدایی که از پشت صحنه به گوش می‌رسید و قطعا در ثبت این حماسه نقش مهمی داشته است.
یکی از همکاران و برادرانِ ما در استودیو خبر، با هدایت صحیح و قطعا با رفتار حرفه‌ای در پشت دوربین و در نهایت با فریاد تکبیر، در خلق این تصویرِ کم نظیر سهم جدی و مهم داشت.
همه‌ی اینها نشان می‌دهد که سربازانِ رسانه‌ای ایران به خوبی اهمیت این عرصه را در مدیریتِ احساسات و حفظ روحیه‌ی جامعه در شرایط حساس شناخته اند و فعالیت‌شان را فقط یک شغل و حرفه نمیبینند بلکه تفسیرِ مفهوم جهاد را در کارشان جاری کرده اند.
یقیناً دست خداست که برکت می‌دهد به چنین روحیه‌ای و اوست که می‌داند چه کسی را در چه زمانی و به چه شکلی عزت دهد و نامش را پرآوازه کند…
درود بر این همه غیرت و شرف و شجاعت…»