به گزارش خبرگزاری صبا به نقل از نیویورک تایمز، اینگمار برگمان را باید پدر سینمایی ماکس فون سیدو ستاره سوئدی که به تازگی از دنیا رفت، خواند برگمان کسی بود که پتانسیل بازیگری فون سیدو را شناسایی کرد. در پنجمین همکاری میان آنها بود که فون سیدو تبدیل به یک ستاره بین المللی شد. ماکس فون سید خودش اینگونه روایت کرده است: وقتی سال ۱۹۶۰ «چشمه باکره» در فستیوال کن به نمایش درآمد لحظه ای بود که من شناخته شدم، هنگامی که نمایش فیلم در جشنواره «کن» پایان یافت با لحظه ای که پا به سالن گذاشته بودم فرق داشتم، دیگر بازیگر با اسم و رسمی شده بودم.

فون سیدو که بعدها به فرانسه رفت و زندگی اش را در آنجا پی گرفت همواره به سوئد برمی گشت و با برگمان که تقریبا هرساله در سوئد یک فیلم می ساخت، کار می کرد.

فون سیدو این همکاری ها را دشوار می خواند، اما معتقد بود کار کردن با برگمان همیشه ارزشمند بوده است.

فون سیدو از مرگ برگمان در سال ۲۰۰۷ نیز عمیقا ناراحت بود، او در یکی از مصاحبه های چند سال اخیرش درباره مرگ برگمان این چنین گفت: اینگمار تقریبا یک سال آخر بیمار بود با این حال ما ارتباط نزدیکی با یکدیگر از طریق تلفن داشتیم. در ادامه این مصاحبه همسر فون سیدو گفته های او را قطع کرد و از این بازیگر بزرگ سینما خواست آخرین گفته های برگمان را که درباره فون سیدو بود بازگو کند.

فون سیدو هم آن گفتگو را این چنین به یاد آورد: او (برگمان) گفت ماکس تو اولین و بهترین ویولنی هستی که تا به حال در دستانم گرفته ام.

فون سیدو در آن مصاحبه تاکید کرد: من و برگمان خیلی همدیگر را دوست داشتیم، می دانم او وقتی دست از کار کشید مریض شد، او دلتنگ فیلمسازی و بازیگران شده بود.

اینگمار برگمان یکی از مهمترین فیلمسازان تاریخ سینماست که آثار درخشانی چون «توت فرنگی های وحشی»، «پرسونا» و «فانی و الکساندر» را در کارنامه دارد. ماکس فون سیدو که به تازگی از دنیا رفت نیز با وی در ۱۱ فیلم از جمله «مهر هفتم» و «چشمه باکره» همکاری داشت. برگمان سال ۲۰۰۷ در روز ۳۰ جولای درست در همان روزی که میکل آنجلو آنتونیونی دیگر فیلمساز بلندآوازه سینما از دنیا رفت، درگذشت.

محمدامین شکاری

انتهای پیام/