به گزارش خبرنگار سینمایی خبرگزاری صبا، پویا نبی منتقد، نویسنده و فیلمساز در یادداشتی به بررسی اتمسفر فیلم های حاضر در سی و هشتمین جشنواره ملی فیلم فجر پرداخته است.

متن نوشته وی بدین شرح است: «سی و هشتمین دوره جشنواره ملی فیلم فجر در حالی به کار خود پایان داد که در میان شوک و ناباوری اهالی رسانه و مخاطبین عادی یکی از ضعیف ترین ادوار این رویداد هنری را تجربه کردیم، با انبوهی از محصولات بی سر و ته، خنثی، فاقد منطق دراماتیک، پر مدعا و در عین حال ناهمسو با جامعه پیرامون خود. در چیستی تولید اغلب فیلم های جشنواره امسال به راستی نمی دانیم مخاطب هدف کیست؟

چیزی که در تحلیل قالب فیلم های این دوره می توان گفت شکست مطلق سیاست گذاری های فرهنگی در مواجهه با مدیوم سینما است. حجم بالای سانسور، ورود نهادهای غیرمرتبت در امر ممیزی و حجم بالای پول های بادآورده به این سینما، منتج به شرایط فعلی شده است به طوری که تعداد بالایی از فیلم های دوره اخیر اساسا قابلیت اکران و پخش ندارند.

وزارت ارشاد و سیاست گذاران کلان فرهنگی اگر واقعا ذره ای به سینما و فرهنگ این سرزمین علاقه دارند باید هرچه سریع تر به ادامه روند فعلی خاتمه دهند. شورای پروانه ساخت را منحل اعلام کنند، دست نهاد های دولتی و خصولتی را در تولید عرضه و ممیزی فیلم ها کوتاه کنند و این روال تقسیم سینماگران به خودی و غیر خودی را پایان دهند و هر چه زودتر پروانه نمایش فیلم های توقیفی را صادر کنند تا شاید این سینما به حالت عادی بازگردد.

آن چیزی که ما این روزها تجربه می کنیم نه جشنواره است و نه سینما و مسببین این اتفاق هولناک باید پاسخگو باشند که با چه هدف و قصدی سینمای شریف ایران را به این درجه رسانده اند. سینمایی که روزگاری آثار درخشان در سطح جهانی تولید می کرد این روزها به جایی رسیده که صرف یه قصه گویی کم لکنت برایش فضیلت محسوب می شود! چه بر سر این سینما آمده که از اجاره نشین ها، ناخدا خورشید، زیر پوست شهر و جدایی نادر از سیمین به این آثار نازل و محافظه کار رضایت داده است؟

این نکته بدیهی شایان توجه است که فجر امسال با چنین کیفیت نازلی به پایان رسید که تعدادی فیلم مهم به دلیل تنگ نظری ها و میزدوستی مدیران در بایگانی ارشاد خاک می خوردند آثاری که حضورشان قطعا باعث بالا رفتن کیفی جشنواره فیلم فجر می شد جملگی: کاناپه (کیانوش عیاری)، قاتل و وحشی (حمید نعمت الله)، آشغال های دوست داشتنی اصل (محسن امیریوسفی)، مجبوریم (رضا درمیشیان) و جنایت بی دقت (شهرام مکری) و یا دلجویی و پیگیری مدیران می توانست سبب ساز حضور داریوش مهرجویی در فجر امسال شود.

در پایان مجددا تاکید می کنم ناقوس مرگ سینمای ایران با فجر امسال به صدا درآمده و بخش قابل توجهی از فیلم های این دوره یا توانایی اکران ندارند و یا در صورت اکران اقبال چندانی از سوی مخاطبین نسبت به آنها نخواهد شد در نتیجه سال سخت اقتصادی بیش از سال ۱۳۹۸ در انتظار سینمای ایران است و باید هرچه سریع تر بساط این نوع فیلمسازی عافیت طلبانه که هیچ نسبتی با جامعه پر از التهاب خود ندارد برچیده شود و سینما به حیات طبیعی خود بازگردد و گرنه شاهد مرگ سینمای ایران در آینده نزدیک خواهیم بود.»

انتهای پیام/