سیدضیا هاشمی تهیه‌کننده سینما و رییس جامعه صنفی تهیه‌کنندگان در گفتگو با خبرنگار سینمایی خبرگزاری صبا درباره آیین‌نامه‌ای برای حذف تشریفات پروانه ساخت که در پیش‌نویس نظام‌نامه تهیه‌کنندگی گنجانده شده است، گفت: به شخصه با نگرشی که در آیین‌نامه درباره حذف پروانه ساخت ذکر شده، به هیچ وجه موافق نیستم.

به گفته وی، این یک طرح کارشناسی‌نشده و فسادانگیز است.

این تهیه کننده تاکید کرد: متأسفانه طرح باعث می‌شود که مافیای جدیدی به وجود بیاید و در این صورت هرکس قصد ساخت فیلم دارد، باید سراغ این دفاتر برود.

وی افزود: باید بررسی شود که چه کسانی این طرح را ارائه داده‌ و چه قصدی و اهدافی داشته اند.

هاشمی با اشاره به این که تنها شاید دو دفتر فیلمسازی امکان استفاده از این بند را در نظام‌نامه تهیه‌کنندگی دارند، گفت: این طرح اصالت را به سرمایه اطلاق می‌کند و در روح نظام‌نامه، تکنیک، هنر و قصه جایی ندارد بنابراین در صورت اجرایی شدن این طرح، سرمایه‌دارانی که بدون هیچ شناسنامه مشخصی به عرصه سینما وارد شده‌اند، در رتبه اول قرار می‌گیرند و برای سینماگران تعیین تکلیف خواهند کرد.

وی تصریح کرد: این دسته از افراد با تکنیک و هنر سینما آشنایی ندارند، تنها هزینه می‌کنند تا دیگران برایشان فیلم بسازند و همین بی‌اطلاعی و بی‌تجربگی، در تولید هرج‌ومرج ایجاد می‌کند که شاهد آن در میزان دستمزدها و… بوده‌ایم.

تهیه‌کننده فیلم «امیر» تاکید کرد: این شیوه برای سینمای ایران مناسب نیست. سینمای ایران ده‌ها متولی دارد. شوراهای مختلف سازمان های سینمایی، خانه سینما، مجلس، گروه‌های فشار و… همگی مدعی هستند در صورتی که شاید مسئولیت هم نداشته باشند.

عضو شورای عالی تهیه‌کنندگان درباره تجربه قبلی تدوین نظام‌نامه تهیه‌کنندگی اظهار کرد: گروه‌های مختلف تهیه‌کنندگان در شورای عالی تهیه‌کنندگان در سال‌های ۹۶ و ۹۷، یک سال در جلسات متعدد با آقای علیرضا رضاداد نماینده رسمی دولت، یک پیش‌نویس نظام‌نامه تهیه‌کنندگی تدوین کردند و حالا با تدوین نظام‌نامه جدید، زحمات شورای عالی تهیه‌کنندگان به هدر رفت.

وی عنوان کرد: این نظام‌نامه نقصان‌های بسیاری دارد، از جمله ایجاد انحصار و امتیازدهی درباره کسب افتخارات ملی و بین‌المللی که مساله بغرنجی است. در حوزه جشنواره‌های بین‌المللی سمت‌وسوی اهداف این جشنواره‌ها مشخص است و اکثر آن‌ها به آثاری جوایزی اهدا می‌کنند که به هدف‌گذاری آن‌ها نزدیک باشد. از سوی دیگر تمام سرنوشت یک فیلم در جشنواره‌های خارجی به فعالیت پخش‌کننده بستگی دارد اگر پخش گسترده و درست عمل کند، امکان کسب جوایز بالا می‌رود. پس این بند چندان نمی‌تواند درباره امتیازبندی تهیه‌کننده کاربرد داشته باشد.

هاشمی با اشار به اینکه در بخش دیگر، معدل جذب مخاطب بیش از متوسط مخاطب سالانه در آیین‌نامه لحاظ شده است، توضیح داد: در این آیتم هم همه سرنوشت یک فیلم به پخش‌کننده بستگی دارد. با توجه به ناوگان سینماها و نمایش نیافتن مناسب آثار در شهرهای مختلف، چگونه می‌توان این بند را برای امتیاز تهیه‌کنندگی در نظر گرفت؟ تهیه‌کننده کار خود را به انجام می‌رساند و در ادامه راه پخش تمام سرنوشت فیلم را رقم می‌زند. به نظر می‌آید این بند بیشتر به امتیاز پخش توجه دارد تا تهیه‌کننده، زیرا سرنوشت فیلم به دست پخش‌کننده است.

متن نظام نامه را اینجا بخوانید

وی افزود: یک نکته دیگر نیز حائز اهمیت است. اگر نگاهی به تولید آثار استراتژیک و کودک و نوجوان بیندازیم، خواهیم دید تنها تعدادی از تهیه‌کنندگان که امکان استفاده از حمایت‌های دولتی را دارند، امکان ساخت این آثار را دارند. پس این بند هم نمی‌تواند برای امتیازبندی شامل همه تهیه‌کنندگان باشد.

وی ادامه داد: این نظام‌نامه از امتیازدهی به ارکان اصلی وظایف تهیه‌کننده غافل است. انتخاب فیلمنامه، جمع کردن تیم مناسب از جمله کارگردان، تامین منابع مالی، بستن قراردادهای معقول و… از وظایف مهم تهیه‌کننده است که در این نظام‌نامه دیده نشده است.

هاشمی در پایان گفت: در این پیش‌نویس تنها به اعداد و ارقام تولید توجه شده، اما این که تولید در چه سطحی، با چه منابع مالی و با چه سطح کیفی انجام شده، دیده نمی‌شود. کیفیت کار تهیه‌کننده را نمی‌توان به افتخارات ملی و بین‌المللی یا توزیع اثر معطوف داشت.

مصطفی قاسمیان

انتهای پیام/