کاظم ملایی نویسنده و کارگردان سینما در گفتگو با خبرنگار صبا دیدگاه خود را درباره برنامه جدید سازمان سینمایی برای ادغام پروانه ساخت فیلم های سینمایی و ویدیویی اینگونه عنوان کرد: تقسیم بندی فیلم سینمایی و ویدیویی تقسیم بندی  عجیبی است که سالیان پیش برای کنترل تولید و اکران شکل گرفت، اما سوال اینجاست که آیا نمی‌شود با پروانه‌ ویدیویی یک اثر سینمایی شایسته ساخت و آن را به مرحله‌ اکران داخلی و خارجی رساند؟

وی ادامه داد: آیا وقتی شما فیلمتان را به جشنواره‌ای ارسال می کنید یا برای اکران و فروش رایت آن اقدام می کنید از شما پرسیده می‌شود که شما آن را با چه پروانه‌ای ساخته‌اید؟ بدیهی است که آن ها فقط با خود اثر شما برخورد کرده و هیچ چیز دیگری برایشان اهمیتی ندارد.

این فیلمساز جوان با تاکید بر اینکه تقسیم بندی سینمایی و ویدیویی از اساس اشتباه است، گفت: مهمترین تاثیری که این تفکیک داشته است، به وجود آوردن یک بروکراسی اداری بوده تا جلوی ساخت و نمایش آثار پیشرو و خلاقانه گرفته شود.

کارگردان «کوپال» با اشاره به اینکه در دنیا فقط feature film به معنای فیلم بلند وجود دارد و هیچ واژه‌ای برای سینمایی یا ویدیویی بودنش تعریف نشده است، اذعان کرد: شک نداشته باشیم که در آینده نزدیک این تقسیم بندی از سینمای ایران حذف خواهد شد و آیندگان به تصمیم روزگار گذشته مسئولان سینمایی خواهند خندید.

ملایی با اشاره به اینکه این تقسیم بندی ربطی به طولانی تر شدن صف اکران ندارد، اضافه کرد: اگر دلیل حفظ این تقسیم بندی نگرانی از زیاد شدن متقاضیان اکران است که این موضوع به پتانسیل هر فیلم و انتخاب و تصمیم دفاتر پخش برمی‌گردد و در نهایت هیچ ارتباطی با وزارت ارشاد نخواهد داشت و اصولا کاری هم از دستش برنخواهد آمد و اگر دلیل آن نحوه‌ برگزاری جشنواره ملی‌ فیلم فجر است، جشنواره ملی فیلم فجر هم باید اعلام کند که تنها ملاکش برای انتخاب آثار، شایستگی و درست بودن خود اثر است، حال آن فیلم با یک دوربین موبایل و چند بازیگر تئاتری و یک پروانه ویدیویی کاغذی ساخته شده باشد، خواه با یک دوربین الکسا و چند سوپراستار و یک پروانه‌ سینمایی مقوایی!

 این کارگردان سینما در پایان گفت: شک ندارم اگر این کاغذ بازی هر چه سریعتر از سینمای ایران حذف شود به زودی شاهد یک رونق و پوست‌اندازی اساسی در ویترین سینمای کشورمان خواهیم بود؛ چیزی که اتفاقا شاید برخی مسئولان از آن باخبر و مطمئن هستند و انگار تعمدا نمی‌خواهند آن شکوفایی اتفاق افتد‌ و کنترل سینما از دستشان خارج شود.

زهرا دمزآبادی