به گزارش صبا به نقل از روابط عمومی یازدهمین دوسالانه سرامیک، بهزاد اژدری عضو شورای انتخاب یازدهمین دوسالانه سرامیک درباره چگونگی بروز و ‏ظهور موضوع خودکاوی در آثار و تکنیک آثار راه یافته به دوسالانه سرامیک گفت: از نظر من سطح کارها ‏نسبت به دوره قبل دوسالانه که ۹ سال پیش برگزار شد بسیار بالاتر رفته است که بخشی از آن به دلیل جبر زمانه است. به هر حال زمان و ‏امکانات دسترسی به منابع زیاد شده است و نقش آموزش را نباید در این میان از نظر دور داشت.‏

وی ادامه داد: برای کسانی که پیگیر آموزش هستند، بخش تئوریک بسیار قوی شده و سرامیست ها در بخش مفهوم‌سازی و محتواسازی قوی ‏شده اند و یاد گرفته اند در میان هزاران تکنیکی که در سرامیک وجود دارد برای کانسپ خود کدام تکنیک را انتخاب کنند. حتی در زمان حاضر برخی ایرادهای ‏ما به آثار این بود که کانسپ اثر با تکنیک همخوان نبود و به عبارتی فن و هنر کنار هم ننشسته بود و در سرامیک این یک مساله بسیار مهم ‏است چون امکانات زیادی در سرامیک وجود دارد و باید هنرمند بتواند دست به بهترین گزینش بزند.‏

عضو شورای انتخاب یازدهمین دوسالانه سرامیک با اشاره به اینکه امسال تکنیک در کارها روند صعودی داشته است، اظهار کرد: من از قبل هم می دانستم که اصل آثار ‏از تصاویری که در مرحله اولبه دست ما رسیده بود، بهتر هستند و همین هم شد. در حقیقت برخورد فیزیکی با اصل آثار حس دیگری دارد و در این دوره تنوع ‏بسیار خوبی را شاهد هستیم. یک نکته ای هم که شاید در این نمایشگاه به چشم بیاید رو به رو شدن با یک روحیه خشم و اعتراض است که با ‏توجه به موضوع خودکاوی، شرایط اقتصادی و فرهنگی جامعه و دست و پنجه نرم کردن با کرونا و سلامتی در خطر را شاهد هستیم طبیعی ‏است چون کار هنرمند بیان همین رنج ها و آسیب هاست. به هر حال طبیعی است در نمایشگاه شاهد یک فضای شاد نباشیم.‏

اژدری ادامه داد: به هر حال در سرامیک شما هم می توانید نرمی و لطافت را نشان بدهید و هم ‏شکننده بودن و خشن بودن را و برای هر ۲ نوع این نگاه متریال وجود دارد. وقتی یک کاسه بسیار ظریف و شفاف می تواند ساخته ‏شود اما همان کاسه وقتی زمین می خورد و می شکند، خشن و تیز می‌شود یعنی ۲ وجهه همین موضوع را نشان می دهد. اینکه یک آدم ‏آرام هم می تواند در یک شرایط خاص تبدیل به یک آدم پرخاشگر شود.‏

وی درباره اینکه رشد تکنیکی آثار سرامیک را حاصل چه چیز می داند، بیان کرد: از نظر من این رشد محصول یک فضای آکادمیک رو به رشد ‏است. منظورم از فضای آکادمیک لزوما دانشگاه نیست بلکه امروزه آموزشگاه هایی نیز برای این منظور فعال هستند. بدترین قسمت این ‏ماجرا شاید این باشد که در دانشگاه ها اتفاقا به دلیل نبود امکانات شاید از آموزشگاه ها عقب هم می افتند. حتی به نظر من خود فضای ‏مجازی هم امروز یک فضای آکادمیک را ایجاد و یا به آن کمک کرده است. ‏

وی در پایان بیان کرد: یکی از نگرانی های من با دیدن اصل آثار و روند رو به رشد آن این است که ظرف ما برای نمایش این آثار کوچک است و ‏باید برای آن فکری کنیم.‏

انتهای پیام/