به گزارش خبرنگار سینمایی صبا، علی مصفا تهیه‌کننده فیلم سینمایی «یلدا» سومین ساخته مسعود بخشی در برنامه «کافه آپارات» در ابتدای گفتگوی خود خطاب به فریدون جیرانی میربان این برنامه گفت: خوشحالم بعد از مدت‌ها در خدمت شما هستم. از اینکه فیلم ما را به بیننده‌های خود توصیه و حمایت می‌کنید از فیلم‌هایی که کمتر شانس این را دارند که از تبلیغات متداول بهره‌مند بشوند یا امکاناتی که در اختیار بقیه هست کمتر در اختیار این فیلم‌ها است، سپاسگزارم.

وی با اشاره به اینکه «یلدا» در گروه هنروتجربه اکران شده است در پاسخ به این پرسش که چرا این فیلم در این گروه سینمایی اکران شده است، بیان کرد: من و مسعود بخشی فکر می‌کردیم که این فیلم احتیاج به این دارد که مدت زمان طولانی‌تری روی پرده باشد تا بیننده خاص خود را بتواند پیدا کند. ما فکر کردیم اگر این فیلم وارد رقابت کف و سقف فروش و بعد هم منجر به برداشتن آن از روی پرده می‌شد، فیلم دیده نمی‌شود پس به دنبال یک بستر طولانی برای اکران بودیم و فکر می کردیم فیلم اینگونه بهتر دیده می‌شود.

مصفا درباره اینکه چگونه شد تهیه‌کنندگی این کار را برعهده گرفت، اظهار کرد: من دیر به تیم پیوستم. در واقع مسعود بخشی سال‌ها بود که برای جذب سرمایه و تهیه‌کننده خارجی فعالیت کرده و به یک جایی رسانده بود اما بعد با اینکه باید حتما یک تهیه‌کننده ایرانی به پروژه اضافه می‌شد، مواجه شده بود. در واقع خواسته مسعود بخشی بود که به من گفت که اگر به گروه بپیوندم  مشکلات حل خواهد شد. البته قبل از آن ایرج تقی پور از من خواسته بود که وارد این کار بشوم و کمک کنم.

وی درباره تهیه‌کنندگان خارجی «یلدا» اظهار کرد: تهیه‌کنندگان خارجی کار را مسعود بخشی به من معرفی کرد. دو تهیه‌کننده اصلی فیلم ژاک بیدو و ماریان دومولن بودند که به آن‌ها نماینده کل تهیه‌کننده‌ها می‌گویند. این ۲ تهیه‌کننده چند سفر به ایران آمدند. در فستیوال هم موقع نمایش فیلم حضور داشتند. البته بقیه تهیه‌کنندگان نیز سری به کار زدند.

تهیه‌کننده «یلدا» با اشاره به اینکه آخرین سناریویی که خوانده است همین فیلم در حال اکران است، تصریح کرد: در کارگردانی فیلم یکسری نکات اضافه شد. مسعود بخشی یک دوره تقریبا طولانی و مفصل تمرین قبل از شروع کار با بازیگران داشت و در آن دوره بسیاری از موارد شکل گرفت. البته مواردی که قبلا به آن فکر و نوشته هم شده بود اما بخش عمده ای از ماجرا آن زمانشکل گرفت.

مصفا در جواب به این سوال که آیا سلیقه‌اش با کارگردان درباره فیلم یکی است یا نه، عنوان کرد: سلیقه من با فیلم صددرصد جور نیست. من اگر می‌خواستم این فیلم را بسازم به سلیقه دیگری می‌ساختم اما «یلدا» را به همین شکل دوست دارم چراکه این فیلم همانگونه که نوشته شده بود باید ساخته می‌شد.

وی درباره اینکه آیا می‌خواهد تهیه‌کنندگی را ادامه بدهد یا نه، بیان کرد: نه. حتی اگر برای فیلم خودم هم واقعا ترجیح می‌دهم تهیه‌کننده شخص دیگری باشد البته اگر پیدا بشود که پیدا نمی‌شود.

