به گزارش صبا به نقل از روابط عمومی فرهنگسرای ارسباران، ششصد و پنجاه و هفتمین نشست باشگاه فیلم تهران با نمایش و نقد فیلم سینمایی «رها» ساخته حسام فرهمند یکشنبه ۲۲ تیر‌ماه ۱۴۰۴ با حضور حسام فرهمند (کارگردان)، سعید خانی (تهیه کننده) و کورش جاهد مدرس سینما در فرهنگسرای ارسباران برگزار شد.

در ابتدای نشست کورش جاهد منتقد و مدرس سینما درباره فیلم گفت: فیلم‌هایی مانند «رها» وضعیت زندگی انسان ایرانی و طبقه متوسط شهری را به نمایش می‌گذارند. دانشجویی که دغدغه‌اش داشتن یک لپ‌تاپ است که به نظر نمی‌رسد خواسته زیادی باشد، اما متاسفانه می‌بینیم که شبیه به این اتفاق در جامعه هم وجود دارد و همین چند وقت پیش لپ‌تاپ یک دانشجو را سرقت کردند و او را به قتل رساندند. فیلم این تصویر را به خوبی بازتاب می‌دهد که چه بلایی سر طبقه متوسط ایرانی آمده است. دختر دانشجویی که دارد یک کار هنری انجام می‌دهد و از طرفی پدری که شغلش را در مترو از دست داده، چون شاهد خودکشی یک دختر جوان بوده است. این مضامین با یکدیگر پیوستگی دارد.
وی ادامه داد: اختلاف طبقاتی شدید و فاصله‌ای که در سال‌های اخیر بین فقیر و غنی بیشتر شده در فیلم نمایان است. به قیمت دلار و اعتصاب کسبه و تاثیرش روی زندگی افراد اشاره می‌شود. در فیلم‌های گوناگون این موضوعات را می‌بینیم، اما فیلمی مانند «رها» یک جهان‌بینی کلی را منتقل می‌کند و به مضامین نمادینی مانند فروختن مو می‌پردازد. امیدوارم فیلم‌های دغدغه‌مند مانند این فیلم باز هم در سینمای ایران ساخته شود.

در ادامه حسام فرهمند کارگردان فیلم «رها» درباره دلایل ساخت این فیلم عنوان کرد: از ابتدا دوست داشتم فیلم اولم کاملا قصه‌گو باشد و وقتی با این فیلمنامه مواجه شدم احساس کردم ظرفیت لازم را برای قصه‌گویی دارد و خیلی با حال و هوای امروز جامعه همخوان است. برای خودم یک همزادپنداری حسی با قصه و به ویژه شخصیت‌ها به وجود آمد. تک‌تک شخصیت‌ها برایم ملموس بودند. درباره مضامین اجتماعی فیلم، نقد‌ها و تحلیل‌های زیادی مطرح شده، اما من اعتقادی به این ندارم که فیلم باید دردی از جامعه را بیان کند. من سعی کردم فیلم قصه‌گو بسازم، لحظات احساسی و درام را جاری کنم و با استفاده از بازیگران حرفه‌ای و تازه‌نفس این فضا ایجاد شود.

وی در پاسخ به پرسش یکی از مخاطبان درباره نقش استوری‌بورد در شکل‌گیری فضای بصری فیلم گفت: به جز داشتن استوری‌بورد، یکی از کار‌هایی که در این فیلم کردیم و در فیلم‌های دیگر کمتر اتفاق می‌افتد این بود که سه ماه پیش‌تولید داشتیم و خانه توحید(شهاب حسینی) را کامل ساختیم. همه اکسسوری خانه را از خلازیر که خود توحید به آنجا رفت و آمد داشت تهیه کردیم. رنگ لباس‌ها، رنگ دیوار‌ها و… را در جهت ایجاد هارمونی بیشتر فضای بصری طراحی کردیم.

