آناهید آباد کارگردان فیلم «یه وا» که هم اکنون در گروه سینماهای «هنروتجربه» در حال اکران است در گفتگو با خبرنگار صبا درباره تجربه تولید مشترک فیلم «یه وا» بیان کرد: برای ساخت فیلم «یه وا» دو راه بیشتر نبود؛ یا باید سرمایه تولید فیلم را از ایران با خودم به ارمنستان می بردم که طبیعی بود این امکان را با توجه به این که فیلم اولی هستم در اختیار نداشتم و یا این که باید از گزینه تولید مشترک استفاده می کردم که دومی را اجرایی تر دیدم و به این ترتیب بخش بیشتر سرمایه این فیلم با حمایت کشور ارمنستان تامین شد.

وی با بیان این که تولید مشترک صرفاً بحث تامین سرمایه فیلم را شامل نمی شود، افزود: علاوه بر تامین سرمایه فیلم، ترکیب بندی تیم تولید نیز در تعریف محصول مشترک بودن یک فیلم می گنجد. در فیلم ما بازیگران و افراد جلوی دروبین به همراه نیروی تولید و تدارکات ارمنی و گروه کارگردانی، صحنه، صدا و دوربین ایرانی بودند که این همکاری نیروهای متخصص ارمنی با ایرانی ها از نکات بسیار جالب در تجربه ساخت «یه وا» بود. در مراسم افتتاحیه این فیلم در ارمنستان هم جمله زیبایی درباره این همکاری و محصول مشترک دو کشور گفته شد و فیلم «یه وا» را «یک فیلم ارمنی با نسخه ایرانی» توصیف کردند.

دستیار کارگردان فیلم «سگ کشی» ساخته بهرام بیضایی درباره جذابیت ها و محدودیت های ساخت فیلم به صورت تولید مشترک بیان کرد: تولید مشترک جذابیت ها و سختی های خاص خودش را دارد. جذابیتش این است که با روش کار همکاران و هم صنفی های خود در یک کشور دیگر آشنا می شوید که تجربه شیرینی است و سختی هایش این است که هماهنگ کردن گروهی متشکل از دو کشور به ویژه در آغاز کار بسیار انرژی‌بر است.

تولیدات مشترک سینمایی آیین نامه ای برای ورود و خروج ارز ندارند

کارگردان «یه وا» یکی از محاسن تولید مشترک را دسترسی به بازارهای مشترک دانست و افزود: بازارهای مشترک سینمایی، جایی را برای مراودات فرهنگی و سینمای کشورمان باز می کند و اجرایی ترین و امن ترین راه آغاز دستیابی به این بازارها، از طریق تولیدات مشترک سینمایی با کشورهای همسایه است.

دستیار کارگردان فیلم «مصائب شیرین» با تشکر از تلاش های علیرضا تابش مدیرعامل بنیاد سینمایی فارابی برای به ثمر رسیدن فیلم «یه وا» به صورت تولید مشترک گفت: با سیاست و باور شخصی آقای علیرضا تابش مبنی بر این که باید وارد عرصه تولید مشترک سینمایی شویم، هر سنگی که جلوی پای ساخت فیلم «یه وا» افتاد، با تلاش های او از سر راه برداشته شد و اگر حمایت ایشان نبود ما موفق به تولید مشترک این فیلم نمی شدیم.

کاش دو سال پیش «یه وا» را در «هنروتجربه» اکران می کردم

آباد درباره تجربه اکران در گروه «هنروتجربه» نیز گفت: صادقانه اعتراف می کنم که از دو سال پیش دوستان مختلفی اصرار داشتند که این فیلم را در گروه «هنرتجربه» اکران کنم و من می خواستم که در سرگروه امکان اکران داشته باشیم اما حالا به این نتیجه رسیده ام که ای کاش همان دو سال پیش به توصیه دوستانم گوش کرده بودم.

این کارگردان اضافه کرد: به نظر من در حال حاضر سینمای جدی ما در بخش «هنروتجربه» قرار دارد و فکر می کنم آنچه باید از مدیران سینمایی کشور بخواهیم این است که سبد امکانات «هنروتجربه» را گسترده تر کنند.

آباد با اشاره به نظر صاحبنظران درباره اکران سراسری فیلم ها بیان کرد: در حال حاضر اکران سراسری تعریفی به خود گرفته است که منطبق با اکران سراسری هیچ جای دنیا نیست در حالی که باید با توجه به تعریفی که از سینما وجود دارد، در هر منطقه از تهران یک سالن سینما به گروه «هنروتجربه» اختصاص یابد و در هر شهرستان کشور حداقل یک سالن سینما برای این گروه در نظر گرفته شود.

کارگردان «یه وا» با ابراز خرسندی از اکران فیلم خود در گروه «هنروتجربه» تصریح  کرد: من  خوشحالم که فیلمم در گروه «هنروتجربه» اکران می شود اما از تعداد محدود سینماهای نمایش دهنده فیلم در این گروه گلایه دارم چراکه به دلیل محدودیت سالن های نمایش دهنده فیلم، دسترسی مخاطبان به سالن های سینما سخت می شود در حالی که با افزایش سالن های سینما در این گروه، مخاطبان بیشتری امکان دیدن این فیلم ها را می یابند.

آباد در پایان با اشاره به این که هر فیلم از ایده تا پرده را شامل می شود، عنوان کرد: هر فیلمی تا زمانی که اکران نشود هنوز یک اثر کامل نیست چون امکان ارتباط با مخاطب را نداشته است. سینمای ما مکانیزم عادلانه و سالمی برای اکران فیلم های ساخته شده ندارد حتی بسیاری از فیلم های که با بودجه دولتی نیز ساخته می شوند هرگز روی پرده را به خود نمی بیند. واقعیت آن است که با حمایت و منابع و امکانات بیت المال سالن های سینمایی ساخته، تجهیز و به روز رسانی می شود، رسانه ملی هم بودجه اش از بیت المال تامین می شود اما امکانات نمایش (سالن های سینما)، امکانات تبلیغاتی رسانه ملی در اختیار سینمای تجاری است. فکر می کنم بودجه بیت المال باید به ارتقای هنر سینما اختصاص داده شود و اگر با این رویکرد به مساله نگاه کنیم باید ساختار و مکانیزم اکران بازنگری جدی و اساسی شود.