تهیه‌کننده «یلدا» درباره تحلیل خود از این فیلم که توجه خارجی‌ها را به خود جلب کرده است و شاید از آن دسته از فیلم‌هایی است که می‌تواند سینمای ایران را در جایگاه درستی نگه دارند، بیان کرد: من فکر می‌کنم این گونه فیلم‌ها اگر حمایتی نباشد، نمی‌توانند ادامه پیدا کنند. در حال حاضر خود مسعود بخشی برای این رفته سرمایه‌گذار و تهیه‌کننده پیدا کرده است اما اگر می‌خواست در ایران فیلم را بسازد باید ۷ سال دیگر دنبال سرمایه‌گذار و تهیه‌کننده می‎گشت و اینها فقط با حمایت چه در مرحله اکران و چه در مرحله تولید انجام می‌شد.

مصفا ادامه داد: خارج از کشور هم همین گونه است. یعنی آنجا هم برای این فیلم به طور متوسط ۴ سال باید دوید تا پولی برای آن جور شود. خارج از کشور هم اگر یک فرد بخواهد فیلم بسازد سرمایه گذار فورا پول نمی‌دهد.

وی تاکید کرد: تازه در مرحله اکران معلوم می‌شود که فیلم‌ها اتفاقا بیشتر احتیاج به حمایت دارند. به عنوان مثال هنروتجربه اگر سازوکار و بودجه درست و حسابی داشت که متاسفانه ندارد البته جاهای دیگر هم بودجه ندارند، وضع فرق می‌کرد. هنروتجربه بسیار فقیرانه حرکت می‌کند و دایما در مظان اتهام است و همش فکر می‌کنم سال دیگر به اصطلاح پنبه‌اش را می‌زنند. همین سه تا چهار سالن هم که به این نوع فیلم‌ها اختصاص داده می‌شود برایشان گران تمام می‌شود.

تهیه‌کننده «یلدا» درباره ارتباط خود با تهیه‌کنندگان خارجی بیان کرد: مشکلی با تهیه‌کنندگان نداشتیم اما بسیار سختگیر بودند. سختگیر از این لحاظ که به هر حال می خواستند تمام پیچ و خم کار را در جریان باشد و ما باید همه جزییات را به آن‌ها گزارش می‌دادیم البته حقشان بود. آن‌ها معمولا این سختگیری‌ها را دارند و برایشان طبیعی است. برای ما که عادت کردیم و می‌گوییم از یک جایی به بعد چرا کار را به دست خودمان نمی‌سپارند و اعتماد نمی‌کنند، طبیعی نبود. ما اخلاقمان اینگونه است که از یک جایی به بعد دوست داریم فرد مقابل صددرصد به ما اعتماد کند اما آن‌ها اینگونه نیستند و شاید درست هم همین باشد. آن‌ها می‌خواهند دقیق همه موارد را بدانند.

مصفا ادامه داد: در کل یک مشکلی که بین گروه‌های فرنگی و ایرانی است، مشکل زبان است و این موضوع سختی‌هایی را ایجاد می‌کند تا این اعتماد بین دو طرف برقرار شود. البته اولویت ما برای انتخاب عوامل این بود که افراد زبان بلد باشند. شروع کار ما کمی زمان برد تا همه با هم هماهنگ شدند. یک نمونه دیگر درباره سختی‌های کار بخواهم بگویم این بود که برای آن‌ها بسیار عجیب بود که چرا ما مثل آن‌ها اصول ایمنی را رعایت نمی‌کنیم. در واقع برای بچه‌های ایرانی هم سخت بود که اصول ایمنی را آن طور که آن‌ها رعایت می‌کنند، رعایت کنند. این فیلم باعث شد چیزهای خیلی زیادی را از آن‌ها یاد بگیریم.

وی تاکید کرد: یک نکته‌ای که برای گروه خارجی جالب بود این بود که بچه‌های ما برای رفع مشکلات فنی راه حل هایی را پیدا می‌کردند. این یک واقعیت است که گروه ایرانی این خلاقیت را دارد و ناشی از بی باکی و دل گندگی ما است که زمانی که با مشکلی مواجه می‌شویم باید راه حلی برای آن پیدا کنیم چراکه ابزار دیگری نداریم.

مصفا در پایان در پاسخ به این پرسش که چه صحنه‌ای را در این فیلم بیشتر دوست دارد، بیان کرد: صحنه ماقبل آخر این فیلم.

انتهای پیام/