به گزارش خبرنگار رادیو و تلویزیون خبرگزاری صبا، برنامه «دعوت» کاری از گروه اجتماعی شبکه یک به تهیه‌کنندگی مجتبی کشاورز و اجرا_کارشناسی حجت‌الاسلام محمد برمایی برای پنجمین سال متمادی روی آنتن می‌رود و دو سالی است که رویه‌های خود را برای جذب بیشتر مخاطب تغییر داده است.

گروه سازنده «دعوت» متشکل از افرادی هستند که چندسالی است در عرصه برنامه‌سازی فعالیت دارند و با فاکتورهای برنامه‌سازی آشنا هستند؛ مجتبی کشاورز تهیه‌کننده جوان برنامه سال‌هاست کار‌های متعددی را روانه آنتن تلویزیون کرده است و حالا دیگر «دعوت» نیز که توانسته طبق آمار اولیه مرکز تحقیقات صدا و سیما پرمخاطب‌ترین برنامه مناسبتی امسال تلویزیون شود جزو برنامه‌های تولید شده توسط او به شمار می‌آید.

محمد پیوندی سردبیر «دعوت» است که تجربه فعالیت در برنامه‌سازی به ویژه در ماه ‌رمضان را در کارنامه خود دارد.  حجت‌الاسلام محمد برمایی که به گفته خودش، مجری نیست و میزبان و کارشناس برنامه است. برمایی سال‌ها در تلویزیون حضور داشته و در مقام کارشناس و مشاور همواره فعالیت کرده است.

گروه برنامه‌ساز جوان این برنامه را می‌توان یکی از نقاط قوت آن دانست. از سویی دیگر استفاده از المان‌های مذهبی، ترکیب رنگ‌ها و جانمایی نور در طراحی دکور فضایی را در استودیوی برنامه ایجاد کرده که هدف آن آرامش دادن به مخاطب است.

با مجتبی کشاورز تهیه‌کننده و حجت‌الاسلام محمد برمایی کارشناس برنامه به گفت‌وگو نشسته ایم که در ادامه می‌خوانید.

*آقای کشاورز برآوردهای مالی برنامه‌های مشابه شما در شبکه‌های دیگر سیما بیشتراست. چطور «دعوت» در میان برنامه‌هایی با اسپانسرهای بزرگ و هزینه‌های زیاد دیده می‌شود؟

کشاورز: ن به دنبال این نیستم که بدانم هر برنامه مناسبتی مشابه چه میزان برآورد مالی داشته است زیرا در چهارچوب عرف سازمان هزینه می‌کنیم و راضی هستیم. ما به‌دنبال این بودیم که معنی و حرف بیشتری داشته باشیم.

*با توجه به اینکه برنامه «دعوت» طبق آمار اولیه مرکز تحقیقات صدا و سیما پرمخاطب‌ترین برنامه مناسبتی امسال تلویزیون بود، این استقبال و موفقیت را وام‌دار چه چیزی است؟

کشاورز: علت اول آن این است که بیننده خودش را در «دعوت» می‌بیند. در این برنامه به دنبال سوژه‌های غلو شده و متفاوت نبودیم بلکه موضوعاتی داریم که دغدغه‌ مردم است و بر آن اساس مهمان را انتخاب می‌کردیم. مهمانانی را که انتخاب می‌کردیم و داستانی که روایت می‌شد برای مردم ملموس بود و نمونه‌های آن را در اطراف خود دیده بودند. ما نخواستیم غم منتقل کنیم تا مخاطب را تحت تاثیر قرار دهیم بلکه واقعیت را بیان کردیم و برای یک حرف برنامه ساختیم.  درام نساختیم و حتی از زبان مجری هم حرف نزدیم بلکه دقیقا عین روایت و واقعیت را تعریف کردیم.

*بیشتر مهمانان برنامه از شهرستان‌های دیگر برای حضور در «دعوت» به تهران می‌آیند با توجه به شرایطی که از لحاظ اپیدمی بیماری کرونا در کشور وجود دارد، محدودیتی از لحاظ  رعایت موارد بهداشتی نداشتید؟

کشاورز: خیر. سعی می‌کنیم مهمانان با رعایت پروتکل‌های بهداشتی در برنامه حاضر شوند. آن‌هایی که برایشان مقدور است با هواپیما و در غیر این صورت ماشینی پاک‌سازی و ضدعفونی شده‌ای را به این منظور هماهنگ می‌کنیم. محل استقرار را نیز به همین ترتیب آماده کرده‌ایم. همچنین برای اینکه مهمانان از لحاظ انرژی هم سر برنامه سرحال بوده و خستگی سفر نداشته باشند، تلاش کردیم آن‌ها ۲۴ ساعت قبل از برنامه در تهران حضور داشته باشند.