فرهمند درباره نقش اشتباهات پدر در روند فیلم بیان کرد: تک‌تک اعضای خانواده در اتفاقاتی که افتاد تاثیر داشتند. شاید اگر ثریا(غزل شاکری) این قدر به توحید غر نمی‌زد، توحید لپ‌تاپ دزدی نمی‌خرید. قطعا پدر کلیدی‌تر است، ولی همه تاثیر خود را دارند. نمی‌توان به تنهایی درباره آدم‌ها در اجتماع قضاوت کرد، تعامل آدم‌ها با یکدیگر است که اهمیت دارد. اینکه شخص در چه شرایطی قرار دارد در واکنشش به اتفاقات موثر است. خطا‌های توحید قابل انکار نیست، ولی همه تقصیر‌ها را نمی‌توان به گردن او انداخت. وقتی این شخصیت به سراشیبی می‌افتد، گیجی و منگی‌اش به مرور بیشتر می‌شود و ضعف شخصیتی‌اش نمایان است.

وی درباره انتخاب بازیگران فیلم اظهار کرد: نکته‌ای که از آغاز ساخت فیلم برایم اهمیت داشت این بود که به جز توحید و ثریا، بازیگران دیگر شخصیت‌ها باید چهره‌هایی باشند که بیننده تا به حال ندیده باشد. به دلیل پیچش داستانی‌ای که در فیلمنامه داریم، نباید پیش‌زمینه ذهنی به ویژه درباره بازیگران دو شخصیت رها و سهیل وجود داشته باشد. اما توحید و ثریا پیچیدگی‌ها و فراز و فرود‌های خاص خود را داشتند و حتما باید از بازیگران حرفه‌ای استفاده می‌شد. شهاب حسینی درست‌ترین انتخابی بود که می‌توانستم برای نقش توحید داشته باشم. شهاب هم با قصه و هم با شخصیت توحید خیلی ارتباط برقرار کرد. کاری که سعی کردم در بازیگردانی انجام دهم، یکدست کردن همه بازی‌ها با هم بود تا بیننده تفاوت بازی بازیگران حرفه‌ای و تازه کار را حس نکند. تیم بازیگری فیلم برای تحقق این هدف تلاش زیادی داشتند.

سعید خانی تهیه‌کننده نیز درباره انگیزه تولید یک فیلم اجتماعی مانند «رها» عنوان کرد: من درگیر سریال «جان‌سخت» بودم و اصلا قرار نبود فیلم تهیه کنم. ولی با توجه به دوستی قدیمی‌ای که با حسام داشتم و شناختی که از استعداد و سواد بالایش در ذهنم بود، برایم اهمیت داشت که فیلم اولش را بسازد. همچنین فیلمنامه محمدعلی حسینی بسیار درست و جذاب بود و به نظرم رسید حرف روز است و حذف شدن قشر متوسط را به خوبی نشان می‌دهد.
وی اضافه کرد: بسیاری از سرمایه‌گذاران می‌گفتند این فیلم نمی‌تواند موفق شود و کمدی بسازید! اما خداوند کمک کرد و توانستیم فیلم را بسازیم. تک‌تک عوامل برای به ثمر رسیدن پروژه زحمت کشیدند و همان طور که در اختتامیه هم گفتم، اگر همراهی شهاب حسینی نبود این فیلم ساخته نمی‌شد.
خانی در پایان گفت: فعالیت بخش خصوصی در سینما روز به روز سخت‌تر می‌شود و به نظرم سینمای مستقل در ایران روز‌های آخرش را سپری می‌کند. اینکه خیلی از فیلمسازان در شبکه نمایش خانگی سریال کار می‌کنند بیشتر به خاطر غم نان است. سینما صرفا محلی برای فیلم‌های کمدی و دولتی است و دیگر ساخت فیلم مستقلی مانند «رها» به راحتی امکان‌پذیر نیست. بعید می‌دانم جرئت کنم دیگر چنین فیلمی بسازم.