به گزارش خبرنگار سینمایی خبرگزاری صبا نشست خبری فیلم سینمایی «تعارض» (ریست) بعد از نمایش این فیلم در پردیس سینمایی ملت برگزار شد.

محمدرضا لطفی کارگردان «تعارض» در ابتدای نشست گفت: خوشحالم اینجا در کنار شما هستم. در ابتدا لازم می‌دانم سه نکته را ذکر کنم. من از سال ۷۸ کار مطبوعات، نقد فیلم و روزنامه نگاری انجام می دهم. خیلی خوشحالم که از این عرصه وارد شدم. شما اهالی رسانه بسیار زحمت می کشید و یکی از چیزهایی که دیده نمی شود زحمات شماست و خوشحالم که یقه فیلمسازان را می گیرید و از آنها سوال می کنید. هیچ شخصی حق توهین به خبرنگاران و روزنامه نگاران را ندارد. من به نیابت از گروه فیلم «تعارض» می ایستم و برای شما دست می زنم.

وی ادامه داد: فیلم اول من «روایت ناپدید شدن مریم» بود که با پروانه ساخت ویدیویی ساخته شد و برای من فیلم عزیز و دوست داشتنی است و نمی توانم آن را پنهان کنم. معضل ما در جشنواره و سینما صدور پروانه ساخت ویدیویی و سینمایی است که باید حل شود. زمانی که برای آن فیلم درخواست پروانه دادم، پروانه ساخت ویدیویی برای آن صادر شد. این موضوع را به این دلیل متذکر شدم که بگویم ما برای فیلم «تعارض» نه تنها رانت نداشتیم که معضل هم داشتیم. همچنین لازم است یک تشکر داشته باشم از تک تک عوامل فیلم که اگر نبودند در سینمای مستقل ساخته نمی شد.

علی علایی منتقد جلسه نیز در سخنانی عنوان کرد: من هم به عنوان یک مطبوعاتی حسم با محمدرضا مشترک است. سلیقه من سینمای کلاسیک است اما شرط لذت بردن از فیلم را اولین معیار می دانم. من در ساختار این فیلم نوعی بازیگوشی ساختاری را می‌بینم که لذت‌بخش است به این دلیل که در راستای ساخته شدن جهان و فضای فیلم است. در ابتدا باید بدانیم در «تعارض» با یک فیلم سایکودرام مواجه هستیم که فوبیاها و آرزوهای کاراکتر مطرح می‌شود. در این فیلم با جهان‌های موازی مواجه می‌شویم. سینمایی که در بهترین حالت فرمی بتواند به اتفاق‌های موسیقی خودش را نزدیک کند موفق خواهد شد. در سینما وقتی زمان می‌شکند شبیه نت چهارم در موسیقی است. این فیلم را نوعی روان درمانی اگزیستانسیالیستی می‌دانم.

امیر سیدزاده تهیه کننده «تعارض» درباره اعتماد به کارگردان های فیلم اولی و کار با آن ها گفت: مجموعه حرف های علایی و لطفی به مجموعه نقشی که شما از بازیگران ما دیدید نوعی پیچیدگی این نوع فیلم ها را نشان می دهد و چون تهیه کننده ای حاضر نمی شود کار کند من به سراغش می روم. من خانه و دفتر را فروختم و یک ریال از بخش دولتی دریافتی به صورت وام نداشتم اما خوشحالم افرادی را به سینما معرفی کرده و هزینه ای را صرف سرمایه گذاری روی کارگردان های فیلم اولی کردم.

کارگردان «ریست» درباره نگاه طعنه آمیز سیاسی در فیلم عنوان کرد: من درباره انسان امروز فیلم ساختم. من جواب قطعی به شما نمی دهم و فیلم من فیلم قطعیت نیست و میان کابوس و رویا اتفاق می افتد. وقتی درباره انسان معاصر صحبت می شود جهان پیرامون نیز به آن متصل است و در جهان امروز سیاست به زندگی ما نزدیک است. من از سال ۸۲ تا الان فیلم های جشنواره را دیدم و اگر می خواستم فیلم سیاسی بسازم، بلدم که کاراکترم را معترص ۸۸  و پلیس را مامور امنیتی نشان بدهم اما اینگونه نبود.

رضا بهبودی بازیگر این فیلم درباره بازی در فیلم‌هایی که در سینمای هنر و تجربه اکران می شوند و همکاری با محمدرضا لطفی گفت: اینکه با لطفی همکاری داشتم باعث افتخار من است. همچنین اینکه چرا این کار را انتخاب کرده ام طبعا به دلیل فیلمنامه، فکر و زبان سینمایی آن است. بعد از آن اندیشه حاکم بر فیلمنامه برای من مساله مهمی بود و صرفا به دنبال بازی در نقش اول و دستمزد کلان گرفتن نیستم. محتوا و فرم هر کدام در این فیلم راه خودشان را نرفته اند. لطفی را از چند سال پیش می شناسم و همکاری ما ماجراجویانه و لذت بخش بوده است این فیلم از ۲ و نیم کلید خورد. لطفی کسی است که سعی در نوآوری دارد اما مثل کسانی نیست که وظیفه خود می دانند سالی یکبار فیلم بسازند. هنر فراتر از اینها است. من همیشه سعی می کنم کار درست به لحاظ ساختار و روایت ارایه بدهم. همچنین ترجیح می دهم در فیلمی کار کنم که بدانم پول آن از کجا آمده است.