*آقای برمایی شما به عنوان کارشناس برنامه چقدر در انتخاب سوژه‌ها دخیل هستید و با گروه سردبیری و اتاق فکر برنامه تعامل دارید و به گفت و گو می‌نشینید؟

برمایی: امسال در مقایسه با سال گذشته فرصت کافی برای پیش‌تولید داشتیم. ما در وظایف و تخصص یک‌دیگر دخالت نمی‌کنیم اما از ارایه تخصص خودمان دریغ نمی‌کنیم. من در مصداق سوژه‌یابی دخیل نیستم و مهمان انتخاب نمی‌کنم اما درباره موضوعات و پرداخت‌ها از چند ماه قبل با گروه سوژه‌یابی به مدیریت محمد پیوندی تعامل و گفت‌وگو کردیم و به هم نزدیک شدیم. مثلا من اگر می‌گویم موضوع زن سرپرست‌خانوار است، محمد پیوندی می‌داند کدام بخش از موضوع مدنظر است و چه چیزی را می‌خواهیم نشان بدهیم و براین اساس سوژه‌هایی را پیدا می‌کند که بسیار نزدیک به محتوای مدنظر ما باشد.

کار گروه سوژه‌یابی بر این اساس بسیار سخت شده است. شاید این ناپسند باشد که همه برنامه‌های تلویزیون قصه‌گویی می‌کنند اما این یک شباهت از لحاظ فرم رسانه‌ای است. به جرات می‌گویم کار تحریریه برنامه «دعوت» در بحث کارگردانی و سوژه‌یابی به مراتب سخت‌تر از یک برنامه روتین قصه‌گویی در تلویزیون است به این دلیل که من از این لحاظ که کار درمانی و تکنیکال می‌کنم به سوژه مسلطم و بسیار آدم سخت‌گیری هستم در نتیجه به هر سوژه‌ای اعتماد نمی‌کنم بنابراین کار کردن گروه سوژه‌یابی با من سخت می‌شود.

سخت‌ترین کار بعدی آن‌ها پرداختن به سوژه است. ما در کار و فضای تخصصی یک‌دیگر دخالت نداریم اما تصمیمات را گروهی می‌گیریم. نکته مهم‌تر این است که اعضای گروه «دعوت» از هوشمندی در برنامه‌سازی برخوردارند و حرف یک‌دیگر را به راحتی می‌فهمیم و این یکی از جدی‌ترین دلایل موفقیت این برنامه است. با وجود اینکه برنامه پیش‌تولید داشت و همه‌چیز از قبل برنامه‌ریزی شده بود اما ما قبل از هر قسمت دور هم می‌نشینیم و در مورد اتفاقاتی که قرار است در برنامه بیافتد، گفت و گو می‌کنیم. هماهنگی محتوایی در گروه نکته مثبت «دعوت» است.

*واکنش شما به حاشیه‌‌هایی که ایجاد شد، سکوت بود. چرا؟

برمایی: سیدکاظم احمدزاده که یک متخصص رسانه‌ای و برادر معنوی من است، سال‌ها قبل جمله‌ای را به من یاد داد که اگر در تلویزیون کار می‌کنی و اگر اصحاب رسانه به معنای مدیران رسانه نقدی به شما داشتند، گوش بده و اصلاح کن اما اگر در فضای مجازی که تکثر بی‌اخلاق است و ضابطه‌ای ندارد چیزی دیدی بهترین کار، سکوت است. اگر قرار است اصلاح کنی این کار را بکن اما سکوت کن چراکه در این فضا عده‌ای همه‌کار می‌کنند تا تو نتوانی کارت را انجام بدهی. به قول امیرالمومنین سکوت به‌جا حکم عقل است‌. چرا باید برای برنامه‌ای که خوش‌فرم پیش‌می‌رود و گروهی که صادقانه و با کم‌ترین برآوردها کار می‌کند، حاشیه درست کنیم؟! اگر هم حرف به‌جایی بوده به خود منتقد پاسخ می‌دهم.

*در این دو سال زمان افطار را در کنار خانواده سپری نکردید. سخت نبود؟

برمایی: سعی می‌کنم بعد از برنامه به خانه بروم و حتی نمازم را در خانه بخوانم. جمع خانوادگی خوبی در خانه داریم. البته همسر یک روحانی به فضای تبلیغی در ایام خاص عادت دارد اما سعی می‌کنم زمان بیشتری را با خانواده سپری کنم.

*بیننده برنامه در گفت‌و گوها بیشتر شما را به عنوان شنونده صحبت‌های مهمان می‌بیند تا گوینده. فکر نمی‌کنید اگر بیشتر وارد بحث بشوید و رشته کلام را از مهمان گرفته و هدایت‌گر باشید، منجر به موشکافی بیشتر داستان و روایت می‌شود تا اینکه بحث را به مهمان بسپارید؟

برمایی: من حتی اگر دغدغه‌ای دارم و می‌خواهم موضوعی را مطرح کنم به صورت تیتر کوتاه و یک خطی عنوان می کنم. در ادبیات ایران قصه پررنگ است و ما ایرانی‌ها شنونده خوبی برای قصه‌ها هستیم. ما در «دعوت» نیز باید قصه‌گو‌های خوبی باشیم و درکنار آن نکات تربیتی مطرح می‌کنیم و گاهی پیش می‌آید مهمان آدرس اشتباهی از یک موضوع بدهد و من آن موقع ورود و اصلاح می‌کنم که پیام اشتباه به مخاطب منتقل نکنیم. به نوعی هدایت‌گر گفت‌و گوها هستم که در ایستگاه‌های مشخصی مطلب و محتوا را یک‌خطی و تیتروار ارایه می‌دهم و درمواردی هم اصلاح می‌کنم.

انتهای پیام/