به گزارش خبرگزاری صبا به نقل از آناتولی، حسام اینانلو هنرمند کمانچه‌نواز ایرانی و اولاش اوزدمیر هنرمند باغلامانواز ترکیه‌ای شب گذشته ویدیوی اجرای مشترک خود را در شبکه اجتماعی اینستاگرام منتشر کردند.

اینانلو درباره تجربه فوق اظهار کرد: پروژه «مرثیه‌ای برای بودن» با هدف نزدیکی میان هنرمندان شکل گرفت. در این تجربه ارتباطی از راه دور با حفظ انزوای شخصی هنرمند شکل می‌گیرد.

وی به عنوان هنرمند و مسئول این پروژه که قطعه «باد صبا» را با اولاش اوزدمیر نواخت، در مورد شعار این پروژه که در دوران قرنطینه به دلیل شیوع ویروس کرونا طراحی کرده است اینگونه توضیح داد: آنچه برای شهود ضروری است، انزواست.

اینانلو افزود: یافتن خویشتن خویش الزاما در تنهایی و سکوت میسر می‌شود. هنرمند در دستیابی به درونیات خویش مدام و ممتد انزوا را خودخواسته ایجاد می‌کند. می‌کوشد در جمع زندگی کند اما ناگزیر است آن لایه‌های متعالی را فقط و فقط در تنهایی جست و جو کند. جستن و کشف همان (آنِ ) محترم. این بار انزوا تمام بشریت را نشانه گرفته است. انزوای انسان، از دل این انزوا بی شک شکوفایی و نور بیرون می‌زند.

این هنرمند جوان ایرانی درباره علت انتخاب قطعه «باد صبا» گفت: در تمام قطعات و فضایی که در این پروژه وجود دارد، دو موضع دائما در نوسان است. یکی موضوع «غم» به معنای اینکه همه انسان ها رو به زوال هستیم و در نهایت نابود می شویم. شاید تاثیرات این بیماری است که در کل زمین دارد. نقطه دیگر این نوسان موضوع «امید» است. با تمام این اتفاقات، بشریت موضوعی را به وجود آورده است به اسم امید که به نوعی باز آفرینی نگاه رو به آینده است یا فریبی که بتواند حال را بگذرند.

اینانلو ادامه داد: قطعه باد صبا امیدی را با خودش دارد. امید داریم این تاریکی را نه به معنای منفی، بلکه گوشه گیری که امروز خواستیم داشته باشیم چه خودخواسته چه ناخواسته از دلش یک روشنایی در می‌آید. قطعه باد صبا هم در این مفهوم است. صبا هم در ادبیات فارسی هم به بادی گفته می شود که از سمت معشوق به سوی عاشق می رسد در واقع نوری در آن است. این دلیلی است که قطعه باد صبا را انتخاب کردیم.

اولاش اوزدمیر هنرمندی که در دوران قرنطینه دوستداران موسیقی را تنها نگذاشته نیز درباره این تجربه گفته است: قطعه باد صبا که از استاد بزرگ حسن حسین عنتبی یاد گرفته‌ام را همراه با دوستم حسام اینانلو، موزیسین ایرانی نواختیم. نوایی که از دیروز برای ما به ارث مانده است، امروز روح ما را شفا می‌دهد. قرنطینه به ما امکان می‌دهد تا از طریق صداها پیوندی بین ما ایجاد شود.

وی افزود: اگرچه فاصله‌ ما از هم زیاد است، درهم آمیختگی صداهایمان ما را بهم نزدیک می‌کند. به قول شاعر تورگوت اویار که می گوید، «ترانه‌ای از آن سو به من و به فراتر از من..»

این اجرا دومین تجربه این دو هنرمند در دوران قرنطینه بود. همچنین اینانلو و اوزدمیر پیش از این در تابستان ۲۰۱۸ در تهران و در فستیوال « Hands of show» حضور داشتند.

اینانلو در پروژه مرثیه‌ای برای بودن با هنرمندانی همچون بیورن مه یر (bjorn Meyer) نوازنده صاحب سبک بیس سوئدی، ماتس آیلتسن (Mats Eilertsen) نوازنده کنترباس از نروژ، نوید افقه پرکاشن نواز ایرانی، حبیب مفتاح هنرمند پرکاشن نواز فرانسوی، مکس بیلی (Max Baillie ) ویلون نواز انگلیسی، فرانسیسکو کافیسو ( Francesco Cafiso) نوازنده ایتالیایی ساکسیفون، استفان ادوارد ( Stephan Edouard) نوازنده فرانسوی پرکاشن، گلفام خیام گیتاریست ایرانی و کیاوش صاحب نقش پیانیست ایرانی همکاری کرده است.

انتهای پیام/