ملاحت محب خواه هنرمند نقاش که دو مجموعه از آثارش را در گالری شیرین به نمایش گذاشته است در گفتگو با خبرنگار صبا درباره این آثار گفت: مجموعه «آبدیده گان» را با موضوع اصلی رابطه ها کار کرده ام و به این منظور از خانواده ام و آدم هایی که در طول چهار سال اخیر می شناختم، عکاسی کردم و رابطه بین این آدم ها و خودم موضوع کارم قرار گرفت.

وی افزود: آدم های درون تابلوها ما هستیم، من و اطرافیانم. دریا هم برای من استعاره ای است از شرایطی که ما در آن قرار داریم؛ شرایطی که قابل تغییر است. دریایی که می تواند عمیق تر باشد، یا کم عمق تر و آدم های درون آن بستگی به شرایطشان می توانند غرق شوند و یا در دریا بازی کنند و تلخی موجود در این آثار، بستگی به شرایط و ارتباط این آدم ها با وضعیتی است که در آن قرار دارند.

محب خواه درباره مجموعه چیدمان «یادبود برای شهری که ناپدید می شود» بیان کرد:  این چیدمان همزمان با آثار «آبدیده گان» شکل گرفته است که نوعی یادبود و مرثیه سرایی برای از بین رفتن معماری و خانه های قدیمی گیلان است. من با توجه به علاقه ای که به معماری بومی گیلان داشتم، در جریان خراب شدن برخی از این خانه های قدیمی بودم  و گاهی در میان این خرابه ها می گشتم و اشیا و عناصری از جمله سفال های قدیمی را از این خانه های تخریب شده، جمع می کردم که در نهایت در کارگاهم روی این سفال های خانه های گیلان شروع به کار کردم. من از خانه هایی که در حال تخریب بود، عکاسی و تصویر این خانه ها را روی این سفال ها طراحی کردم و زمانی که این قطعات سفال طراحی شده را کنار هم چیدم، مثل یک شهر شدند و عناصر دیگری مثل پرنده، درخت انجیر و آب را هم کنار آن کار کردم و این چیدمان شکل گرفت.

وی با اشاره به تلخی موجود در آثارش بیان کرد: جریان یادبود این شهر، خود اتفاق تلخی است و کار من نوعی مرثیه سرایی است اما به طور کلی من از شادی هایم در کار هنری تغذیه نمی کنم بلکه آن چه من را متاثر می کند، مشکلات، دردها و رنج هایی است که با آن روبرو می شوم و برای خلق آثار هنری از این بخش استفاده می کنم.

ملاحت محب خواه که سومین نمایشگاه انفرادی خود را در گالری شیرین برپا کرده است، درباره چگونگی پذیرفته شدن آثارش در گالری های شناخته شده تهران بیان کرد: این سومین نمایشگاه انفرادی من است و دو نمایشگاه قبلی را در گالری شیرین و آریا برگزار کردم. اولین بار با یک نمایشگاه گروهی در گالری آریا شرکت کردم و بعد از آن از طرف گالری آریا برای برگزاری نمایشگاه انفرادی دعوت شدم. در گالری شیرین هم با نمایشگاه گروهی «نسل ۲» حضور داشتم و از سوی گالری شیرین برای برگزاری نمایشگاه انفرادی دعوت شدم و این سومین نمایشگاه من است.

این هنرمند نقاش در پایان درباره فروش آثار هنری هم گفت: در مجموع با توجه به هزینه ای که برای خلق آثار هنری انجام می دهیم، درآمد چندانی برای ما ندارد به طور مثال من این دو مجموعه را ظرف چهار سال گذشته کار کرده ام و با فروش یکی، دو اثر، این هزینه ها جبران نمی شود اما به نظر می رسد این شرایط فروش نامساعد شامل حال همه گالری های تهران است.

ملاحت محب خواه در بیانیه ای که برای مجموعه «آبدیده گان» نوشته، آورده است: «آبدیده گان روایت من است از مناسبات انسانی، تکه هایی از آنچه میان من و آدمیان شکل گرفته و نقطه تلاقی بین میل و رخوت. برای شکل دادن به این مجموعه من از پرتره نزدیکانم و دریای خزر عکاسی کردم و بعد وقت کشیدن پرتره ها و خطوطی که در برشان گرفته به عکس ها نگاه کردم. من از رنگ روغن بر روی پارچه بوم استفاده کردم تا بافت جسمی و ضخیم و کیفیت رنگی دلخواهم را، خصوصاً در سفیدی ها، به دست بیاورم. در اغلب کارها، پرتره هایی به مرور زمان پوشانده شده و پرتره های دیگری سر برآورده اند و تصویر به تدریج تخریب و ساخته شده است. این نقاشی ها لایه های اندوه من را در خود دارند. گویی که در گودالی باشم و بازی کنم، بی توجه به خطرات احتمالی مرگ و دفن شدن، من یک مشاهده گر تلخ گوشتم که کاری نمی توانم کرد جز سوگواری برای تکه های از دست رفته وهم آغوش شدن با آن و خودم را از درون و بیرون بهش رساندن.»

محب خواه در بیانیه دیگری برای آثار چیدمان خود در این نمایشگاه نوشته است: برای «یادبود برای شهری که ناپدید می شود» من از ویرانه گردی هایم وام گرفتم. تکه های سفال ها را پیدا کردم و کنار هم گذاشتم و خانه های در شرف ویرانی یا ویران شهر را کشیدم، به گزیده. من فقط یک زندگی ام، در مقابل سیل عظیمِ زندگی هایی که در شهر می پیچند و بازش می شناسند و این فقط یک جور مرثیه سرائیست، برای تجربه ای جمعی، که جان می سپارد در آغوشمان و جای می سپارد به دردی جمعی.»

نمایشگاه آثار ملاحت محب خواه تا ۲ مردادماه در گالری شیرین برپاست.

فاطمه حامدی خواه