لطفی در ادامه نشست عنوان کرد: ما در بخش هنر و تجربه داوری نمی شویم. این اعتراض نیست انتقاد است. بر فرض فیلم اولی بودن من که آن را پذیرفته ام اما بازی رضا بهبودی، موسیقی و صداگذاری چرا نباید داوری شوند. امیدوارم سال دیگر یک اتفاقی بیفتد که داوری در این بخش ها اتفاق بیفتد.

سودابه بیضایی درباره تجربه همکاری با محمدرضا لطفی نیز گفن: من فکر می کنم سینما در اینروزها به لحاظ نگاه و جهان بینی فقیر شده است. شبی که فیلمنامه را خواندم بلافاصله گفتم بازی می کنم. سینما صرفا برای من جتبه سرگرمی ندارد بلکه راهی است که نگاه و جهان بینی به سینما اضافه شود و فکر می کنم به لحاظ ساختار و محتوا این فیلم دارای این ویژگی است.

لطفی در پاسخ به انتقادی مبنی بر طولانی بودن این اثر توضیح داد: من از شما می‌پرسم حواسمان هست اینستاگرام چه بلایی سر ما آورده است. چرا ریتم کند برای ما به مثابه فحش شده است. چرا هنوز چند دقیقه از فیلم مجید برزگر نگذشته از سالن بیرون می آییم؟ یکی از فیلم های درخشانی که امسال در جشنواره دیدم فیلم مجید برزگر بود و واقعا ناراحت شدم در معتبر ترین جشنواره فیلم اصحاب رسانه از سالن سینما هنوز هنوز چند دقیه از فیلم نگذشته، بیرون آمدند. نیاز چنین فیلم‌هایی‌است که که ریتم مشخص داشته باشند و ایده‌آل من این است. خاصیت و جهان بینی فیلم من چنین ریتمی را می‌طلبد. فیلم ۲٫۳۰ بود که به ۸۵ دقیقه تبدیل شد.

کارگردان «تعارض» درباره سیاه و سفید بودن این فیلم گفت: ۹۰ درصد فیلم در چهارده قاب رخ داد و من از دریچه دوربین مدار بسته آن را روایت کردم. سیاه و سفید بودن بخشی از فرم فیلم است. به هر حال رنگ یکی از عناصری است که می‌تواند در اثر تاکید ایجاد کند. کاراکتر «تعارض» فریاد می‌زند که مرا ببینید و این دیده نشدن از سوی جامعه نمی‌توانست رنگی باشد.

بابک قایم تدوینگر «تعارض» درباره چالش های کار خود در این فیلم گفت: فیام به گونه ای است که یکسری از ایزار را از تدوینگر به دلیل نوع روایت و فضا می گیرد. ما از مسیرهای مختلف به اینجا رسیدیم.

حمید یراقچیان سازنده موسیقی این فیلم نیز اظهار کرد: در موسیقی فیلم سه عنصر موسیقی در سه زمان مختلف، یعنی موسیقی باروک، الکترونیک و رمنس استفاده کردم تا به این واسطه سه عنصر زمانی در بازی بازیگران نمود پیدا کند. موسیقی این فیلم سبک باروک است و خودم نوشتم و برایم جذاب بود. فرایند موسیقی این کار به گونه ای بود که می توانم درباره آن یک کتاب بنویسم چون روی من هم تاثیرگذار یود. می توانم بگویم کار صدای این فیلم نیز واقعا درخشان است.

حسین قورچیان صداگذار «تعارض» نیزدر سخنانی گفت: جزو فیلم هایی بود که در حین کار لذت بردم. مجموع باند صوتی نهایتا باند مهمی شد. بخشی از بار درام روایت بر دوش ما بود.‌ خوشحالم از محمدرضا لطفی که وادارمان کرد کاری کنیم که کمتر در سینمای ما اتفاق می‌افتد.

علی گراکویی صدابردار این فیلم سینمایی نیز مطرح کرد: من به شخصه کلی افتخار می کنم که در این فیلم بودم. معتقدم این فیلم به لحاظ ساختار و ارایه فیلم متفاوت بود. تنها کاری که کردیم این بود که صدای فیلم را به نحو احسن و بدون غلو کردن به گوش مخاطب برسانیم. من فکر می کنم حداقل صدابرداری و باند صدایی که ما داشتیم به بهترین نحو بوده است.

افسانه صرفه جو طراح صحنه و لبای این فیلم نیز بیان کرد: زمانی که برای فیلم به فرم سیاه و سفید رسیدیم کمی غافلگیر شدم. ثابت بودن نماها کار من را محدود می‌کرد و در لوکیشن‌ها سعی کردم پریشانی ذهنی کاراکتر را نمایان کنم.‌

پدرام زرگر چهره پرداز این فیلم گفت: تست گریم ما خیلی طول کشید اما سعی کردم در راستای فیلم باشد و از نقش بیرون نزند.

لطفی در پایان در پاسخ به این که مخاطب اثرش چه کسانی هستند، گفت: ما دو نوع سینما داریم که یکی دنبال جذب ذائقه و دیگری ذائقه‌ساز است. در اولی کارگردان دنبال مخاطب است و در دومی مخاطب باید دنبال کارگردان بیاید.  فیلم من از جنس دوم است. من جهان‌بینی ای داشتم که آن را ارایه دادم و امیدوارم موفق بوده باشم.

انتهای پیام/